در بیانیه ای که در تاریخ 25 ماه مه در X منتشر شده است ، سفیر ایالات متحده در ترکیه و نماینده ویژه سوریه توماس جوزف باراک با صادر کننده توافق آشکار توافق نامه سایکس-پیکوت قرن قدیمی ، و یک تحول اساسی در رویکرد واشنگتن به خاورمیانه اعلام کرد. اظهارات وی ، گسترده و تحریک آمیز ، شامل پذیرش مقصر بودن تاریخی و ادعای دید تجدید نظر شده با محوریت استقلال منطقه است. BARRACK گفت:
“یک قرن پیش ، غرب نقشه ها ، دستورالعمل ها ، مرزهای مداد و حاکمیت خارجی را تحمیل کرد. سایکس-پیکوت سوریه و منطقه وسیع تر برای منافع امپریالیستی-نه صلح.
باراک با بیان این حساب تاریخی به عنوان مقدمه ای برای جهت گیری مجدد سیاست ، اظهار داشت که “دوران مداخله غربی به پایان رسیده است” ، و یک جایگزین استراتژیک پیش بینی شده در “راه حل های منطقه ای” و یک دیپلماسی “مبتنی بر احترام” را بیان کرد. به گفته وی ، روزهای تجویز سخنرانی ایدئولوژیک غربی است. در عوض ، او ایالات متحده را به عنوان یک بازیگر تعاونی منطقه ای قرار داد و صریحاً با ترکیه ، کشورهای خلیج فارس و اروپا هماهنگ شد.
یک قرن پیش ، غرب نقشه ها ، دستورالعمل ها ، مرزهای مداد و حاکمیت خارجی را تحمیل کرد. Sykes-Picot سوریه و منطقه وسیع تر را برای منافع امپریالیستی تقسیم کرد-نه صلح. این اشتباه نسل ها را هزینه می کند. ما دیگر آن را نمی سازیم.
دوران تداخل غربی به پایان رسیده است. آینده …
– سفیر تام باراک (USAMBTURKIYE) 25 مه 2025
با توجه به این تغییر لفاظی ، دولت ترامپ تحریم های طولانی مدت ایالات متحده را بر سوریه افزایش داده است – اقداماتی که در طول و بعد از جنگ داخلی تا حد زیادی کشور را منزوی کرده است.
باراک گفت: “با سقوط رژیم اسد ، درب برای صلح باز است – با از بین بردن تحریم ها ، ما به مردم سوریه این امکان را می دهیم که سرانجام آن درب را باز کنند و راهی را برای تجدید سعادت و امنیت کشف کنند.”
باراک ، که در اوایل ماه مه منصوب شد و به دلیل روابط نزدیک خود با رئیس جمهور دونالد ترامپ مشهور بود ، به عنوان یک شخصیت اصلی در استراتژی “تنظیم مجدد منطقه ای” در حال ظهور دولت ظاهر شده است. وظیفه دوگانه وی در آنکارا و دمشق بیانگر قصد دولت برای جایگزینی مداخله گرایی طیف گسترده با مشارکتهای هدفمند و دیپلماسی است.
ناظران خاطرنشان می کنند که تأکید باراک بر عمل گرایی اقتصادی و تراز سیاسی با ترامپ ، وی را به یک شخصیت مهم در ارائه چشم انداز جدید دولت برای منطقه تبدیل می کند.
اظهارات سفیر در گفتمان سیاسی گسترده تر مورد توجه قرار نگرفت. روزنامه نگار کرد Amed Dicle منتشر شده پاسخ گسترده ای با عنوان “Sykes-Picot çöktü ، Kürtler Sahneye çıktı” (Sykes-Picot فرو ریخته است ، Kurds به صحنه رفته است) ، با تفسیر اظهارات Barrack به طور بالقوه که حاشیه سازی تاریخی و موقعیت فعلی مراحل فعلی مردم Kurdish را تأیید می کند.
دیکل اظهار داشت: “” سایکس-پیکوت “فقط مجموعه ای از نامه ها نیست-این یک سرنوشت است.”
