سیستم بهداشتی شکننده افغانستان زیر دستگیرنده های اخراج کنندگان از ایران و پاکستان

سیستم بهداشت و درمان شکننده افغانستان در حال شکستن تحت فشار صدها هزار افغانی است که طی چند ماه گذشته از ایران و پاکستان تبعید شده اند ، بسیاری از آنها نیاز فوری به مراقبت های پزشکی دارند.

این به دنبال تصمیم پاکستان و ایران برای بازگشت به افغان ها ، حتی کسانی که دارای وضعیت پناهندگی در مورد پاکستان هستند ، پیروی می کند. در اوایل سال جاری ، کمیسیون عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان تخمین زده شده که بیش از 3،5 میلیون پناهنده افغان در ایران و 1،7 میلیون در پاکستان وجود داشته است.

بین ژانویه و 13 آگوست ، حدود 1.86 میلیون افغان از ایران و بیش از 314،000 از پاکستان بازگردانده شده اند و کل بازده ها را به بیش از دو میلیون نفر در طی هشت ماه گذشته به ارمغان می آورند.

در گذرگاه مرزی اسلام قلا در افغانستان با ایران ، هزینه انسانی کاملاً واضح است: کودکان نوپا با گونه های غرق شده و پوست کم آبی ، بزرگان در سرفه متناسب با سرفه خم می شوند ، زنان به شدت باردار که از طریق اردوگاه های گرد و غبار غرق می شوند ، برخی در میان هرج و مرج زایمان می کنند.

طی ماه های گذشته ، تیم های بهداشتی مرزهای مرزی افغانستان تقریباً روزانه با همان چرخه بیماری ها روبرو شده اند. کارکنان بهداشت می گویند که بیماری هایی که از طریق اردوگاه ها در حال افزایش است ، نتیجه قابل پیش بینی جابجایی اجباری با یک سیستم مراقبت های بهداشتی در حال حاضر غرق است.

“معمولاً موارد بهداشتی گزارش شده در بین مقاومکن ها شامل تروما ، سوء تغذیه ، بیماریهای عفونی مانند اسهال آبکی حاد و عفونتهای حاد تنفسی و مشکلات سلامت روانی است.” طبق گفته سازمان بهداشت جهانی (سازمان بهداشت جهانی).

اردوگاه تند و تیز برای اعزام کنندگان از لاله های بیش از حد و ضد عفونی کننده ، یادآوری ناخوشایندی مبنی بر اینکه این پاسگاه های پیش ساخته به اولین و اغلب تنها خط دفاع در برابر شیوع بیماری تبدیل شده اند.

در سایه نازک برنپولین پاره شده ، زهر قمومی ، پدر پنج نفری از استان بدیجیس ، فرزندان خود را از خورشید بی امان محافظت می کند. درست 10 روز قبل ، پس از پنج سال در ایران ، خانواده نه عضو وی به طور ناگهانی از تهران اخراج شدند. فرزندان او از اسهال و سرگیجه رنج می برند ، صورت آنها با گرمازدگی شستشو می یابد.

قیام گفت: “وضعیت اینجا وحشتناک است. داروها ، حتی برای درد ساده یا اسهال ، پیدا کردن تقریباً غیرممکن است.” ساعت سیاست بهداشتبشر

“مقامات ایرانی همه را اخراج می کنند. سالمندان و کودکان بیشترین رنج را متحمل می شوند. مردم هیچ وسیله و منابع ندارند. همه بیمار هستند.”

پیمایش برای بازگشت به بازپرداخت ها برای دسترسی به خدمات بهداشت عمومی کمی در آنجا بسیار دشوار و پیچیده است ، و سخنان قیومی چهره انسان از اضطراری بهداشت عمومی آهسته را که در سراسر مرز بیابان بازی می کند ، نشان می دهد.

درخواست کمک فوری

استفانی لاست ، رئیس زیستگاه سازمان ملل متحد برای افغانستان ، به یک مطبوعات مطبوعاتی اخیر در ژنو گفت که خانواده ها پس از روزهای سفر در گرمای تاول می آیند ، چادرهای پر ازدحام و شبهای بدون غذا ، آب یا سرپناه را تحمل می کنند.

“Unfastened گفت:” چالش واقعی هنوز هم پیش روی ماست … مردم نیاز به دسترسی به خدمات اساسی ، آب ، بهداشتی دارند و به طور کلی ، آنها به فرصت های معیشت برای داشتن یک دیدگاه بلند مدت نیاز دارند و همچنین به آنها اجازه می دهند ، می دانید که زندگی آنها را به عزت و حمایت از خانواده های خود هدایت می کنند. “

سیستم بشردوستانه افغانستان در اثر سقوط آزاد است. برنامه کمک 2025 کشور ، با ارزش حدود 2.4 میلیارد دلار ، فقط 12 ٪ بودجه دارد، طبق گفته سازمان ملل.

