الیزابت بارت براونینگ یکی از برجسته‌ترین شاعران و نویسندگان قرن نوزدهم بود که با آثارش، عشق و زندگی را به زیبایی‌های نامرئی و دلنشین‌های قلب انسانی تبدیل کرد. او در سال ۱۸۰۶ در انگلیس متولد شد و در سال ۱۸۶۱ در ایتالیا درگذشت.
الیزابت بارت براونینگ با آثار خالد و عمیقی که به قصد انتقاد از اجتماع و افکار زمان خود نوشت، موفق به جلب توجه مخاطبان و منتقدان شد. زندگی و عشق در اشعار او به تمایز قابل توجهی دارند که معرفی این زندگی به عشاق درون تازگی‌هایی می‌بخشید.
آثار بزرگ او شامل شعرها و نثرهایی چون “نرگس و گل”, “دریاچه ریم”, و ” خیابان لندن” است که در آن به تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی، اسمان اخلاقی و ارزشی و رسالت هنری و ادبی به شکل ویژهای پرداخت. البته تمامی این آثار، در پیچ تاب نیز هستند.
الیزابت بارت براونینگ به عنوان یکی از مسیردهندگان اصلی جنبش بالقوه جنبش عشق و قلم در ادبیات انگلیس شناخته شده است و تاثیر شگرفی بر نویسندگان و شاعرانی چون ویرونیکا فرانک و رابرت براونینگ داشته است.
قلم او با انتقاد از مردم به همراه عشق و احترام به دیگران به او تشریف انچنان ادبی داد. او همیشه آموزه‌ی زندگی و عشق را در دست و کار خود داشته و بر آرتایپ‌های انسانی مانند حسادت, غرور, و نامردهی تند زد.
شعرهای بارت براونینگ همیشه با کلمات دلناز و یا اغوایی بیان می‌شد. او همیشه به کلمات نوین مجموعه اسکندر پوپ و لاتنین و دیالکت‌های گوناگون نگاه می‌اندازید و به سختی‌های مبارزه با زبان انگلیسی توجه ویژهای دارد: “ادبیات انگلیسی به اصطلاحاتی بیش از هر چیز میپردازد و همین امر میکند که هر قلم انگلیسی، صداقت، یادداشت یا تذکر به شیوههای معاصر ودر حال استفاده از انواع بعدی از مفهوم و گوناگونیهای ثبت شدهای که معنی خود را از فضایی دیگر به زبان متنی منتقل مینماید”.
با ما در مرشدی همراه شوید.
