در نتیجه ، شکست جنگ هفته گذشته بین اسرائیل و ایران تعجب آور نبود. این واقعیت که اسرائیل به تسهیلات هسته ای ایران و اماکن نظامی در یک منطقه جغرافیایی گسترده برخورد کرد و هدف قرار گرفت دانشمندان هسته ای وت رهبران نظامیبشر پاسخ ایران به همان اندازه شگفت آور بود: موشک ها راه اندازی شده در اسرائیل ، به سمت اهداف نظامی و استراتژیک – که برخی از آنها در مناطق مسکونی فرود آمدند. همچنین اسرائیل اصرار داشت که اسرائیل بر آن اصرار داشته باشد طولانی شدن جنگ، مشاهده برنامه هسته ای ایران به عنوان یک تهدید وجودی ، یا اینکه ایران پیشنهاد کرد که پس از اتمام حملات اسرائیلی ، به مذاکره با ایالات متحده در مورد برنامه هسته ای خود بازگردد – به طور مؤثر دلالت بر پیشنهاد آتش بسبشر
عدم تعادل گسترده در قدرت نظامی و توانایی های اطلاعاتی به شدت از اسرائیل بر روی ایران حمایت می کند. پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی جمهوری اسلامی (S-300 روسیه) بود نابود شده در اوایل اعتصابات اسرائیلی. و شاید مهمتر از همه ، پروکسی های آن در منطقه – سنگ بنای دکترین نفوذ منطقه ای آن ، که عمدتاً پس از حمله در سال 2003 به عراق و سقوط صدام حسین در سال 2003 تأسیس شده است – از نظر نظامی یا سیاسی تخریب شده اند.
ایران ، تحت رهبر عالی خود و نگهبان انقلابی ، مدتهاست که به شکل متفاوتی از ماجراجویانه نظامی تکیه کرده است – جنگهای پروکسی در لبنان ، عراق ، یمن و تا حدی در فلسطین. هدف این بود که تأثیر اساسی در منطقه ، جلوگیری از حملات اسرائیلی و ایالات متحده به سرزمین خود را با نگه داشتن منافع خود در معرض تهدید مداوم از طریق پروکسی ها و تقویت دست خود در درگیری های منطقه ای و هرگونه معامله بزرگ آینده با ایالات متحده قرار دهد.
با این حال ، طی هجده ماه گذشته ، این استراتژی دچار مشکلات شدید شده است. اسرائیل تحمیل کرده است خسارت ویرانگر در حزب الله ، رژیم بشار اسد در سوریه به طور مؤثر فرو ریخت، و قابلیت های موشکی حوثی ها به طور پیوسته بوده است تحقیر شده از طریق اسرائیلی و حملات هوایی آمریکاییبشر
در مواجهه با واقعیت های بعد از 7 اکتبر 2023 ، رهبری ایران باید تشخیص دهد که استراتژی دیرینه آن دیگر برای محافظت از امنیت ایران یا جلوگیری از پرخاشگری اسرائیل کافی نیست.
شاید ایران شروع به تحقق این تغییر استراتژیک کند و با افتتاح کانال های مذاکره با ایالات متحده در مورد برنامه هسته ای خود پاسخ داد. این کشور همچنین به دنبال بهبود روابط دیپلماتیک با همسایگان عرب خود در خاورمیانه بود ، به این امید که طرد عرب از حملات احتمالی اسرائیل به خاک خود به عنوان یک بافر منطقه ای باشد و برخی از کشورهای عربی ممکن است بین تهران و واشنگتن واسطه باشند.
در واقع ، اظهارات و مواضع اخیر از خلیج فارس ایالات متحده ، مصربا عراقوت اردن نشان می دهد که جهان عرب به وضوح با اعتصابات اسرائیل به ایران مخالفت کرده است. عمان و قطر دارند واسطه ادامه با ایالات متحده در تلاش برای فشار آوردن به اسرائیل برای متوقف کردن مبارزات نظامی خود.
با این وجود ، اصلاحات در رفتار منطقه ای ایران ، نزدیکی آن با همسایگان عرب و دورهای مذاکره با ایالات متحده برای جلوگیری از اسرائیل کافی نبوده است. دولت راست افراطی تل آویو قبلاً پیروزی استراتژیک گسترده ای بر پروکسی های ایران در سراسر خاورمیانه و به عنوان اسرائیلی به دست آورده بود وابسته به سیاسی و رهبران نظامی چندین بار تکرار کرده اند ، اکنون جاده به تهران باز است.
مگر اینکه ایالات متحده به وضوح و قاطعانه برای متوقف کردن جنگ مداوم بین اسرائیل و ایران مداخله کند ، احتمالاً عملیات نظامی برای مدتی ادامه خواهد یافت. واقعیت این است که دولت رئیس جمهور دونالد ترامپ به نظر نمی رسد که فشار جدی به اسرائیل برای متوقف کردن جنگ وارد کند – احتمالاً نتیجه بالقوه درگیری را به عنوان یک فرصت استراتژیک برای از بین بردن برنامه هسته ای ایران یک بار و برای همه مشاهده می کند. این چشم انداز کوتاه مدت است.
با این حال ، در میان مدت و بلند مدت ، خاورمیانه ثبات یا امنیت ترمیم شده را نخواهد دید مگر اینکه مکانیسم های منطقه ای برای امنیت جمعی باشد توسعه یافته– FrameWorks که می توانند حل و فصل درگیری مسالمت آمیز را تسهیل کنند و به جنگ و رویارویی های نظامی پایان دهند. چنین مکانیسم هایی باید توسط کشورهای منطقه ای مؤثر – به ویژه کشورهای عرب که درگیر ماجراجویی نظامی مستقیم یا پروکسی نیستند – هدایت شود و توسط بازیگران بین المللی پشتیبانی شود.
