عقب نشینی سربازان ایالات متحده از افغانستان | توضیح و تأثیر

توافق صلح آمریكا و تالیبان ایالات متحده و عقب نشینی

با پایان مأموریت جنگی ، بسیاری از آمریکایی ها بودند خسته بعد از سالها جنگ در افغانستان و عراق (دیدن جنگ عراق). جنگ ها – که توسط منتقدین به عنوان “بی پایان” مشخص می شود ، از نظر پول و زندگی انسانی پرهزینه بود. مداخله نظامی در شورش لیبی 2011 و بعداً خواستار اقدام در جنگ داخلی سوریه با مخالفت شدید با کسانی که نگران این بودند که مشارکت ایالات متحده در این درگیری ها نیز ممکن است هزینه های بالایی داشته باشد ، روبرو شد. ظهور سال 2014 دولت اسلامی در عراق و لوانت (داعش ؛ همچنین دولت اسلامی در عراق و سوریه (داعش)) که یک خلاء قدرت را در عراق بی ثبات پر کرده بود ، همچنین به بدبینی درباره آنچه که مداخله نظامی ایالات متحده حتی می تواند به دست آورد ، اضافه کرد.

در طول اجرای رئیس جمهور ایالات متحده. دونالد ترامپ (2017–21) ، ایالات متحده موضع فزاینده ای را در مورد امور خارجه اتخاذ کرد. این کشور از چندین معاهدات بین المللی عقب نشینی کرد و از دخالت در موسسات بین المللی و شرکت ها جدا شد. اگرچه ترامپ مجاز به افزایش نیروهای دیگر در افغانستان در اوایل ریاست جمهوری خود بود – با تهدید جدیدی که از آن ناشی می شود دولت اسلامی – استان خروسان (ISKP ؛ همچنین به آن isis-k گفته می شود) ، وابسته از داعش – این افزایش نتوانست یک طالبان پیشرفت را متوقف کند. در 17 دسامبر 2018 ، ایالات متحده با نمایندگان طالبان در ملاقات کرد ابوظبی برای بحث در مورد چشم انداز یک روند صلح. چند روز بعد ، ایالات متحده قصد خود را برای عقب نشینی هزاران نفر از سربازان خود از افغانستان اعلام کرد ، حرکتی که عموماً به عنوان نشانگر جدی بودن آن در رسیدن به توافق صلح با طالبان تعبیر می شود. این اعلامیه دولت افغانستان را از گارد محافظت کرد ، اما مقامات به مردم اطمینان دادند که نیروهای افغان به هر حال در حال انجام بیشترین عملیات امنیتی بودند.

در 29 فوریه 2020 ، ایالات متحده و طالبان توافق صلح را امضا کردند. این امر برای عقب نشینی کامل سربازان آمریکایی بیش از 14 ماه به شرط شرکت در طالبان در مذاکرات صلح با دولت افغانستان و جلوگیری از آن فراهم شد. وابسته به شرکتهای وابسته از القاعده و داعش از فعالیت در افغانستان. این توافق نامه شامل شرایطی نبود که طالبان با دولت افغانستان به توافق برسند.

علی رغم برخی از چالش های اولیه ، طالبان به نظر می رسید که از سمت خود از معامله حمایت کند ، و ایالات متحده وقت کمی را هدر داد اجرا کننده عقب نشینی آن تا اواخر ماه ژوئن ، ماهها قبل از برنامه ، تعداد سربازان آمریکایی در افغانستان از 13000 به 8،600 کاهش یافته بود. مذاکرات بین طالبان و دولت افغانستان تا ماه سپتامبر آغاز نشده است ، اما تا حدودی به دلیل عدم تمایل دولت افغانستان به انجام تعویض زندانی که توسط ایالات متحده در توافق نامه ایالات متحده آمریکا وعده داده شده است. مذاکرات آهسته باقی ماند و تنها در ماه دسامبر ، دو طرف در چارچوبی برای مذاکرات صلح توافق کردند. در همین حال ، ایالات متحده همچنان به عقب نشینی سربازان ادامه داد و تا 15 ژانویه 2021 ، تنها 3500 سرباز آمریکایی در افغانستان ماندند.