آژانس های کمک هشدار می دهند آنها در حال حاضر در حال قطع غذا ، سلامتی و پشتیبانی از پناهگاه ها هستند و میلیون ها نفر را در معرض خطر قرار می دهند. مقامات سازمان ملل متحد از اهدا کنندگان می خواهند كه بلافاصله عمل كنند ، تأكید می كنند كه بدون مشاركت سریع ، عملیات نجات بخش می تواند فروپاشی كند و جوامع آسیب پذیر را به ناامیدی بیشتر فرو می برد.

دکتر نور احمد محمدی ، رئیس کلینیک WHO که از آن حمایت می کند ، گفت: “در کلینیک (اسلام قلا) به صفر ، خانواده های برگشتی که به بیماری های تنفسی و اسهال مبتلا می شوند ، دچار سوء تغذیه ، سوء تغذیه و بیمار می شوند.” “ما روزانه با صدها کودک رفتار می کنیم ، بیشتر آنها هرگز واکسینه نمی شوند. اقدامات فوری برای جلوگیری از شیوع سریع بسیار مهم است.”

این کلینیک مراقبت های سرپایی و واکسیناسیون های فلج اطفال را ارائه می دهد و تقریباً 200 بیمار و در هر روز 100 کودک زیر 10 کودک را واکسینه می کند. اما با عبور هزاران نفر روزانه ، منابع متوسط آنها غرق می شود.

UNHCR ابراز نگرانی این که بسیاری از افغان ها ، بدون در نظر گرفتن وضعیت ، “به دلیل وضعیت فعلی حقوق بشر ، به ویژه زنان و دختران ، با خطرات جدی در زمینه حمایت در افغانستان روبرو هستند.”

بحران فراموش شده

سیستم بهداشتی افغانستان ، که توسط ده ها سال درگیری ، کمبود مزمن و خروج متخصصان پزشکی به دنبال ظهور قدرت طالبان در سال 2021 ، توخالی شده بود ، قبل از شروع تبعید در آستانه فروپاشی بود.

“افغانستان با یک بحران عمیق تر بشردوستانه روبرو است که ناشی از وضعیت رو به وخامت حقوق بشر ، مشکلات طولانی مدت اقتصادی ، تکرار بلایای طبیعی و دسترسی محدود به خدمات بحرانی است. بازده در مقیاس بزرگ بیش از 2.1 میلیون افغان از ایران و پاکستان در سال 2025 بیشتر اوضاع را تشدید کرده است.” در یک بیانیهبشر

آژانس های کمک هشدار می دهند که تا پایان سال می توان سه میلیون افغانی را به عقب برگرداند و خطر ابتلا به یک فاجعه بهداشت عمومی قابل پیشگیری را بدون مقیاس فوری آب تمیز ، واکسیناسیون و مراقبت های اضطراری افزایش داد.

نیکول وان باتنبورگ از فدراسیون بین المللی صلیب سرخ و جوامع هلال احمر گفت: “این بحران توسط بسیاری از جهان فراموش می شود.” در یک بیانیهبشر “سیستم های بهداشتی محلی به سادگی مجهز به مقابله نیستند.”

به بسیاری از خانواده ها ساعت ها صرفاً برای ترک خانه در ایران یا پاکستان داده می شد و وسایل ، داروها و هرگونه امنیت را رها می کردند. کودکان با تب ، اسهال ، زخم و تروما وارد می شوند. والدین وزن زندگی ریخته شده را تحمل می کنند.

تا بهار سال 2025 ، بیش از 200 مرکز بهداشتی در سراسر افغانستان به دلیل کمبود بودجه ، خدمات را تعطیل یا تعلیق کرده بودند. چه کسی گزارش می دهدبشر

دکتر ادوین سنین سالوادور ، نماینده افغانستان ، هشدار می دهد که 80 ٪ از خدمات درمانی پشتیبانی شده می توانند بدون بودجه تازه تعطیل شوند.

وی گفت: “مادران قادر به زایمان نیستند ، کودکان واکسن نجات نجات و مرگ و میر قابل پیشگیری را هر روز از دست می دهند.”

در گوشه ای از اردوگاه مرزی ، زورا*، یک زن باردار 28 ساله ، روی یک تشک نازک دراز کشیده و شکم او را چسبانده است. او هفت ماه باردار بود که خانواده شش نفره وی به زور از مشهاد در ایران اخراج شدند.

