مشارکت های انرژی جدید و احیا شده مسیرهای تجاری ترکیه و شرق به غرب را تقویت می کند • مرکز استیمسون

خط لوله کرکوک – جیهان عراق جریان نفت را از سر گرفت در 27 سپتامبر برای اولین بار از اوایل سال 2023.

بر اساس توافقنامه ای با میانجیگری ایالات متحده بین عراق، دولت اقلیم کردستان (KRG)، ترکیه و شرکت های نفتی خارجی، اکنون 180 تا 190 هزار بشکه نفت خام در روز از کرکوک به سمت جنوب به بندر جیهان ترکیه در دریای مدیترانه می رود. مقامات ترکیه پیش بینی می کنند که در نهایت به حدود 230000 بشکه در روز افزایش یابد – نزدیک به سطح قبل از سال 2023 خاموش شدن.

بازگشایی به یک بن بست دو ساله پایان می دهد که در مارس 2023 ایجاد شده بود سفارش دهید توسط دادگاه کیفری بین‌المللی که ترکیه را به دلیل اجازه به حکومت اقلیم کردستان برای صادرات نفت مستقل از بغداد 1.5 میلیارد دلار جریمه کرد. بر اساس قرارداد جدید، تمام نفت خام از میادین اقلیم کردستان برای صادرات به سازمان بازاریابی نفت دولتی فدرال عراق (SOMO) تحویل داده می شود. حدود 50000 بشکه در روز برای مصرف محلی باقی می ماند و مابقی به جیهان ارسال می شود. این توافق به طور موثر ظرفیت صادرات عراق را به حدود 3.6 میلیون بشکه در روز باز می گرداند. برای عراق، رفع گلوگاه باعث افزایش درآمد و ثبات اقتصادی می شود. برای حکومت اقلیم کردستان، اقتصاد نفتی خود را که مدتها متوقف شده بود تحت نظارت فدرال احیا می کند.

ترکیه نیز یکی از ذینفعان اصلی است. قبل از مارس 2023، ترکیه به دست آورده است 200 تا 300 میلیون دلار در سال درآمد ترانزیت از خط لوله. آلپارسلان بایراکتار، وزیر انرژی ترکیه تاکید کرد این خط به طول 970 کیلومتر می تواند 1.5 تا 1.6 میلیون بشکه در روز حمل کند. با احیای صادرات، ترکیه نه تنها هزینه های از دست رفته را بازیابی می کند، بلکه نقش خود را به عنوان قطب انرژی بین شرق و غرب تقویت می کند. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، نفت عراق راهی تازه به بازارهای جهانی خواهد داشت و اتکای جهانی به نقاط بالقوه خفه مانند تنگه هرمز و شلوغی خلیج فارس را کاهش می دهد.

برخی از مسائل حل نشده باقی مانده است. دولت اقلیم کردستان بابت تولید گذشته نزدیک به 1 میلیارد دلار به شرکت های نفتی بین المللی بدهکار است و شرکت هایی مانند DNO/Genel مشارکت کامل در بدهی های معلق را خودداری کرده اند. تضمین ها. برای رفع این مشکل، هشت شرکتی که قرارداد از سرگیری را امضا کردند، توافق کردند که ظرف 30 روز برای مذاکره درباره تسویه بدهی با یکدیگر ملاقات کنند. مکانیزم. در همین حال، به تولیدکنندگان خارجی فعال در اقلیم کردستان حق بیمه حدود 16 دلار در هر بشکه برای پوشش هزینه های تولید و ترانزیت پرداخت می شود.

علاوه بر قرارداد خط لوله، ترکیه با سایر کشورهای عربی برای مشارکت در انرژی و تعمیق روابط با عربستان سعودی و به ویژه امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) تماس گرفته است. در سال 2023، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه در سفر به خلیج فارس، 13 قرارداد به ارزش 50.7 میلیارد دلار امضا کرد که 29.7 میلیارد دلار آن به پروژه های انرژی از جمله انرژی خورشیدی و بادی، تولید هیدروژن سبز و آمونیاک، گاز طبیعی و همکاری انرژی هسته ای اختصاص یافت. حدود 27 میلیارد دلار از بسته امارات متحده عربی بخش انرژی پاک را هدف قرار می دهد که با خالص صفر سال 2053 ترکیه همسو می شود. هدف.

قراردادهای امضا شده با عربستان سعودی شامل همکاری در زمینه فرآورده های نفتی پالایش شده، پتروشیمی ها و ظرفیت تولید انرژی های تجدیدپذیر 4 تا 5 گیگاوات است. ترکیه. توسعه دهندگان تاسیسات برقی سعودی می توانند برای پارک های بادی و خورشیدی جدید در آناتولی سرمایه گذاری کنند، در حالی که ترکیه می تواند از تخصص پادشاهی در اجرای پروژه های بزرگ بهره مند شود. زیرساخت های استراتژیک نیز روی میز است: عربستان سعودی در حال حرکت برای اتصال شبکه برق خود به عراق است پیوند که می تواند در آینده به ترکیه هم کشیده شود.

