در این پلی لیست می‌پردازیم به مولانا خوانی و خوانش صحیح غزلیات دیوان شمس رو در کنار هم فرا می‌گیریم
غزل چهل و سوم از دیوان شمس
————-
Contemplating that in these sequence our intention is the correct studying of Rumi’s poetry from the Divan of Shams, subtitles should not vital.
————
Social platforms
Instagram : https://www.instagram.com/persianpoetry101
telegram : https://telegram.me/persianpoetry101
Fb : https://www.fb.com/persianpoetry101
Twitter : https://twitter.com/poetry_persian
————-
contributions
idpay : https://idpay.ir/persianpoetry
Paypal : https://www.paypal.me/PersianPoetry
————
غزل 43 دیوان شمس
کاهل و ناداشت بدم کام درآورد مرا
طوطی اندیشه او همچو شکر خورد مرا
تابش خورشید ازل پرورش جان و جهان
بر صفت گل به شکر پخت و بپرورد مرا
گفتم ای چرخ فلک مرد جفای تو نیم
گفت زبون یافت مگر ای سره این مرد مرا
ای شه شطرنج فلک مات مرا برد تو را
ای ملک آن تخت تو را تخته این نرد مرا
تشنه و مستسقی تو گشته‌ام ای بحر چنانک
بحر محیط ار بخورم باشد درخورد مرا
حسن غریب تو مرا کرد غریب دو جهان
فردی تو چون نکند از همگان فرد مرا
رفتم هنگام خزان سوی رزان دست گزان
نوحه گر هجر تو شد هر ورق زرد مرا
فتنه عشاق کند آن رخ چون روز تو را
شهره آفاق کند این دل شبگرد مرا
راست چو شقه علمت رقص کنانم ز هوا
بال مرا بازگشا خوش خوش و منورد مرا
صبح دم سرد زند از پی خورشید زند
از پی خورشید تو است این نفس سرد مرا
جزو ز جزوی چو برید از تن تو درد کند
جزو من از کل ببرد چون نبود درد مرا
بنده آنم که مرا بی‌گنه آزرده کند
چون صفتی دارد از آن مه که بیازرد مرا
هر کسکی را هوسی قسم قضا و قدر است
عشق وی آورد قضا هدیه ره آورد مرا
اسب سخن بیش مران در ره جان گرد مکن
گر چه که خود سرمه جان آمد آن گرد مرا
source
