در آگوست سال 2021 ، جهان به عنوان کنترل طالبان به دست آورد و کنترل خود را به دست آورد و دو دهه پیشرفت به سمت دموکراسی ، حقوق بشر و برابری جنسیتی را از بین برد. در حالی که عناوین بین المللی از آن زمان به بحران های دیگر منتقل شده اند ، میلیون ها زن و دختر افغانستان همچنان تحت سیاست های محدود کننده ای محدود کننده زندگی می کنند که به طور سیستماتیک اساسی ترین حقوق خود را از بین برده اند.
این سری از مصاحبه های ناشناس به کسانی که عمداً خاموش شده اند ، صدا می دهد. از طریق مکالمه های صمیمی با زنان و دختران در سراسر افغانستان ، ما تأثیر عمیق انسان از بازگشت طالبان به قدرت را مستند می کنیم. از دانش آموزانی که مجبور به ترک تحصیلات خود به متخصصانی که از زندگی عمومی خارج شده اند ، این حساب های دست اول واقعیت روزانه در پشت عناوین را نشان می دهد-واقعیت رویاهای معوق ، آزادی ها ابطال شده و اساساً زندگی می کنند.
آنچه ظهور می کند فقط یک وقایع از دست دادن نیست ، بلکه گواهی برای مقاومت فوق العاده است. با وجود محدودیت در حرکت ، لباس ، تحصیلات و اشتغال آنها ، زنان افغانستان همچنان در راه های بزرگ و کوچک مقاومت می کنند. داستانهای آنها توجه ما را نه به عنوان قربانیان انتزاعی از شرایط ژئوپلیتیکی ، بلکه به عنوان افرادی که دیدگاه ها ، آرزوهای منحصر به فرد و عزت و عزت بی نظیر دارند ، می طلبند.
در انتشار این مصاحبه ها ، ما به شجاعت کسانی که با وجود خطر شخصی قابل توجه ، تجربیات خود را به اشتراک گذاشته اند ، احترام می گذاریم. نام آنها تغییر یافته است و جزئیات آن را مبهم می کند ، اما صدای آنها – واضح ، صادقانه و فوری – دست نخورده باقی مانده است.
از آنجا که تمرکز جامعه بین المللی و تعامل دیپلماتیک با رژیم طالبان افزایش می یابد ، این توصیفات به عنوان یک یادآوری قدرتمند است: زنان و دختران افغانستان نباید فراموش شوند و حقوق آنها را نمی توان به نام ثبات یا تسریع از بین برد.
این سومین مصاحبه است که بسیاری از جنبه های زندگی زنان و دختران افغانستان را تحت یک طالبان رستاخیز کشف می کند. اولین مورد را می توان در اینجا یافت: صدای سریال مصاحبه افغانستان: “ما به مقاومت ، امید و مبارزه برای فردا بهتر می جنگیم”بشر دوم را می توان در اینجا یافت: صدای سریال مصاحبه افغانستان: “ما ، دختران و زنان افغان ، با هر نفس خواستار آزادی خواهیم شد.”
قبل از اوت 2021 از زندگی خود برای ما بگویید. آیا کار می کردید یا تحصیل می کردید؟
قبل از اوت 2021 ، من با یک سازمان غیردولتی کار می کردم. زندگی من اساساً دوره ای از توسعه بود و من توانایی خود را در کمک به جامعه و حمایت مالی از خانواده ام بهبود می دادم. متأسفانه ، پس از محدودیت هایی که در سال 2021 برای زنان قرار گرفت ، مجبور شدم در خانه بمانم و چند ماه بیکار شدم. بعد از مدتی و با کمک مدیر سازمان ، توانستم چند ماه از خانه کار کنم. این تجربه به طور جدی بر سلامت روانی من تأثیر گذاشت. من بسیار ناامید شدم ، تمام امید را از دست دادم و با مشکلات روحی روبرو شدم.
