در روزهای اخیر ، موج جدیدی از اعتراضات کار و بخش در ایران به وجود آمده است – از معلمان و متقاضیان آزمون ملی استخدام آموزش و پرورش گرفته تا مراقبت های بهداشتی و کادر پزشکی. موضوع مشترک در تمام این تظاهرات ، تقاضا برای عدالت ، برابری و پایان دادن به بی تفاوتی مقامات نسبت به حقوق اساسی حرفه ای و اقتصادی است.
روز سه شنبه ، 30 سپتامبر ، گروه های معلمان و نامزدهای آزمون استخدام وزارت آموزش و پرورش در مقابل ساختمان وزارتخانه در تهران جمع شدند. مانند بسیاری از اعتراضات اجتماعی اخیر ، زنان در خط مقدم ایستادند ، بلند کردن صدای آنها در برابر تبعیض سیستمیک. خیابان به سکویی برای مخالفت تبدیل شد و با شعار مرکزی تکرار شد:
“ما هیچ عدالت ندیدیم ، فقط دروغ شنیدیم.”
معترضین مقامات را به بی کفایتی و تبعیض نهادینه متهم کردند. آنها تأخیر در تأخیر در امتحان ، کاهش شدید استخدام وعده داده شده را برجسته کردند سهمیه (11،000 به جای 30،000 که قبلاً اعلام شده بود) ، اضافه شدن ناگهانی 30 ماده مطالعه نامربوط و رد گسترده نامزدها با وجود نمرات بالای آنها. علاوه بر این ، سهمیه های ترجیحی و مزایای وضعیت زناشویی متقاضیان معمولی که تا حد زیادی از آنها مستثنی هستند. از بین 11000 مقام اعلام شده ، فقط سه تا چهار هزار نفر پر شده اند – عمدتا توسط ذینفع سهمیه.
در همان زمان ، کارگران مراقبت های بهداشتی در تبریز نیز تظاهرات هایی را انجام داد. زنان پرستار و کادر پزشکی بخش قابل توجهی از معترضین را تشکیل می دادند که دستمزد ناچیز و بدتر شدن شرایط زندگی را محکوم می کردند. آنها تأکید کردند که غفلت دولت از حقوق حرفه ای و نگرانی های معیشت ، فشار غیرقابل تحمل را به پرسنل مراقبت های بهداشتی تحمیل کرده است و این وضعیت را ناپایدار می کند.