وی با صدای ضعیف گفت: “به ما گفته شد كه طی چند ساعت برویم. من نمی توانم داروهایی را كه لازم داشتم حتی قبل از این اولتیماتوم تهیه كنم ، زیرا از ترس از دستگیری به بیمارستان ها می ترسیدم.” “سفر طولانی و داغ بود. فکر کردم کودک خود را در جاده از دست خواهم داد.”

با رسیدن به مرز افغانستان ، زهارا به شدت کم آب شد و علائم زایمان اولیه را نشان داد. کارکنان کلینیک مرزی موفق به تثبیت وی شدند ، اما آنها هشدار دادند که اگر نتواند به موقع به یک بیمارستان مناسب دسترسی پیدا کند ، عوارض می تواند کشنده باشد.

زهرا گفت: “آرزو می کنم دخترم زنده و سالم به این جهان بیاید ، اما من نگران هستم که فرزندانم چه مکانی زندگی می کنند و در افغانستان زندگی می کنند.”

موج قبلی تبعید از پاکستان در حال حاضر سیستم مراقبت های بهداشتی افغانستان را متلاشی کرده است. از اواخر سال 2023 ، ده ها هزار افغان ، که بسیاری از آنها ده ها سال در پاکستان زندگی کرده بودند ، مجبور شده اند با کمی بیشتر از آنچه می توانند حمل کنند ، به افغانستان برگردند.

سازمان ملل متحد تخمین می زند که تنها در این سال ، حداقل 314،000 افغانی تا پایان ماه ژوئیه از پاکستان بازگردانده شده است. اغلب با شرایط مزمن درمان نشده ، عفونت های تنفسی و سوء تغذیه شدید ، در حالی که سوابق واکسیناسیون غالباً از دست می رود.

بدون دارو و غذا

Halima Bibi ، یک زن دیابتی سالخورده ، سالها قبل از اخراج از حومه اسلام آباد به همراه خانواده 10 نفره پسرش ، به عنوان پناهنده در پاکستان زندگی کرده بود. وضعیت سلامتی وی مظهر بحران سلامتی در افغانستان است.

وی گفت: “پاهای من متورم است و من به سختی می توانم بایستم.” “من روزها داروی یا غذای مناسب خود را نداشته ام. ما باید روزها با اضطراب صبر کنیم تا برای اقامت خود در پاکستان تمدید کنیم ، اما آنها ما را مجبور کردند بدون هیچ گونه ملاحظه و زمان آماده سازی ترک کنیم.”

در سراسر مرز افغانستان ، در استانهایی مانند نانگرهار که بی بی در آن زندگی می کند ، کلینیک ها و بیمارستان ها باتلاق هستند و فاقد منابع برای تأمین نیازهای فوری و همچنین مدیریت بیماریهای مزمن مانند دیابت هستند.

هالیما می ترسد که پزشکی انسولین در افغانستان به راحتی در دسترس او نباشد و این باعث عوارض جدی سلامتی وی خواهد شد.

معاون وزیر پناهندگان و بازگشت به طالبان ، عبدالرحمان رشید ، کشورهای میزبان را به دلیل اخراج های گسترده مورد توبیخ قرار داده و حذف افغان ها را به عنوان “نقض جدی هنجارهای بین المللی ، اصول بشردوستانه و ارزش های اسلام” توصیف می کند.

مقیاس و روشی که پناهندگان افغان مجبور به بازگشت به میهن خود شده اند ، چیزی است که افغانستان است قبلاً در تاریخ خود هرگز تجربه نکرده است“رشید ماه گذشته در یک کنفرانس مطبوعاتی در کابل گفت.

در گذرگاه مرزی اسلام قلا ، کلینیک ترانزیت 24/7 را اجرا می کند که در آن بازگشت کنندگان با شرایط بهداشتی که در یک بیمارستان با منابع خوب قابل کنترل هستند ، وارد می شوند ، اما اغلب در اینجا تهدید کننده زندگی هستند. زنان و دختران در مورد محدودیت های حرکتی و دسترسی به مراقبت های بهداشتی با نگرانی های خاصی روبرو هستند.

با شدت گرفتن گرمای تابستان و هزاران نفر به روز ادامه می یابد ، کارگران امدادرسانی به پنجره هشدار می دهند که از یک فاجعه بشردوستانه و بهداشت عمومی تمام عیار جلوگیری می کند.

اعتبار تصویر: UNHCR/ تولید رسانه های امپراتوری اکسیژنبا بازنویسیبا که افغانستانبشر