فرانسه برای به چالش کشیدن دیپلماسی گروگان ایران قبل از دادگاه عالی سازمان ملل

در تاریخ 16 مه 2025 ، فرانسه پرونده را تشکیل داد کاربرد انجام دادرسی علیه ایران در دادگاه بین المللی دادگستری (ICJ) با توجه به اختلاف نظر که طبق درخواست ، مربوط به “نقض جدی و مکرر ایران در مورد تعهدات خود در زیر است (وین)

کنوانسیون (در مورد روابط کنسولی 24 آوریل 1963) در زمینه دستگیری ، بازداشت و محاکمه چندین اتباع فرانسوی در ایران. ” استفاده از فرانسه مربوط به “سیاست گروگانگیری است که توسط ایران علیه اتباع فرانسوی از ماه مه 2022 دنبال شده است.” فرانسه ادعا می کند که این سیاست “با متهم کردن آنها به جرائم مختلف مربوط به امنیت ملی ایران ، اتباع فرانسوی را که به داخل یا بازدید از ایران سفر می کنند ، هدف قرار می دهد.” ICJ ارگان قضایی اصلی سازمان ملل متحد است.

این درخواست ، همانطور که توسط فرانسه ارسال شده است ، به طور خاص مربوط به بازداشت ایران از دو اتباع فرانسوی ، خانم سیسیل کوهلر و آقای ژاک پاریس است. همانطور که توسط فرانسه نشان داده شده است ، خانم سیسیل کوهلر ، معلم ادبیات مدرن ، و همراه وی ، آقای ژاک پاریس ، معلم بازنشسته ریاضیات ، قبل از دستگیری در 8 مه 2022 توسط اجرای قانون ایران در ویزای توریستی در ایران قرار داشتند. آنها متهم به جاسوسی شده اند – اتهاماتی که آنها را انکار کرده اند. آنها از آن زمان به بعد زندانی شده اند. تا 18 ژوئن 2022 ، ایران رسماً در مورد دستگیری دو اتباع فرانسوی به فرانسه اطلاع داد. در طول سه سال گذشته از حبس آنها ، این دو تنها در چهار نوبت توانسته اند با مقامات کنسولی فرانسوی صحبت کنند ، در طی بازدیدهای فردی که به طور متوسط ​​حدود ده دقیقه به طول انجامید ، که تحت نظارت بسیار نزدیک و در شرایط محدود کننده اتفاق می افتد. علاوه بر این ، فرانسه به طور مؤثر از ارائه نمایندگی قانونی برای خانم سیسیل کوهلر و آقای ژاک پاریس جلوگیری شد. علیرغم درخواست های مکرر ، فرانسه هرگز نتوانسته است اطلاعات قابل توجهی در مورد دادرسی قانونی در مورد دو اتباع فرانسوی که هنوز در ایران بازداشت شده اند ، بدست آورد.

فرانسه ادعا می کند که این “دیپلماسی گروگان” با هدف خاص مجبور کردن فرانسه به انجام یا خودداری از اعمال خاص اجرا می شود. این شامل می شود ، با استفاده از اصطلاحات مورد استفاده در کنوانسیون بین المللی 1979 در برابر گروگان ها، به دنبال به دست آوردن یک همتای واقعی یا فرضی به عنوان “شرایط صریح یا ضمنی” برای آزادی افراد مربوطه.

فرانسه با درخواست ICJ ، به دنبال یافتن صلاحیت دادگاه در ماده 36 اساسنامه دادگاه است ، در رابطه با ماده اول پروتکل اختیاری به کنوانسیون وین در مورد روابط کنسولی در مورد حل و فصل اختلافات 24 آوریل 1963 ، که هر دو فرس و ایران طرف هستند.

فرانسه از ICJ درخواست می کند تا اعلام کند که ایران شکست خورده است و همچنان به شکست عمل می کند تا تعهدات خود را طبق ماده 36 کنوانسیون وین در مورد روابط کنسولی انجام دهد. فرانسه همچنین از ICJ درخواست می کند تا ایران را به انجام تمام اقدامات لازم بدون تأخیر در پایان این تخلفات و جبران تمام پیامدهای آنها انجام دهد. فرانسه بیشتر درخواست می کند که ایران دستور داده شود تا از انجام هرگونه اقدامات دیگری که می تواند نقض تعهدات آن باشد ، خودداری کند و تضمین ها و تضمین های عدم استفاده از چنین رفتارهایی را ارائه دهد.

این یک گام مهم است که فرانسه برای به چالش کشیدن دیپلماسی گروگان ایران برداشته است. دیپلماسی گروگان به عمل بازداشت استراتژیک اتباع بیگانه توسط یک کشور برای فشار آوردن به دولت دیگر در ایجاد امتیازات سیاسی یا اقتصادی اشاره دارد. با گذشت سالها ، ایران از دیپلماسی گروگان به عنوان ابزاری استراتژیک سیاست خارجی استفاده کرده و با زندگی مردم بازی می کند. با این حال ، ایران در انجام چنین بازی هایی تنها نیست. روسیه ، کره شمالی و چین از جمله دیگر ، مقصر مشترک این گروگان در سطح دولتی هستند. برخی از کارشناسان پیشنهاد می کنند که در سالهای اخیر میزان گروگان گیری در سطح دولتی افزایش یافته است. به همین ترتیب ، موضوع نیاز به توجه بیشتر دارد. درگیر کردن ICJ در مورد این مسئله یک راه قانونی مهم برای عدالت و پاسخگویی و ابزاری در جعبه ابزار است که نمی توان دست کم گرفت.