شرکت مصدر امارات متحده عربی که یک شرکت بزرگ انرژی پاک است و ACWA Energy عربستان سعودی هر دو علاقه خود را به سرمایه گذاری انرژی های تجدیدپذیر ترکیه نشان داده اند. فیبا. ورود بالقوه آنها، از طریق سهام یا سرمایه گذاری مشترک، می تواند توسعه انرژی های تجدیدپذیر ترکیه را تسریع کند، و به آنکارا کمک می کند تا به هدف خود یعنی 65 درصد انرژی های تجدیدپذیر در ظرفیت نصب شده تا سال 2035 دست یابد. هیدروژن سبز یکی دیگر از عرصه های امیدوار کننده برای همکاری است. ترکیه قصد دارد تا سال 2053 در شرایط آب و هوایی خود سالانه 10.5 میلیون تن هیدروژن تولید کند. تعهد می کندو کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز برای تبدیل شدن به صادرکنندگان برتر هیدروژن رقابت می کنند. پروژه‌های مشترک هیدروژن – با استفاده از نیروی بادی ترکیه و انرژی خورشیدی خلیج فارس برای تولید سوخت آمونیاک برای صادرات – می‌تواند با مزایای هر یک از طرف‌ها همراه باشد.

پروژه های انرژی با گرم شدن ژئوپلیتیک گسترده تر بین ترکیه و خلیج فارس پس از سال ها رقابت ناشی از حمایت ترکیه از شورش های اسلام گرا در طول بهار عربی 2011

کریدور میانی چین و اتصال اوراسیا

این پیشرفت‌ها با پروژه‌های دیگری که اتصال اوراسیا را ترویج می‌کنند، از جمله طرح کمربند و جاده چین (BRI) و به‌ویژه، کریدور میانی یا مسیر حمل‌ونقل بین‌المللی ترانس خزر – شبکه‌ای از راه‌آهن، جاده‌ها و خطوط کشتی که کالاها را از چین به اروپا از طریق آسیای مرکزی، دریای خزر، ترکیه و قفق جنوبی منتقل می‌کند، تلاقی می‌کنند. را کریدور میانی مناطق تحریم شده را دور می زند و اهمیت آن را از زمان تهاجم گسترده روسیه به اوکراین در سال 2022 افزایش می دهد.

چین با قزاقستان، آذربایجان و ترکیه برای بهبود زیرساخت ها و ساده سازی گمرک در این مسیر همکاری کرده است. ترکیه که در انتهای غربی کریدور نشسته است، امیدوار است که این طرح ها را با تدارکات خود ادغام کند. سرمایه گذاری ها. از آنجایی که ترکیه نقش خود را به عنوان مجرای نفت و گاز – از طریق خطوط لوله از آذربایجان، بالقوه عراق و خلیج فارس، و شاید ترکمنستان در آینده – تقویت می کند، چین می تواند از این امر برای انتقال امن انرژی به بازارهای اوراسیا و از آن استفاده کند.

نفت قزاقستان در حال حاضر است حمل می شود از طریق دریای خزر به باکو و در جیهان ترکیه برای صادرات مدیترانه، و بحث در مورد ارسال گاز ترکمنستان به خط لوله TANAP ترکیه در جریان است. برنامه توسعه جاده عراق (با حمایت ترکیه، امارات و قطر) می تواند با کریدور میانه ارتباط برقرار کند تا شبکه گسترده تری از مسیرهای تجاری ایجاد کند و ترانزیت را کاهش دهد. بار در 10 روز در مقایسه با کانال سوئز مقامات چینی علنا اشاره کرد راه توسعه عراق-ترکیه مکمل طرح کمربند و جاده است. با این حال، چین تا کنون یک ذینفع مستقیم در تامین مالی یا ساخت جاده توسعه نبوده است و سرمایه‌گذاران خلیج فارس و ترکیه را وادار می‌کند تا از این راه استفاده کنند. منجر شود.

مفاهیم برای نفوذ منطقه ای و معماری تجارت

تلاقی این روندها در حال تغییر شکل نقشه ژئوپلیتیکی است. اروپا و بازارهای جهانی در حال به دست آوردن مسیرهای جایگزین عرضه نفت و گاز هستند، در حالی که تولیدکنندگان خاورمیانه گزینه های بیشتری برای صادرات دارند. ترکیه با میزبانی از خطوط لوله نفتی کلیدی، مذاکره در مورد قراردادهای گازی و نشستن بر کریدور میانی و جاده توسعه، نفوذی به دست می آورد که می تواند در دیپلماسی با شرق و غرب مورد استفاده قرار گیرد. کشورهای خلیج از طریق سرمایه گذاری های استراتژیک، نفوذ اقتصادی خود را به ترکیه و عراق گسترش داده و منطقه را به هم پیوند می دهند. همه این بازیگران به طور موثر در حال بافتن یک معماری تجاری جدید شرق و غرب هستند که کمتر به گره های سنتی مانند کانال سوئز یا راه آهن روسیه وابسته است.

در پایان، بازگشایی خط لوله عراق-ترکیه، مشارکت های انرژی خلیج-ترکیه، و گسترش کریدور میانه به یک شبکه زیرساختی در حال ظهور در سراسر آسیای غربی و مرکزی اشاره دارد که گلوگاه های سنتی را کاهش می دهد و بازیگران میانی منطقه را توانمند می کند. جریان‌های انرژی و مسیرهای تجاری سرچشمه‌های قدرت هستند. همانطور که آنها مجدداً قرار می گیرند، همچنین تأثیر می گذارد. چند سال آینده میزان تحقق این برنامه های بلندپروازانه را آزمایش خواهد کرد. اگر این کار را انجام دهند، قاره اوراسیا می تواند شاهد یک تغییر تاریخی تجارت باشد، با آنکارا، بصره، دبی، و فراتر از آن، گره های جاده ابریشم جدید برای قرن بیست و یکم را تشکیل می دهند.