با توجه به توجه به حملات اسرائیل به ایران ، فلسطین کجا ایستاده است؟ فقط چند هفته پیش ، پیش بینی کنفرانس مشترک فرانسه و عربستان در مورد این الگوی دو کشور به تدریج در حال ساخت بود ، البته بدون هیچ انتظاری خاص به غیر از اظهارات وعده برای شناخت نمادین یک کشور فلسطین. اگر شناخت نمادین از یک کشور فرضی فلسطین یکی از ضعیف ترین شکل های پشتیبانی است که جامعه بین المللی می تواند فلسطینی ها را ارائه دهد ، چرا ایالات متحده اینقدر قصد مختل کردن کنفرانس را داشت؟ و چرا جامعه جهانی اینقدر حاضر به تعویق آن بود؟
کابل ایالات متحده به دست آمده توسط رویترز میزان محافظت از منافع اسرائیل را نشان می دهد. “ایالات متحده با هر اقدامی مخالف است که به طور یک جانبه یک کشور فلسطین را به رسمیت بشناسد ، که موانع قانونی و سیاسی قابل توجهی را برای حل و فصل نهایی درگیری اضافه می کند و می تواند اسرائیل را در طول جنگ وادار کند و از این طریق از دشمنان خود حمایت کند.” اظهار شدهبشر
جامعه بین المللی در آخرین دور اجبار ایالات متحده بی شرمانه نیست. این الگوی دو کشور مدتهاست که منسوخ شده است ، و واشنگتن را آسان تر می کند تا با قاطعیت اعلام کند که یک کشور فلسطین دیگر سیاست آن نیست و برای اسرائیل ارتکاب نسل کشی با هدف پیشبرد گسترش استعمار خود.
اظهارات رئیس جمهور فرانسه امانوئل ماکرون در مورد تعویق کنفرانس تنها یک نمونه اخیر از دیپلماسی است که از گسترش استعماری اسرائیل حمایت می کند. به ویژه ادعا این فرانسه مصمم است که یک کشور فلسطین را “تحت هر شرایطی” بشناسد.
با این حال ، شناخت هنوز اتفاق نیفتاده است. که “تحت هر شرایطی” یک صلاحیت جعلی است. فرانسه تنها در ایستادن به شناخت نمادین تنها نیست. مبانی این نوع دیپلماسی مربوط به سازمان ملل و شیوه ای است که بارها و بارها استعمار صهیونیستی بر حقوق بومی و مقاومت قانونی ضد استعماری در اولویت قرار داده است. همچنین می توان در چگونگی سالگرد برنامه پارتیشن سال 1947 به یک روز بین المللی ادعا شده با مردم فلسطین تبدیل شد ، حتی اگر سازمان ملل همچنان در پایان دادن به نسل کشی اسرائیل در غزه ادامه یابد. آیا کسی با توجه به اینکه سازمان ملل نه تنها در فلسطین متوقف شده است ، بلکه از همان ابتدا آن را نابود کرده است؟
در مورد قطعنامه های بی شماری غیر الزام آور سازمان ملل-که برخی از آنها به عنوان پیروزی مورد ستایش قرار گرفتند-چطور و هیچ هدفی برای فلسطینی ها نداشتند؟ اخیراً مجمع عمومی سازمان ملل متحد رأی داد به نفع قطعنامه ای که خواستار آتش بس ، آزادی گروگان ها و از سرگیری کمک های بشردوستانه است ، حتی وقتی رهبران غربی همچنان از روایت امنیتی اسرائیل حمایت می کنند و از لحاظ نظامی حمایت می کنند. حقیقت این است که دیپلماسی درباره فلسطین مربوط به فلسطین یا فلسطینی ها نیست. این صرفاً نگران این است که فلسطین و فلسطینی ها را مجبور به بازی کنند ، برای گسترش استعمار اسرائیل و به نوبه خود ، جامعه بین المللی را مرتبط نگه دارند.
سازمان ملل متحد گفت: اظهار شده در وب سایت خود نمایندگان دولت های عضو سازمان ملل متحد چه چیزی را تشویق می کنند؟ صلاحیت رای گیری آنها؟ ریاکاری آنها؟ حمایت مداوم آنها از نسل کشی اسرائیل در غزه؟ نمادگرایی؟ آیا سازمان ملل متحد می تواند حتی پایین تر از تجلیل از تحقیر جمعی خود از مردم فلسطین باشد؟ به تعویق انداختن فلسطین پیامدهای خاص خود را به وجود می آورد. و فلسطینی ها برای اعتماد به نفس جامعه بین المللی به حرکات نمادین ، قیمت خود را پرداخت می کنند.
نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده سیاست تحریریه مانیتور خاورمیانه نیست.
