علاقه شخصی به عنوان سیاست خارجی – هندوستان تایمز

این اولین بار نیست که دو کشور در مورد گسترش CPEC به افغانستان صحبت کرده اند ، اگرچه علائم کمی در این زمینه وجود دارد که به پیشرفت در این زمینه اشاره می کنند. در داخل پاکستان ، هیچ نشانه ای از مراکز تولیدی و نیروگاه هایی که تحت CPEC وعده داده شده اند وجود ندارد ، اگرچه چین از پروژه پرچمدار تحت ابتکار کمربند و جاده (BRI) برای گسترش ردپای استراتژیک خود در داخل کشور استفاده کرده است.

در حالی که هند برای BRI وارد نشده است ، اما با CPEC مخالفت کرده است زیرا بخش اصلی این راهرو از طریق کشمیر تحت اشغال پاکستان عبور می کند. هرگونه گسترش CPEC به افغانستان یک پرچم قرمز برای طرف هندی خواهد بود ، که در زمینه ابتکارات اتصال با محوریت بندر چاباهار ایران برای تقویت تجارت با افغانستان و کشورهای آسیای میانه کار می کند. گزارش ها از کابل حاکی از آن است که استقبال از وانگ ، که با نخست وزیر افغانستان ، ملا حسن آخوند ، ملاقات کرد ، برای DAR بسیار جالب تر بود. این نشان دهنده تناقضات در روابط بین اسلام آباد و کابل است.

دهلی نو نباید بیش از حد از این تحولات در افغانستان ناراحت باشد ، اگرچه باید مراقب تلاش های چین برای ورود به جاده با موقعیت استراتژیک کشور و منابع معدنی فراوان آن باشد. یک رویکرد واقع بینانه ، ادغام نفوذ هند با رژیم طالبان است که در طول عملیات سیندور از دهلی نو حمایت کرده و حمله تروریستی در پاهالگام را محکوم کرده است. هند می تواند با آزادسازی ویزا برای دانش آموزان و بیماران و احیای کار در پروژه های توسعه ، در حالی که هنوز هم طالبان را برای بهبود موقعیت زنان و کودکان بهبود می بخشد ، حسن نیت را در بین مردم افغانستان ایجاد کند. یک افغانستان پایدار همچنین متناسب با طرف هندی است تا بتواند چشمان خود را به چالش های مرزهای غربی و شمالی محکم نگه دارد. در زمان شار جهانی بزرگ ، یک دیدگاه محفظه مبتنی بر علاقه شخصی ، مسیر پیگیری است.