چگونه در مورد وقایع اوت 2021 یاد گرفتید ، و افکار یا واکنش های اولیه شما چه بود؟
در ابتدا ، در استان من و در سراسر کشور برای چند روز جنگ و درگیری وجود داشت. من خودم شاهد جنگ بودم. من به روزرسانی های اخبار در رسانه های اجتماعی را دنبال کردم و لحظات بسیار سختی را پشت سر گذاشتم. من از نظر عاطفی بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم و ناامید شدم. پس از اخبار لحظه به لحظه فقط ترس من را برای آینده افزایش داد و من تمام امید را از دست دادم.
کدام یک از سیاست های جدید طالبان در مورد زنان ، بیشتر بر زندگی شما و زندگی خانواده و اعضای جامعه شما تأثیر گذاشته است؟
یکی از مهمترین سیاست ها محدودیت در آموزش متوسطه زنان و دانشگاه است. این سیاست بر زنان جوان و خانواده های آنها تأثیر منفی گذاشته است – به ویژه کسانی که آرزو داشتند پزشک ، معلم ، مهندسین شوند.
یکی دیگر از سیاست های مهم محدودیت تحمیل شده برای اشتغال زنان است. بسیاری از زنانی که قبلاً برای دولت ، سازمان های مردم نهاد و مشاغل خصوصی کار می کردند ، شغل خود را از دست دادند که نه تنها بر استقلال شخصی آنها تأثیر گذاشت بلکه ثبات مالی خانواده آنها را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
علاوه بر این ، برخی دیگر از سیاست های محدود کننده آزادی زنان شامل نیاز به پوشیدن حجاب در ملاء عام است. قوانینی که زنان را از مسافت های طولانی و بدون a جلوگیری می کند محرم حال و سیاست های محدود کردن مشارکت زنان در فعالیت های اجتماعی. سیاست های دیگر شامل جلوگیری از رفتن زنان به پارک ها یا رستوران ها و مواردی که از رانندگی زنان جلوگیری می کنند. علاوه بر این ، ممنوعیت زنان و دختران از حمام های عمومی ، پارک های تفریحی و سالن های ورزشی و همچنین بستن مغازه های زیبایی زنان.
آیا می توانید داستانی را به اشتراک بگذارید که نشان می دهد زندگی برای زنان در افغانستان چگونه تغییر کرده است؟
یکی از نزدیکان من در سال آخر دانشگاه خود بود و برای مهندس تحصیل می کرد. او یکی از درخشان ترین دانش آموزان کلاس خود بود ، پر از جاه طلبی و امید. او آرزو داشت که تحصیلات خود را به اتمام برساند و از طریق خدمات کاری به جامعه خود کمک کند تا از خانواده خود حمایت کند. وقتی دانشگاه ها برای زنان بسته شدند ، او مجبور شد در خانه بماند. داستان او فقط یکی از هزاران زن است که از حق تحصیل و استقلال خود محروم شده اند و این امر آنها را در وضعیت ناامیدی قرار داده است. صرف نظر از این ، او سعی می کند برای حمایت از مالی از خانواده خود ، راه هایی برای کار از خانه پیدا کند. بعضی اوقات او کلاسهای قرآن کریم را به زنان و دختران در خانه خود می آموزد و گاهی اوقات با فروش صنایع دستی و هنر خود درآمد کسب می کند. داستان او نشان دهنده واقعیت سخت برای میلیون ها زن افغان است که زمانی فرصت داشتند اما اکنون با محدودیت های شدید با حقوق خود روبرو هستند. داستان او همچنین مقاومت و عزم ما را برای مبارزه با حقوق ما نشان می دهد ، حتی در تاریکی ترین زمان.
آیا می توانید لحظه ای را توصیف کنید که تأثیر قوانین جدید را به شدت احساس کردید؟
یکی از دردناک ترین لحظات زمانی بود که خواهر کوچکتر من فهمید که دیگر نمی تواند به مدرسه برود. او اوایل صبح از خواب بیدار شد ، لباس خود را پوشید و با شنیدن این خبر که دختران دیگر اجازه حضور در کلاس ها را ندارند ، آماده ترک شد. خواهرم در آن زمان از بیماری عصبی رنج می برد. او همچنین افسرده شد زیرا از عدم رفتن به مدرسه رنج می برد. پس از مدتی ، خواهرم مجبور شد ازدواج کند. آینده در مورد اینکه آیا او می تواند تحصیلات خود را در آینده ادامه دهد ، نامشخص است. این لحظه پاک کردن امید و آینده ای برای خواهرم بود و برای بسیاری از دختران جوان مانند او.
