عبدالله ریهان ، که بیش از دو دهه به عنوان دستیار نزدیک حقانی خدمت کرده بود و اکنون به عنوان یک روزنامه نگار شناخته می شود ، این اظهارات را در یک تفسیر کتبی منتشر کرد که روز چهارشنبه منتشر شد.
ریهان نوشت: “ما باید آنچه را که به آن اعتقاد داریم انجام دهیم ، اما به مردم باید این آزادی را بدهد که در مورد مشروعیت دولت قضاوت کنند.” “اهداف ما بیشتر است ؛ مسائل جزئی نباید مانع از دستیابی به اهداف اصلی ما شود.”
Raihan نسبت به برچسب زدن کسانی که دلبستگی عاطفی به پرچم ملی Tricolor سابق افغانستان به عنوان خائن دارند ، هشدار داد. وی نوشت: “شاید ما هنوز با صداقت و فداکاری که واقعاً شایسته آن است ، به این ملت خدمت نکرده ایم.”
ریهان با تأیید تاریخ طولانی مبارزات این کشور ، اظهار داشت كه چالش های افغانستان در طی چهار سال قابل حل نیست و از رهبران طالبان خواسته است كه از این زمان برای بهبود حكومت استفاده كنند. وی گفت: “مردم افغانستان بیش از یک قرن تحمل سختی ها را تحمل کرده اند.” “همه چیز فقط در چهار سال قابل رفع نیست. مردم به زمان نیاز دارند و رهبری باید این فرصت را به دست بگیرد.”
خالد زادران ، سخنگوی پلیس طالبان در کابل ، ریهان را در خاطرات خود ، 15 دقیقه توصیف کرد ، به عنوان یکی از رفقاترین رفانی در طول جنگ علیه دولت سابق افغانستان. وی با اشاره به رهبری خود در استودیوی رسانه ای Manba Al-Jihad ، که چندین فیلم طرفدار طالبان از جمله Karwan-E-Ghaziyan و Lashkar-E-Badri را تولید کرد ، از Raihan به عنوان “همراه فداکار” یاد کرد.
علی رغم نقش سابق وی ، تفسیر اخیر ریهان نشان دهنده لحن مصالحه تر است. وی نوشت: “برای من مهم نیست که چه کسی از کدام پرچم پشتیبانی می کند و چرا مهم است. آنچه مهم است این است که پیام حقیقت و عدالت در پشت پرچم سفید به قلب مردم می رسد.” “مهمتر از همه ، این ملت شکسته و رکود باید زیر یک پرچم متحد شود و با عزت زندگی کند.”
وی همچنین از رهبران طالبان خواست كه در مورد اشتباهات گذشته تأمل كنند و از طریق عمل اعتماد عمومی را به دست آورند. وی نوشت: “وقتی اعتقادات خود را در عمل اثبات می کنیم و پایه های سیستم را تقویت می کنیم ، این کشور دیگر با فروپاشی روبرو نخواهد شد.” “اما این نیاز به تلاش ، فداکاری و عزم دارد.”
اظهارات ریهان یک روز پس از روز ملی پرچم افغانستان صورت گرفت. در سالهای اخیر ، طالبان به دلیل ابراز حمایت از پرچم ملی سابق ، شهروندان بی شماری را بازداشت و شکنجه کرده اند و شکاف عمیق بین رژیم و بخش های جامعه افغانستان را برجسته می کنند.
