کنگره ایالات متحده قطعنامه خانه 166، حمایت از تمایل مردم ایران به جمهوری دموکراتیک و محکوم کردن تروریسم ، سرکوب و گرم شدن رژیم روحانی ، حمایت از اکثریت در کنگره را با امضاهای 220 نماینده از هر دو طرف بدست آورده است.
این قطعنامه توسط 11 رئیس کمیته های مجلس ، رهبران دموکرات در 6 کمیته ، رئیس 45 کمیته فرعی در کنگره ، 21 عضو کمیته امور خارجه ، 32 عضو کمیته خدمات مسلح ، 30 عضو کمیته اختصاصی و 14 عضو کمیته اطلاعات معرفی شد.
این قطعنامه حمایت 4000 نماینده مجلس از سراسر جهان ، از جمله 33 مجمع قانونگذاری ، بیش از 130 رهبر سابق جهان و 80 برنده جایزه نوبل را برای برنامه 10 امتیازی خانم مریم رجاوی برای آینده ایران به یاد می آورد. مراجعه به گزارش گزارشگر ویژه سازمان ملل با توجه به اجرای ده ها هزار زندانی سیاسی در دهه 1980 ، خاطرنشان می کند: “گزارشگر ویژه خاطرنشان می کند که” جنایات ظلم “همانطور که گزارش شده است-که در سراسر ایران اتفاق می افتد-به کمیسیون بدترین و بی نظیر ترین سوءاستفاده های حقوق بشر ما در برابر انسانهای منسوخ شده در برابر مقامات کشورهای پرخاشگرانه ، در برابر و سازمانها ، و تعهدات را به طور رسمی و مشروبات الکلی و آشکار از نظر عاملی که از نظر عاملی است ، و از این نظر که به طور گسترده ای از این امر به تعهدات زندگی می کنند ، نشان می دهد. دولت ، “و این که” اکثریت قریب به اتفاق زندانیان اعدام شده عضو و هواداران سازمان موژدین مردم ایران (PMOI/MEK) بودند. “
این وضوح با بیان بیشتر زمینه برای موضع خود ، چندین نکته مهم را برجسته می کند. این ماده به “نقشه راه برای روند تغییر در ایران” ارائه شده توسط خانم رجوی به پارلمان اروپا در نوامبر 2024 اشاره دارد ، که “مراحل مشخص و عملی برای تغییر رژیم” را که توسط خود مردم ایران از طریق “روند دموکراتیک برای انتقال قدرت” هدایت می شود ، بیان می کند.
این قطعنامه همچنین به ساکنان اشرف 3 در آلبانی توجه می کند و خاطرنشان می کند که بیش از 900 نفر “زندانیان سیاسی سابق” هستند که شاهد وحشیانه های رژیم هستند. بسیاری از این افراد ، که به عنوان “شاهدان قتل عام 1988 و سایر قتل های سیاسی” توصیف شده اند ، برای تلاش های عدالت در آینده بسیار مهم تلقی می شوند و “باید برای توصیفات بالقوه” قبل از دادگاه های بین المللی کاملاً محافظت شوند.
سرانجام ، این قطعنامه این نقاط خاص را به آرزوهای وسیع تر جمعیت ایران متصل می کند. این بیانیه بیان می کند که مردم ایران ، با محرومیت از آزادی های اساسی خود ، اساساً “با هر نوع حکومت اقتدارگرا مخالف هستند.” این آشکار است ، این قطعنامه در شعارهای اعتراضی که صریحاً “دیکتاتوری سلطنت و استبداد مذهبی” را رد می کنند ، یادداشت می کند ، در نهایت به دنبال “تعیین سرنوشت آنها ، بر اساس رأی آنها ، به عنوان تنها معیارهای مشروعیت سیاسی” است.
وضوح دو حزب در نقاط پایانی خود چندین اقدام و موقعیت کلیدی را تشریح می کند:
اعضای مجلس با “محكوم كردن (” محكوم به “محكوم كننده” اقدامات بی ثبات كننده رژیم ایران در خاورمیانه آغاز می شود و “منبع اصلی تروریسم و بی ثباتی منطقه ای” را “منبع اصلی تروریسم و بی ثباتی منطقه ای” نشان می دهد و خواستار قطع آن است. علاوه بر این ، این قطعنامه تأیید می کند که حمایت از تماس های معترضین ایران برای “تغییرات اساسی در ایران” بسیار مهم است ، زیرا این امر به “همزیستی مسالمت آمیز در بین ملل همسایه” کمک می کند و امنیت منطقه ای و جهانی را تقویت می کند.
قانونگذاران با تأکید بر حقوق اساسی بشر ، “حق ذاتی مردم ایران را برای تعیین آینده سیاسی خود” تأیید و تأیید کردند ، با اشاره به اصول مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل. این امر منجر به فراخوانی عواقب می شود ، و اقدامات “نگه داشتن رژیم ایران و رهبران آن را پاسخگو” برای جنایات از طریق ادامه تحریم ها انجام می دهد. به طور همزمان ، این قطعنامه از حمایت از مخالفان ایران حمایت می کند ، به طور خاص تأیید “برنامه ده نقطه ای برای آینده ایران” به عنوان راهی برای “جمهوری دموکراتیک ، سکولار ، صلح آمیز و غیر هسته ای”.
این قطعنامه با درک اینكه مردم ایران “از تمام حقوق اساسی و مسیرهای سیاسی خود برای تغییر محروم هستند” محروم می شوند ، جامعه بین المللی را ترغیب می كند تا حقوق معترضین و “واحدهای مقاومت را برای مقابله با سپاه گارد انقلابی اسلامی” (IRGC) و سایر نیروهای سرکوبگر در پی تعقیب خود تصدیق کند. سرانجام ، با پرداختن به مشکلات مخالفان در خارج از کشور ، از دولت آمریكا می خواهد كه با آلبانی همکاری كند تا “حمایت كامل از پناهندگان سیاسی ایران در اشرف 3” را در برابر تهدیدهای مداوم رژیم تضمین كند و از همه حقوق از جمله “حق زندگی ، آزادی و امنیت” برخوردار باشد.
