انتخاب مجدد رئیس جمهور ترامپ بدترین ترس تحلیلگران را در مورد سیاست وی در مورد حقوق غزه و فلسطین برقرار کرده بود. علیرغم وعده های مبارزات انتخاباتی برای متوقف کردن جنگ غزه در روزها ، سیاست های وی به طور سیستماتیک درگیری را طولانی کرده و تشدید اسرائیل را دعوت کرده است.
شکستن وعده ها ، تشدید خشونت
تغییر سیاست ترامپ از لحظه ای که او در کاخ سفید اقامت گزید ، آغاز شد. او نه تنها تعهد خود را به صلح سریع رها كرد ، بلكه او تا آنجا پیش رفت كه با فروش اسرائیل ممنوع سلاح های پیشرفته ، محدودیت های قبلی خود را تحت تأثیر قرار داد. با این وجود نگران کننده تر ، او آشکارا نتانیاهو را به تشدید اقدامات نظامی با هدف ظاهری پاکسازی 2.2 میلیون نفر از ساکنان غزه – که همراه با مفهوم پوچ تبدیل زمین به یک مقصد تفریحی لوکس است ، تشویق کرد.
لفاظی سردرگم رئیس جمهور به جای استفاده از فشار کافی برای دسترسی بشردوستانه به جمعیت رنج آور غزه ، به نتانیاهو فرصت های مکرر و زمان اضافی را برای کشش عملیات فراهم کرد. کنفرانس مطبوعاتی مشترک اخیر با نخست وزیر انگلیس ، کیر استمر در لندن ، واقعیت سخت موضع خود را نشان داد.
رویکرد گروگان محور
هنگامی که در مورد غزه مورد بازجویی قرار گرفت ، ترامپ به وضوح مورد توجه قرار گرفت و حملات 7 اکتبر حماس را “جنایات فجیع و فراموش نشدنی در تاریخ بشر بی سابقه” خواند. وی تأکید کرد که اولویت اصلی در حال حاضر باید همه گروگان ها ، چه زنده و چه مرده “را آزاد کند. پاسخ مستقیم وی در پاسخ به این سؤال که آیا آزادی گروگان را متوقف می کند ، پاسخ مستقیم وی به سادگی بود: “شاید”
این مبادله یک ریاضیات سرمازدگی را در معرض دید خود قرار داد: ترامپ زندگی 24 گروگان اسرائیل را کاملاً بیشتر از زندگی بیش از دو میلیون فلسطینی تحت بمباران مداوم که هر روز 70-100 نفر را با مهمات آمریكا می کشد ، ارزش می دهد. ارادت کامل او به انتقال جمعیت ، مقاومت در برابر فلسطین را برای ترک وطن خود با “آنها می خواهند ؛ ما عجله نمی کنیم” ، انگیزه های واقعی دولت را در تسکین قرار می دهد.
بخوانید: ترامپ می گوید “شانس واقعی برای عظمت در خاورمیانه”
انزوای دیپلماتیک
موضع ترامپ هنگامی که ایالات متحده از ششمین حق وتو خود را از سال 2003 در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل استفاده کرد ، روشن شد و خواستار آتش بس فوری ، آزادی زندانیان و دسترسی به کمک های بشردوستانه در غزه شد. این قطعنامه رأی متفق القول از سایر اعضای دائمی (انگلیس ، فرانسه ، روسیه و چین) و اعضای غیر دائمی دریافت کرد و آمریکا را در این محاصره جدا کرد.
نماینده ایالات متحده ، مورگان اورتاگوس ، حق وتو را با استدلال های بی نظیر “حق دفاع از خود” اسرائیل توجیه کرد و ادعا می کند که این قطعنامه “اسرائیل را با حماس برابر کرده است”. این بهانه های توخالی به ویژه به طرز فجیعی طنین انداز شد زیرا نماینده دانمارک از مادرانی که برگهای جوشانده ای را برای تغذیه فرزندان و پدران خود که از طریق آوار مرتب سازی می کنند ، برای یافتن غذا صحبت می کردند.
