شبی که کوه ها لرزیدند: یک پزشک در خط مقدم زمین لرزه افغانستان

در خانه خود در جلال آباد ، تقریباً 50 کیلومتری با مرکز مرکز ، دکتر ساهاک و همسرش از اتاق خواب خود حمله کردند تا هشت فرزند خود را در حال حاضر در راهرو پیدا کنند.

پزشک افغان در اواخر چهل سالگی به من گفت: “من بلافاصله در مورد هرات فکر کردم ، با اشاره به زمین لرزه هایی که استان غربی کشور را در سال 2023 ویران کرد.” من می توانم بگویم که این تأثیر نیز بسیار خواهد بود. “

او که بومی منطقه جلال آباد بود ، او را می دانست که این فاجعه جدید برای شمال شرقی این کشور چه معنایی دارد ، جایی که خانواده های گسترده همه در مکانهای دور افتاده و با دسترسی سخت زندگی می کنند.

در عرض چند ثانیه ، خانه های آنها از سنگ و سنگهای شل ساخته شده است. جاده ها در زیر آوار ناپدید می شوند. خانواده ها هنگام خواب زنده زنده دفن می شوند.

اولین تماس ها

دکتر ساهاک ، که رهبری سازمان بهداشت جهانی محلی است (سازمان بهداشت جهانی) اورژانس ، بلافاصله به گروه بهداشتی واتس اپ ، موضوعی که بیمارستان ها ، کلینیک ها و سازمان های کمک را در سراسر منطقه پیوند می دهد ، روی آورد.

گزارش ها از اسدآباد ، پایتخت استان همسایه کونار ، سخت ترین منطقه در امتداد مرز پاکستان شروع به کار کرد. در آنجا ، زمین لرزه به شدت احساس می شد ، بیمارستان اصلی شهر به او اطلاع داد. برخی از ساکنان احتمالاً مجروح می شوند.

تا ساعت 1 صبح ، تماس ها فوری تر شد: “ما از مناطق مختلف جراحات زیادی دریافت کردیم و اوضاع خوب نیست. در صورت امکان ، ما را پشتیبانی می کنیم!”

مسابقه موسمی

دکتر ساهاک از تیم خود خواست که وی را در انبار سازمان در جلال آباد ملاقات کند. همانطور که او و همکارانش در تاریکی حرکت کردند ، باران شروع به ریزش کرد – موسمی که همه چیز را پیچیده می کند ، از فرود هلیکوپتر تا آمبولانس ، در اولین ساعات پاسخ.

به زودی ، خط لوله کمک در محل کلیک کرد. قبل از اینکه یک هلیکوپتر وزارت دفاع پالت را به سمت منطقه نوورگال – مرکز زمین لرزه ، میانه بین اسداباد و جلال آباد – در فرودگاه جلال آباد ، پنج کیلومتری دورتر ، در فرودگاه جلال آباد ، پنج کیلومتری ، در فرودگاه جلال آباد ، پنج کیلومتری منتقل شود.

دکتر ساهاک گفت: “خوشبختانه ، ما توانستیم به سرعت به بیشترین منطقه آسیب برسیم.”

در تاریخ 2 سپتامبر 2025 ، دکتر عبدال ماتین ساهاک و تیم وی برای نظارت بر خدمات مراقبت های بهداشتی اضطراری برای افراد مبتلا به زلزله ، از بیمارستان در استان کونار بازدید کردند.

به منطقه نورگال

تیم میدانی اولیه او فقط به چهار نفر رسید: خود ، مشاور فنی ، یک کانون اضطراری و یک دستیار امنیتی.

در طی چند ساعت ، آنها در شرکای افغان از دو سازمان غیردولتی محلی ، مونتاژ نیرویی از 18 پزشک ، پرستار و داروسازان را جمع کردند – “وی گفت:” شش نفر از آنها پزشک و ماماها زن بودند. ” آن روز اول ، که موفق شد 23 تن از پزشکی را به منطقه نورگال منتقل کند.

در همین حال ، چهره های تلفات همچنان صعود می کردند. دکتر ساهاک یادآوری می کند: “خبرهایی مبنی بر 500 نفر ، شاید 600 نفر جان باختند. هزاران جراحات و هزاران خانه ویران شده است.”

