ملاقات با تأخیر خامنه با دولت بحران رژیم را برجسته می کند

ترس های امنیتی ، فلج سیاسی و سرکوب در حال افزایش ، تضعیف کننده رهبر عالی ایران است

علی خامنه ، رهبر عالی رژیم روحانی ایران ، هشت روز پس از “هفته رسمی دولت” با کابینه رئیس جمهور مسعود پشکیان ملاقات کرد ، در یک عزیمت قابل توجه از سنت دیرینه رژیم در برگزاری این جلسه در تاریخ 30 اوت. این تأخیر غیرمعمول نشان دهنده نگرانی های امنیتی و هر دو افزایش یافته در مورد اسناد و ارقام فزاینده ای در مورد ارسالی در مورد اوضاع است.

یک سنت نمادین شکسته

برای ده ها سال ، نشست سالانه اواخر اوت بین خامنه ای و دولت نشسته به عنوان تأیید نمادین انسجام رژیم تلقی می شد. اما امسال ، این گردهمایی به دلیل “ملاحظات امنیتی” به تعویق افتاد. این تأخیر نه تنها ترس رژیم از ناآرامی ها بلکه تبدیل به تبدیل خامنه ای را به یک چهره قابل قبول و به طور فزاینده عایق بندی می کند.

علیرغم بحران های شدید اجتماعی و اقتصادی این کشور ، خامنه ای از این جلسه برای هشدار دادن مقامات نسبت به صحبت عمومی در مورد نقاط ضعف رژیم استفاده کرد و اصرار داشت که آنها تصویری از قدرت را ارائه می دهند. با این حال ، رفتار خودش – سخنرانی های شرت ، ظواهر بدون اعلام و برخوردهای با دقت کنترل شده – اضطراب عمیق را در بالاترین سطح قدرت ایجاد می کند.

یک رژیم در وضعیت دفاعی

ایران با فشار در جبهه های مختلف روبرو می شود:

• بین المللی، تهدید تحریم های تجدید پذیر سازمان ملل متحد از بین می رود.
• داخلی، رژیم پس از سالها اعتراض و سرکوب های وحشیانه ، از یک بحران عمیق مشروعیت رنج می برد.
• از نظر سیاسی، جناح های رقیب در رژیم به شدت در مورد چگونگی حرکت در این چالش ها اختلاف نظر دارند.

برخی از شخصیت های سیاسی ، مانند رئیس جمهور پیشین حسن روحانی و متحدین اصلاح طلب ، از گفتگو با ایالات متحده حمایت کردند. برخی دیگر ، از جمله خود خامنه ، تقاضا همچنان به مخالفت ادامه می دهند. با این وجود دیگران سناریوهای بعید ، مانند دیدار مستقیم پزشکیان و دونالد ترامپ شناور هستند. رد طبقه بندی خامنه ای از هرگونه مذاکره با واشنگتن ، نشانگر امتناع از شکستن سیاست های شکست خورده است و رژیم را در فلج به دام می اندازد.

از دست دادن کنترل در خیابان ها

شاید واضح ترین نشانه کاهش رژیم ناتوانی آن در کنترل خیابان ها باشد. قبل از سال 2017 ، مقامات می توانند تظاهرات وفادار را بسیج کنند. اما قیام های پی در پی – ژانویه 2018 ، نوامبر 2019 ، و اعتراضات سراسر کشور در سال 2022 پس از درگذشت ماهسا امینی – رژیم این ظرفیت را سلب کردند. امروز ، جوانان بر فضاهای عمومی مسلط می شوند در حالی که دولت به طور فزاینده ای به اعدام های انبوه به اقتدار پروژه متکی است.

در تاریخ 6 سپتامبر ، رویترز گزارش داد که رژیم مردی را که متهم به قتل یک نماینده امنیتی در طول قیام سال 2022 بود ، اعدام کرد. براساس عفو بین الملل ، حداقل ده نفر در ارتباط با این اعتراضات از آن زمان به بعد اعدام شده اند ، بسیاری پس از اعترافات اجباری که تحت شکنجه ، سلولهای انفرادی و تهدیدات علیه خانواده ها استخراج شده اند.

گروه های حقوق بشر همچنین هشدار می دهند که فاضل بهرامی ، برادر معترضین که اخیراً اعدام شده است ، مهران بحرانی ، به اتهامات مشابه با حکم اعدام روبرو می شود ، در حالی که برادرشان موراد بهرامی در اعتراضات 2022 توسط نیروهای امنیتی کشته شد.

ترک در همه جبهه ها

ماشین آلات سرکوبگر رژیم در کنترل کامل در حوزه های دیگر نیز ناکام است. سانسور و فیلتر سنگین اینترنت مانع از برقراری ارتباط با جهان خارج از ایرانیان نشده است و بیهودگی این اقدامات را برجسته می کند. در واقع ، رژیم در هر جبهه در حال عقب نشینی است – از خیابان ها تا فضای مجازی.

عطر فروپاشی

احساس فروپاشی فروپاشی دیگر محدود به محافل مخالف نیست. حتی در درون رژیم ، مقامات فضای فراگیر عدم اطمینان را تصدیق می کنند. برخی فقط به دنبال محافظت از آینده خانواده های خود هستند ، در حالی که برخی دیگر آشکارا در مورد استراتژی های بقا در یک دستور پس از khamenei بحث می کنند.

این درک گسترده از سقوط اجتناب ناپذیر یک مرحله تعیین کننده است: هم مردم و هم بسیاری از خودی رژیم تشخیص می دهند که این سیستم به پایان خود نزدیک می شود. رژیم ایران ، هنگامی که قدرت را نشان می داد ، اکنون شبیه یک ساختار ناکام است که فروپاشی آن برای همه قابل مشاهده است.