این فاجعه ، که به استان محافظه کار کونار حمله کرد ، بیش از 2200 نفر را کشته و بیش از 3600 نفر را زخمی کرد و یک منطقه فقیر و کوهستانی را ویران کرد که در آن مسدود کننده جاده ها پیچیده تر بودند.
بیبی عایشه ، یک زن 19 ساله افغان ، تجربه خود را در نیویورک تایمز بازگو کرد. امدادگران 36 ساعت پس از زمین لرزه به روستای او رسیدند ، اما هیچ یک از زنان نبودند. در حالی که مردان و کودکان به سرعت تخلیه شدند ، عایشه و زنان و دختران دیگر ، برخی از خونریزی ها ، کنار گذاشته شدند. وی گفت: “آنها ما را در گوشه ای جمع كردند و ما را فراموش كردند.”
تا پنجشنبه ، چهار روز پس از زمین لرزه ، هیچ کارگر زن به کار نرسید و عایشه و پسر سه ساله اش را ترک کردند تا سه شب را در خارج از منزل بگذرانند. او گفت: “خدا من و پسرم را نجات داد ،” اما آن شب فهمیدم که زن بودن در اینجا به معنای این است که ما همیشه آخرین کسی هستیم که دیده می شویم. “
Tehzibullah Muhazab ، یک نجات دهنده داوطلب 33 ساله در دهکده مازار دارا کونار ، به نیویورک تایمز گفت که نجات دهنده های مرد از زنان آزاد به دام افتاده در زیر آوار دریغ کردند و آنها را ترک کردند تا منتظر کمک زن از سایر روستاها باشند. وی گفت: “احساس می شد زنان نامرئی هستند.”
در مواردی که زنان درگذشت ، نجات دهنده های مرد با بیرون کشیدن بدن خود توسط لباس خود از تماس با پوست خودداری کردند. حمید بدشاش ، یکی از ساکنان کونار ، به روزنامه دیلی تلگراف گفت که زنان مجروح در زیر ساختمان های فروپاشی باقی مانده اند ، زیرا تیم های نجات همه مرد از عمل دریغ کردند.
وی همچنین زنانی را توصیف کرد که فقط برای بازگشت به روسری های اجباری خود از زمین لرزه فرار می کنند و به محض فروپاشی ساختمان ها ، زندگی آنها را به خطر می اندازند. وی گفت: “من شنیده ام که زنان پس از فرار از زمین لرزه ، به بازگشت حجاب بازگشتند و فقط به دام افتادند.”
یک نجات دهنده در دهکده دبگار ، به تلگراف گفت که 20 ساعت طول کشید تا به منطقه برسد ، جایی که یک زن با دیدن یک تیم همه مردانه در پشت دیوارهای شکسته پنهان شد. وی توضیح داد: “ما مجاز به صحبت با زنان یا تعامل با آنها نیستیم زیرا قانون آن را ممنوع می کند. حتی لمس کردن یک زن مرده عواقب آن را دارد.”
در یک بیمارستان جلال آباد ، پزشکان در تلگراف اعتراف کردند که کارکنان مرد از معالجه زنان در ساعات اولیه زمین لرزه خودداری کردند و یک منبع محلی گزارش داد که حداقل سه زن باردار به دلیل عدم وجود پرسنل پزشکی زن درگذشت.
از زمان به دست آوردن کنترل کنترل افغانستان در سال 2021 ، طالبان محدودیت های شدید اسلام گرایانه ، به ویژه زنان را تحمیل کرده است و وعده های قبلی اعتدال را معکوس می کند. زنان از تحصیلات خارج از شش سالگی منع شده اند ، نمی توانند بدون بستگان مرد بسیار سفر کنند و از بیشتر مشاغل خارج نمی شوند.
فقط تعداد معدودی از زنان در تیم های نجات کمک های خارجی کار می کنند و حتی آنها از لمس مردان در مناطق فاجعه ممنوع هستند. از سال گذشته ، زنان نیز از مطالعات پزشکی ممنوع شده اند و با افزایش نسبت پزشکان مرد ، دسترسی آنها به مراقبت های بهداشتی را محدود می کنند.
این سیاستها ، ریشه در تفسیر طالبان از قوانین اسلامی ، چالش های پیش روی زنان در عواقب زلزله را برطرف کرده است و بحران شدید بشردوستانه را برجسته می کند.