پنج روز بعد ، عوارض رسمی بسیار ناخوشایند است: بیش از 2200 کشته ، 3،640 زخمی و 6،700 خانه آسیب دیده است.

او و تیمش بعد از ظهر دوشنبه بعد از ظهر دوشنبه به منطقه نوورگال رسیدند و در داخل یک وسیله نقلیه زره پوش قرار گرفتند. وی گفت: “بسیاری از جاده ها بسته شدند زیرا سنگ های بزرگ از کوهها در حال سقوط بودند.” در خطوطی که باز مانده بودند ، جمعیت در حال کاهش سرعت ترافیک بودند – هزاران غیرنظامی که با پیاده روی ، بیشتر آنها با پای پیاده وارد می شوند تا به قربانیان کمک کنند.

“کودک من کجاست؟”

هنگامی که در آنجا بود ، دکتر ساهاک ، یک کارگر بشردوستانه فصلی ، برای مقیاس ویرانی آماده نبود. وی گفت: “ما اجساد را در خیابان دیدیم. آنها منتظر بودند تا مردم وارد شوند تا آنها را دفن کنند.” امدادگران داوطلب برای پاک کردن زباله ها ، حمل مجروحان و تمایل به مردگان ، از ولسوالی های همسایه جریان داشتند.

در میان بازماندگان مرد 60 ساله ای به نام محمد بود که خانه وی نابود شده بود.

من نمی توانستم تحمل کنم که این مرد را در چشمان نگاه کنم. او در حال پاره شدن بود

دکتر ساهاک گفت: “وی در مجموع 30 عضو خانواده با او زندگی می کرد … 22 نفر از آنها در این زلزله جان باختند.” “این برای من تکان دهنده بود. من نمی توانستم تحمل کنم که این مرد را در چشمان نگاه کنم. او در حال پاره شدن بود.”

در کلینیک محلی ، دیواره های آن که توسط لرزش ها ترکیده است ، کادر پزشکی تعداد زیادی از بیماران را که در زیر چادرها در بیرون قرار گرفته بودند ، معالجه کردند.

دکتر ساهاک با یک زن با صدمات متعدد ملاقات کرد – شکستگی لگن ، تروما سر ، دنده های شکسته. او تلاش کرد تا نفس بکشد و نتوانست گریه کند. “او ادامه می داد:” کودک من کجاست! من به کودکم احتیاج دارم! لطفاً کودک من را برای من بیاورید! ” سپس مکث کرد. “نه ، نه ، او کودک خود را از دست داد. همه خانواده اش.”

در تاریخ 2 سپتامبر 2025 ، دکتر عبدال ماتین ساهاک و تیم وی که تیم ملی وی از بیمارستان منطقه ای اسدآباد ، در استان کونار بازدید کردند ، برای نظارت بر خدمات مراقبت های بهداشتی اضطراری برای افراد آسیب دیده از زمین لرزه بازدید کردند.

زنان در خط مقدم

در کشوری که قوانین سختگیرانه جنسیتی حاکم بر زندگی عمومی است ، زمین لرزه به طور خلاصه موانع را شکست.

دکتر ساهاک گفت: “در چند روز اول ، همه – زن و مرد – مردم را نجات می دادند.” پزشکان و ماماها زن هنوز هم می توانند در افغانستان کار کنند ، اما تنها در صورت همراهی با یک خویشاوند مرد. او ندید که بیماران زن نیز از مراقبت محروم شده اند.

در چند روز اول ، همه – زن و مرد – مردم را نجات می دادند

وی افزود ، بحران عمیق تر ، خروج متخصصان زن از زمان بازگشت طالبان در سال 2021 است. “بیشتر پزشکان متخصص ، به ویژه زنان ، کشور را ترک کردند … ما در یافتن کارکنان حرفه ای مشکل داریم.”

این ضربه به خانه خودش رسید. دختر ارشد وی در سال پنجم دانشکده پزشکی خود در کابل بوده است که مقامات جدید زنان را از آموزش عالی منع کردند.

وی گفت: “اکنون متاسفانه ، او در خانه است.” “او هیچ کاری نمی تواند انجام دهد ؛ هیچ فرصتی برای تکمیل تحصیلات خود وجود ندارد.”