نماینده الجزایر ، عمار بن جاما ، قدرتمندترین کلمات را ارائه داد و لیستی از عذرخواهی از فلسطینی ها را تلاوت کرد: برای عدم تحرک شورا برای جلوگیری از کشتار بیش از 18،000 کودک ، 12000 زن کشته شده ، 4000 نفر از افراد مسن کشت شده ، 1400 کادر پزشکی هدفمند ، 250 روزنامه نگار ، و 500 نفر از افراد کشته شده اند. وی نارسایی اخلاقی جامعه بین المللی را بیان کرد: “اسرائیل روزانه کل مردم را می کشد و گرسنه می کند ، و هیچ کس در مورد آن کاری نمی کند.”
سکوت نگران کننده واتیکان
حمایت مداوم آمریکا از اسرائیل یک سنت است که به زمان لیندون جانسون باز می گردد ، در حالی که موضع واتیکان یک عزیمت نگران کننده از آموزش اجتماعی کاتولیک است. پاپ لئو XIV در مصاحبه اخیر خود ، با وضوح اخلاقی سلف خود ، یک دلهره رمزنگاری را با سیاست ایالات متحده نشان داد.
بخوانید: پاپ لئو XIV جابجایی اسرائیل از غزادی ها را محکوم می کند ، تماس آتش بس را تمدید می کند
پاپ ضمن ابراز “نگرانی بزرگ” نسبت به غزه ، اتهامات نسل کشی را رد کرد و ادعا کرد “یک تعریف بسیار فنی در مورد اینکه چه نسل کشی ممکن است باشد” وجود دارد و به عنوان “آماده” برای توصیف عملکرد اسرائیل به عنوان نسل کشی شناخته می شود. این ادعا ، از نظر مستقیم ، تجدیدنظر در مورد تجدیدنظر در مورد نسل کشی در نوامبر 2024 پاپ فرانسیس است و گزارش شورای حقوق بشر 16 سپتامبر سازمان ملل را که شامل نسل کشی اسرائیلی در غزه است ، نادیده گرفته است.
خروج واتیکان از رهبری اخلاقی سؤالات نگران کننده ای راجع به تأثیر خارجی بر سیاست کاتولیک ایجاد می کند. آیا کلیسا وظیفه بشردوستانه خود را به ملاحظات سیاسی ، یا تحت فشار آمریکا و چه در لابی های داخلی صهیونیستی تسلیم کرده است؟
هم ترازی تأثیر اخلاقی سیاسی و واتیکان آمریکا در علت مصونیت از اسرائیل ، یک شکست عمیق نهادهای جهانی است. هنگامی که بزرگترین دموکراسی جهان و قدیمی ترین نهاد اخلاقی جهان ، زندگی فلسطینی را برای محافظت از منافع اسرائیلی رها می کنند ، کل بنای حقوق بشر و حقوق جهانی از هم جدا می شود.
ریاست جمهوری ترامپ فاش کرده است که کمک های آمریکایی به اسرائیل بیش از علاقه استراتژیک است – این یک بیعت ایدئولوژیک است که برخی از زندگی ها بیش از سایرین اهمیت دارند. همدستی واتیکان شواهدی است که نشان می دهد این سلسله مراتب اخلاقی حتی به مؤسساتی که اعتقاد دارند به کرامت جهانی بشر اعتقاد دارند ، گسترش یافته است.
از آنجا که رنج غزه با تأیید ابرقدرت و سکوت پاپ ادامه می یابد ، جهانیان نه تنها تراژدی فلسطین ، بلکه ساختارشکنی بنیادهای اخلاقی که بر اساس آن نظم جهانی بنا شده است.
نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده سیاست تحریریه مانیتور خاورمیانه نیست.
