کابل – بارندگی های شدید بارندگی و سیل فلاش در روز شنبه 30 اوت در استان ننگرهار شرقی افغانستان رخ داد و طبق اعلام سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) ، حداقل 400 خانواده را جابجا کرد و پنج نفر را کشت.
IOM گزارش داد که این سیل باعث خسارت گسترده ای به خانه ها ، جاده ها و زمین های کشاورزی بویژه در ولسوالی های اسپین غار ، رودات و چاپرهار شده است. سازمان گفته شده اینکه تیم های اضطراری آن در این زمینه نیازها را ارزیابی می کنند و کمک های بشردوستانه را ارائه می دهند.
مقامات محلی طالبان اظهار داشتند که علاوه بر پنج کشته ، حداقل 15 نفر زخمی شدند. طبق گزارش ها ، هزاران هکتار از زمین های کشاورزی به همراه زیرساخت های حیاتی مانند دیوارهای نگهدارنده و شبکه های جاده ای از بین رفت. چندین ولسوالی دیگر نیز خسارت قابل توجهی متحمل شدند.
این فاجعه در حالی رخ می دهد که افغانستان با چالش های فزاینده ای در رابطه با آب و هوا روبرو می شود. این کشور با وجود کمک به حداقل انتشار در انتشار گازهای گلخانه ای جهانی ، این کشور در بین آسیب پذیرترین تغییرات آب و هوا قرار دارد.
در سالهای اخیر ، افغانستان سیل های فصلی مکرر و شدیدتر ، خشکسالی طولانی و افزایش درجه حرارت را تجربه کرده است که همه آنها جوامع در حال حاضر ناخوشایند ویران کننده هستند.
این سیل ها بیشتر بحران عمیق بشردوستانه افغانستان را بدتر می کنند. به گفته سازمان ملل ، بیش از دو سوم جمعیت در حال حاضر به نوعی کمک بشردوستانه نیاز دارند.
سیستم های مراقبت های بهداشتی ، آموزش و پاسخ به فاجعه کشور به ویژه پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021 و تعلیق متعاقب اکثر کمک های بین المللی توسعه ، به شدت تضعیف شده است.
آژانس های امدادرسانی و کارشناسان هشدار می دهند که به دلیل فروپاشی کامل هر سیستم پاسخگویی به بلایای عملکردی ، بلایای طبیعی بسیار کشنده تر می شوند. ناتوانی یا عدم تمایل طالبان برای ساختن حتی اساسی ترین زیرساخت های اضطراری ، همراه با حکومت سرکوبگرانه و نقض حقوق بشر ، باعث شده است که این کشور در معرض دید و رها شود.
سازمان ملل و سایر آژانس ها خواستار تلاش های تجدید شده برای ایجاد مقاومت در برابر آب و هوا در افغانستان و اطمینان از اینكه این كشور در تأمین مالی جهانی آب و هوا باقی نماند ، خواستار شده اند. با این حال ، باز کردن کمک در هنگام پیمایش در واقعیت سیاسی کنترل طالبان یک چالش مهم است.