ترس یک خانواده

از ابتدا ، وظیفه WHO این بود که کلینیک ها را با ارائه راهنمایی های فنی ، تجهیزات پزشکی و دستورالعمل های روشن ، اداره کند. این همچنین به معنای ارائه سخنان تشویق به کادر پزشکی بود. دکتر ساهاک به یاد می آورد: “ما به آنها گفتیم:” شما قهرمان هستید! “

در حالی که او به پزشکان محلی تشویق می کرد ، خانواده وی در جلال آباد به دنبال این خبر نگران بیمار بودند. او یک کار حرفه ای را در حال گذراندن بیمارستانها و پاسخ های اضطراری در سراسر افغانستان گذرانده بود ، اما این فاجعه خیلی نزدیک به خانه شد.

آن شب اول ، هنگامی که او سرانجام به همسر و فرزندان خود بازگشت ، این مادر 85 ساله او بود که ابتدا او را سلام کرد. او گفت: “او بیش از 10 دقیقه مرا در آغوش گرفت.”

او به آرامی او را مورد سرزنش قرار داد و سعی کرد به او قول دهد که او به مناطق آسیب دیده برنگردد. اما در مناطق فقیر شرقی نوورگال ، چاوکی ، دارا-نو و آلینگار ، ده ها هزار نفر از مردم برای زنده ماندن به چه کسی تکیه می کردند. صبح روز بعد ، او دوباره در مسیر دنباله قرار گرفت.

در تاریخ 2 سپتامبر 2025 ، دکتر عبدال ماتین ساهاک و تیم وی با دو زن در بیمارستان منطقه ای اسدآباد ، در استان کونار ، که تمام اعضای خانواده خود را در زمین لرزه از دست داده بودند ، در 31 اوت 2025 ملاقات کردند.

دفتر زندگی و مرگ

بعد از ظهر جمعه ، هنگامی که من با او صحبت کردم ، چهره های دفترچه دکتر Sahak داستان اضطراری را روایت کردند: 46 تن از وسایل پزشکی تحویل داده شده. بیش از 15000 بطری لاکتات ، گلوکز و کلرید سدیم توزیع شده – مایعات داخل وریدی برای تروما و کم آبی. و 17 تیم نظارتی که برای پیگیری شیوع بیماری مستقر شده اند ، که آژانس به زودی به دلیل تخریب منابع آب آشامیدنی و سیستم های بهداشتی انتظار دارد.

که 4 میلیون دلار برای ارائه مداخلات بهداشتی Lifesaving و گسترش خدمات بهداشتی موبایل درخواست کرده است. حدود 800 بیمار بحرانی قبلاً به بیمارستان جلال آباد منتقل شده بودند. دیگران به بیمارستان منطقه ای اسداباد منتقل شدند که دکتر ساهاک و تیم وی روز سه شنبه از آنها بازدید کردند.

سخنان مادر

در خارج از مرکز بهداشت ، آنها متوجه شدند که دو بازمانده از خورشید رانده شده توسط خورشید به یک نوار باریک سایه در امتداد دیوار – یک زن مسن و دخترش ، که هر دو اخیراً مرخص شده اند ، هر دو به تنهایی.

آنها زنده بودند ، اما 13 عضو خانواده باقی مانده آنها مردند

دکتر ساهاک گفت: “آنها زنده بودند ، اما 13 عضو خانواده باقی مانده آنها کشته شدند.” هیچ کس برای جمع آوری آنها باقی نمانده است. دختر ، در دهه بیست سالگی ، ویران شد: “او نتوانست صحبت کند.” اشک در صورتش جاری شد.

دکتر ساهاک که در اثر گرفتاری آنها جابجا شد ، از بیمارستان خواست که آنها را به مدت یک یا دو هفته در یک رختخواب نگه دارد. مدیر موافقت کرد. آن شب ، بازگشت به خانه ، صحنه را به خانواده اش بازگو کرد. وی گفت: “همه آنها گریه می کردند و حتی قادر به صرف شام نبودند.” در آن زمان ، حتی مادرش دیگر از او التماس نکرد که بماند.

او به او گفت: “لطفاً به آنجا بروید و از مردم حمایت کنید.”