استارت‌آپ فناوری پاک بلژیکی Sirona Applied sciences (سیرونا) اولین واحد جذب هوای مستقیم خود را به عنوان بخشی از پروژه مورینگا راه‌اندازی کرده است – ابتکاری که هدف آن جذب و جداسازی دی اکسید کربن از جو است.
پروژه مستقر در خاورمیانه، Sirona واحدهای DAC خود را در عمان و امارات متحده عربی راه اندازی خواهد کرد.
این شرکت اظهار داشت: “پس از ماه ها کار فشرده، پروژه مورینگا اکنون در خاورمیانه در حال شکل گیری است. این سایت پیشرفته ترین سایت ما تاکنون است.”
Sirona از فناوری جذب جاذب جامد و نوسان دما در خلاء برای جذب CO2 استفاده می کند. سپس به صخره‌های زیرزمینی تزریق می‌شود، جایی که از طریق یک سری واکنش‌های شیمیایی معدنی می‌شود و به‌طور دائم ذخیره می‌شود.
ما اکنون واحد 300 تنی اولیه خود را راه اندازی می کنیم تا فناوری خود را در شرایط واقعی اعتبار سنجی کنیم – اولین گام مهمی برای افزایش مقیاس تا 1800 تن در سال در سال 2026 است.
فناوری انرژی خورشیدی به عنوان یک سیستم مدولار به سبک کانتینری طراحی شده است که شرکت می گوید تولید انبوه و استقرار سریع را امکان پذیر می کند.
خاورمیانه به عنوان یک مرکز ذخیره کربن مورد توجه قرار گرفته است، زیرا این منطقه میزبان سفره های آب نمکی بزرگ و عمیق و میادین نفت و گاز تخلیه شده است که برای ذخیره سازی ایمن ایده آل هستند.
همچنین دارای تابش خورشیدی بالایی است که آن را برای سیستم خورشیدی Sirona مناسب می کند.
جذابیت این منطقه در دیگر متخصصان جذب کربن مانند Climeworks که راه اندازی شد از بین نمی رود. تظاهرات زندهواحد آزمایش DAC خود در ریاض، عربستان سعودی، در ماه جولای.
در بیانیه اندیشکده KAPSARC که بخشی از بودجه این پروژه است، آمده است: «این ابتکار با هدف شناسایی و پیشبرد فرصت‌ها برای استقرار DAC در پادشاهی، حمایت از حرکت استراتژیک عربستان سعودی به سمت دستیابی به انتشار خالص صفر است».
عربستان سعودی اولین پروژه DAC خود را در اوایل امسال راه اندازی کرد، زمانی که زیمنس انرژی و آرامکو کارخانه ای را راه اندازی کردند که قادر بود سالانه 12 تن دی اکسید کربن را از جو حذف کند.
بخشی از جاه‌طلبی‌های کم کربن کشور شامل جذب و استفاده از 44 میلیون تن CO2 در سال تا سال 2035 از طریق توسعه مراکز جذب، استفاده و ذخیره کربن در مقیاس بزرگ است.
DAC پتانسیل حذف مقادیر زیادی CO2 از جو را دارد اما با معایب عمده ای از جمله هزینه های بالا، نیازهای انرژی قابل توجه و نیاز به منابع انرژی پایدار برای جلوگیری از افزایش انتشار مواجه است.
هزینه فعلی آن بسته به مقیاس و فناوری پروژه از 250 دلار تا بیش از 1000 دلار به ازای هر تن CO2 متغیر است. طی دهه‌های آینده، هزینه‌ها به دلیل نوآوری، مقیاس‌پذیری و سیاست‌های حمایتی کاهش خواهد یافت.
با این حال، حتی با مقیاس گذاری سریع، یک مطالعه در سال 2024 توسط ETH زوریخ و موسسه علم، فناوری و سیاست، هزینه یک تن CO2 جذب شده از DAC را تا سال 2050 بین 230 تا 540 دلار تخمین زده است.
