سازمان ملل متحد – نمایندگان دیپلماتیک افغانستان به شدت از ابتکار جدید سازمان ملل متحد در مورد این کشور انتقاد کرده اند و این پیشنهاد را “غیرمسئولانه” و بی نظیر مردم افغانستان خوانده اند.
این انتقادات بر اساس عناصر به اصطلاح “برنامه موزاییک” سازمان ملل متحد ، که شامل مقررات مربوط به برطرف کردن تحریم ها بر روی طالبان ، اعطای دسترسی به گروه به دارایی های یخ زده افغانستان و انتقال بالقوه کنترل مأموریت های دیپلماتیک افغان-از جمله کرسی آن در سازمان ملل-به Taliban به عنوان بخشی از مشارکت سیاسی گسترده است.
نمایندگان افغانستان به سازمان ملل در نیویورک و ژنو ، که قبل از بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021 منصوب شده بودند ، محکم به عقب رانده اند. نصیر احمد آندیشا ، سفیر ژنو ، این پیشنهاد را به عنوان محصول “یک یا دو فرد مبتلا به سندرم استکهلم” در دفتر کابل از مأموریت کمک های سازمان ملل در افغانستان (UNAMA) رد کرد ، نه برنامه ای که توسط افغان ها ، همسایگان منطقه ای یا ملل G7 تأیید شده است.
آقای آندیشا گفت: “این پیشنهادی برای مردم افغانستان نیست.” “هیچ چیز بدون مشورت و اجماع قابل تحمیل نیست.”
با تکرار این دیدگاه ، نصیر احمد فیق ، رئیس وظیفه مأموریت دائمی افغانستان در سازمان ملل در نیویورک ، هشدار داد که به اوماما هشدار دهد که به نمایندگی از مردم افغانستان بدون مشروعیت و رضایت صحبت نکند. وی گفت: “هر چارچوبی با هدف اعطای امتیازات یا عادی سازی روابط با طالبان – به ویژه آنهایی که بدون شفافیت ، مکانیسم های اجرایی یا تغییر معنی دار در وضعیت سیاسی و اجتماعی افغانستان تهیه شده اند – برای مردم افغان قابل قبول نخواهد بود.”
این واکنش در میان گزارش ها مبنی بر تهیه برنامه موزاییک از طریق مشاوره های درهای بسته شامل طالبان و کشورهای عضو به اصطلاح دوحه-بدون مشارکت جامعه مدنی افغانستان ، بازیگران دموکراتیک یا نمایندگان زنان تهیه شده است.
مقامات طالبان ، از جمله سوهیل شاهین ، نامزد این گروه برای کرسی سازمان ملل افغانستان و نماینده فعلی در قطر ، از آنچه آنها توصیف می کنند به عنوان مذاکره در مورد انتقال کرسی به آنها استقبال کرده اند.
گروه های حقوق زنان و جنبش های اعتراضی نیز این ابتکار عمل را محکوم کرده اند و سازمان ملل متحد را به مذاکره آینده افغانستان در پشت درهای بسته متهم کرده اند. یک گروه فعال در بیانیه ای گفت: “هیچ فضایی برای صداهای دیگر وجود ندارد.” “زنان مستثنی هستند.”
دیده بان حقوق بشر همچنین این روند را مورد انتقاد قرار داده است و می گوید خواسته های طالبان – به ویژه فشار آنها برای شناخت دیپلماتیک – با هنجارهای بین المللی ناسازگار است و به نظر می رسد Unama مخفیانه آنها را در خود جای می دهد.
نزدیک به چهار سال ، طالبان از برآورده کردن خواسته های جهانی برای دولت فراگیر و حمایت های اساسی حقوق بشر خودداری کردند. با این حال ، آنها بارها و بارها به دنبال شناخت و کنترل بین المللی در مورد نمایندگی سازمان ملل افغانستان بودند – هدفی که آنها تحت چارچوب موزائیک احیا کرده اند.