دوست دارید جهان در مورد وضعیت فعلی شما چه چیزی را درک کند ، و فکر می کنید بیشترین سوء تفاهم از وضعیت فعلی شما چیست؟
من دوست دارم جهان بفهمد که زنان افغان فقط قربانی نیستند. ما قوی ، انعطاف پذیر و توانا هستیم. جهان باید بداند که ما تسلیم نشده ایم ، اما برای زنده نگه داشتن مبارزه خود به پشتیبانی و شناخت نیاز داریم. صدای زنان افغانستان باید توسط جهان شنیده شود و جهان باید از مبارزات ما برای حقوق اساسی بشر حمایت کند. جامعه بین المللی باید همچنان بر اوضاع نظارت کند و دولت فعلی را برای اقدامات خود پاسخگو باشد و از تلاش برای حمایت و ترویج حقوق زنان افغانستان حمایت کند. زنان می خواهند تبعیض جنسیتی از بین برود و بخواهند نقش موثری در جامعه داشته باشند.
سوء تفاهم ترین جنبه این است که زنان افغان ساکت یا منفعل نیستند. با وجود خطرات ، بسیاری از زنان همچنان از طریق اعتراضات و فعالیت های آنلاین مقاومت می کنند. زنان هر روز برای حقوق ما می جنگند ، حتی وقتی توجه جهان به جای دیگری تغییر می کند.
زنان افغانستان به همبستگی جهانی احتیاج دارند. نه فقط همدردی زنان افغانستان به اقدامات مشخص مانند فشار دیپلماتیک و کمک های بشردوستانه نیاز دارند. بسترهای نرم افزاری برای تقویت صدای ما نیز بسیار مهم هستند.
چه چیزی به شما امید یا قدرت در این اوقات چالش برانگیز می دهد؟
اوضاع برای زنان در افغانستان بسیار دلهره آور است و احساس دلسردی قابل درک است. اما حتی در تاریک ترین زمان آنچه به من قدرت می بخشد مقاومت زنان افغان است. با وجود همه محدودیت ها ، من می بینم که زنان همچنان به روش های مختلف برای حقوق خود می جنگند. به عنوان مثال ، بسیاری از زنان و دختران افغانستان همچنان از طریق سیستم عامل های آنلاین ، مدارس مخفی و شبکه های بین المللی آموزش دریافت می کنند. دانش قدرت است و نمی توان آن را پاک کرد. شجاعت آنها به من یادآوری می کند که تغییر امکان پذیر است. من همچنین در حمایت از خانواده ام و جامعه جهانی که هنوز در کنار ما هستند ، قدرت پیدا می کنم. این به من امید می دهد که روزی عدالت پیروز شود. آنچه به من امید می دهد این است که زنان بسیار قدرتمندی در جامعه ما وجود دارند که هنوز صدای خود را در جهان برای حقوق خود شنیده می شوند.
داستان زنان نشان می دهد که هیچ محدودیتی دائمی نیست. مبارزه برای آموزش و کار ادامه خواهد یافت و تغییر خواهد یافت. امیدوارم روزی محدودیت در اشتغال و آموزش زنان برداشته شود و زنان ، به عنوان نیمی از جامعه ، بتوانند نقش مهمی در جامعه و کشور داشته باشند. سرانجام ، آرزو می کنم که ما افغانستان آزاد و مرفه بدون تبعیض جنسیتی داشته باشیم ، که زنان و دختران می توانند در کنار مردان ، با صلح ، ایمنی و امنیت تحت هدایت اسلام ، کار و مطالعه کنند.
این مصاحبه و همچنین سایر موارد در این سری توسط یک خبرنگار فقهای در زمین در افغانستان انجام شد. این خبرنگار ، یک محقق حقوقی ناشناس که به حقوق زنان و کودکان توجه می کند ، به دلیل تهدیدهای امنیتی شدید قابل شناسایی نیست.
*به دلیل تهدیدهای امنیتی ، همه هویت مصاحبه شوندگان ناشناس شده اند.
