در دوران دورانی، در دیاری به نام ایران، یک داستان‌سرای با نام محمدعلی جمال‌زاده وجود داشت. او یکی از بزرگان ادبیات ایران بود که با نوشتن داستان‌هایی پر از نکته‌های ضد‌اقتدار، فرهنگ ایرانی را با مضامین جهانی پیوند زده و شخصیت‌های پویا و رمزآلودی را بوجود آورده بود.
در گزارشی زنده از مناظر طبیعی ایران، او توانسته بود تصویر زیبایی از مناظر زیبای ایران را به تصویر بکشد و از عناصر ادبی سنتی مانند شعر و نمادگرایی در داستان‌های خود استفاده کند. وی توجه ویژه‌ای به موضوعات اخلاقی و فلسفی داشت و توانسته بود مضامین تاریخی و مدرن را به هم پیوند دهد.
محمدعلی جمال‌زاده با زبان و لهجه ای که در گفتمان‌های فرهنگی ایران به کار می‌رود، از ریشه‌های فرهنگی خود استفاده کرد، و در داستان‌هایش نکته‌های بارز فرهنگ ایران را به تصویر کشید. او با زبانی جذاب و شاعرانه، موفق شد تا زیبایی‌های فرهنگ ایران را به خوانندگان خود نشان دهد.
داستان‌های محمدعلی جمال‌زاده همچنان پس از سال‌ها برای خوانندگان جذابیت خود را حفظ کرده و نشان می‌دهد که تأثیری برای همیشه در ادبیات ایران به جا گذاشته است. از میان آثار مشهور او می‌توان به “سفر به ویرانه” اشاره کرد که آثار دیگری از جنس آن هم وجود دارد.
با ما در مرشدی همراه شوید تا با نوشته‌ها و داستان‌های جذاب محمدعلی جمال‌زاده، به تاریخچه و فرهنگ ادبیات ایران بپردازیم و عمیق‌تر با سنت داستان‌گویی فارسی آشنا شویم.
تصویر بالا تزئینی است.