در فوریه 2021 که اخیراً افتتاح شده است. جو بایدن دستور بررسی برنامه دولت قبلی را صادر کرد. فقط چند هفته قبل از اصل مهر از اول ماه مه ، وی اعلام کرد که ایالات متحده با برنامه عقب نشینی اقدام خواهد کرد اما تا چند ماه جدول زمانی خود را به تأخیر می اندازد.

طالبان ، که از عقب نشینی مداوم ایالات متحده و پایان درگیری با نیروهای آمریکایی جسد شده است ، به سرعت کنترل ده ها منطقه در ماه مه – ژوئن را به دست گرفت و در چندین پایتخت استانی بسته شد. به نظر می رسد که این گروه از نیروی انسانی و قدرت شلیک برای حفظ سود خود در برابر نیروهای مسلح بزرگتر و مجهز دولت افغانستان برخوردار نیست ، اما عدم هماهنگی و عدم پاسخگویی دومی و کمبود پاسخگویی به شورش ، این کشور را در طی ماه ها به سر برد ، حتی در حالی که ایالات متحده یک مهلت جدید برای 31 آگوست تعیین کرده است. کابولبشر

نتیجه غیر منتظره عدم موفقیت ایالات متحده ، جنجال برانگیز در خانه برای بایدن را برانگیخت. جمهوریخواه و برخی دموکراتیک رهبران از دولت وی به دلیل نادرستی در مورد قدرت و عزم و اراده نیروهای دولتی طالبان و افغانستان انتقاد کردند. بسیاری از رئیس جمهور خواستند که عقب نشینی را به تأخیر بیندازد یا معکوس کند ، اما بایدن مجددا تعهد وی به عقب نشینی کامل تا 31 اوت.

تصرف طالبان باعث شد تا ده ها هزار افغان و اتباع بیگانه به آن عجله کنند فرودگاه بین المللی کابلبشر بسیاری با طالبان جنگیده بودند یا از نیروهای افغان یا ناتو حمایت کرده بودند. در چند هفته گذشته قبل از مهلت 31 آگوست ، ایالات متحده توجه خود را به تخلیه پناهندگان متمرکز کرد. با هدف مشترک شاهد خروج ما از اتمام آن ، تخلیه شامل برخی از همکاری های طالبان بود که تسهیل شده حرکت تخلیه ها و لایه ای از امنیت در مسیر به امکانات فرودگاه را فراهم می کند.

اگرچه طالبان تعدادی از حملات به امکانات فرودگاه را خنثی کرده بودند ، اما یک بمب افکن خودکشی ISKP در تاریخ 26 اوت از بین رفت و حداقل 170 غیرنظامی افغان و 13 پرسنل ارتش آمریكا را به قتل رساند. این حادثه ، که در آن طالبان نتوانست ضمانت های امنیتی را که در پیمان صلح قرار دارد ، ارائه دهد ، نگرانی هایی را مبنی بر اینکه طالبان قادر به جلوگیری از استفاده از القاعده ، داعش و شرکت های وابسته به آنها از استفاده از افغانستان برای انجام حملات نیستند ، مطرح کرد. با این حال ، برنامه هایی برای عقب نشینی از مهلت پیش رفت ، با این حال ، نیروهای آمریکایی اقدامات احتیاطی اضافی را انجام دادند. دلهره حملات بیشتر باعث شد نیروهای ایالات متحده انجام دهند هواپیمای بدون سرنشین اعتصاب در 29 اوت که منجر به کشته شدن 10 غیرنظامی ، از جمله هفت کودک شد. بعداً به نظر رسید که این یک تهدید امنیتی نیست.

عقب نشینی سربازان آمریکایی در شب 30 اوت ، اندکی قبل از مهلت نیمه شب به پایان رسید و طولانی ترین جنگ آمریکا (که مأموریت جنگی وی نزدیک به هفت سال قبل به پایان رسیده بود) به پایان رسید. با بازگشت طالبان به قدرت ، بسیاری از مردم تعجب می کردند که آیا جنگ-هزینه های بالای آن ، جان از دست رفته و نابودی ویرانگر و کشیده شده-ارزش آن را داشته است. اما خوش بینی ها امیدوار بودند که شکست القاعده به همراه فرصت های جدیدی برای اثبات توانایی خود در طالبان ، منجر به پایدارتر و ایمن تر افغانستان شود تا آنچه در سال 2001 مورد حمله قرار گرفت.