به گفته دیکل ، پارگی واقعی با دستور سایکس-پیکه نه از طریق معماران خود بلکه از طریق مقاومت قربانیان و تلاش های آنها برای خودگردان انجام شد.
“مقاومت کرد-با حاکمیت ، سازماندهی و ایجاد گزینه های دیگر-نیرویی واقعی بوده است که سایکس پیکوت را از بین می برد.”
در حالی که دیکل اظهارات پادگان را به عنوان یک گره دیپلماتیک احتمالی به آژانس سیاسی کرد ، به طور همزمان یک یادداشت احتیاط آمیز صادر کرد:
“این همچنین می تواند آغاز تلاش برای مهار صعود کرد در” پرانتزهای دیپلماتیک “کنترل شده باشد.”
وی تأکید کرد که خواسته های کرد برای به رسمیت شناختن فقط “یک سوال از حقوق” نیست ، بلکه منعکس کننده “یک نام سیاسی برای یک وضعیت واقعی در زمین” است. وی اظهار داشت ، بدون شناخت رسمی ، ثبات منطقه ای و صلح با دوام توهم آور است.
در بلند کردن تحریم های ایالات متحده و اوراق بهادار لفاظی همراه نه تنها یک چرخش U از شکست سیاست های گذشته است بلکه آزمایشی از این است که آیا مدلهای حاکمیتی فراگیر و منطقه ای پاسخگو به اتاق داده می شوند شکوفا کردنبشر تحلیلگران ، چالش اصلی اکنون ، این است که آیا استقلال کرد مورد احترام خواهد بود یا دوباره به چارچوب های جدید کنترل مجدداً جذب می شود.
زمان بیانیه باراک همچنین سؤالات استراتژیک را در بین تحلیلگران منطقه ای مطرح کرده است. در ترکیه ، یک روند آشتی جدید آغاز شده است ، و اولین ابتکار عمل از زمان فروپاشی مذاکرات صلح در سال 2015 را نشان می دهد. اگرچه هنوز هم در مراحل اولیه خود ، این پیشرفت موازی نشانگر مجدد گسترده تر از سیاست خارجی بلکه پویایی سیاسی داخلی در کشور ترکیه است.
هماهنگ سازی این دو حرکت-رد شیونگتون از Sykes-Picot و Ankara با احتیاط مجدد با جنبش کرد ، از جمله رهبر زندانی عبدالله öcalan و حزب برابری مردمان و دموکراسی طرفدار کشورها (دم)-ظهور یک دستور کار جدید ژئوپلیتیک را در بر می گیرد.
زیاد ناظران حال انتظار دارد که مسیر پس از درگیری سوریه و تکامل داخلی ترکیه ممکن است در مورد خواسته های مربوط به حاکمیت کثرت گرا ، گنجاندن دموکراتیک و راه حل های بادوام برای سؤالات قومی دیرینه همگرا شود. برای خوانندگان بین المللی ، پست باراک فقط یک محکومیت انتزاعی از نقشه برداری استعماری نیست ، بلکه سیگنال تغییر اولویت ها در سیاست خاورمیانه است.
از هفته گذشته ، فشرده و پر سرعت فعالیت دیپلماتیک در آنکارا که مربوط به سفیر باراک ، رئیس جمهور انتقالی سوریه ، احمد الشارا (الجلانی) ، رئیس جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان و وزرای خارجی مربوطه در هر دو کشور است ، در آنکارا اتفاق افتاده است. به گفته منابع دیپلماتیک ، این جلسات متمرکز بر شکل دادن به آینده سوریه پس از سقوط رژیم اسد ، برطرف کردن مجازات های باقی مانده ، بازگشایی کانال های تجاری و راه اندازی ابتکارات تجاری تحت یک چشم انداز اقتصادی جدید منطقه ای. تحلیلگران این موضوع را نشانگر اولویت های دولت ترامپ می دانند: جایگزین کردن پیش بینی نظامی با تعامل تجاری و بازاریابی خاورمیانه پس از جنگ به عنوان مرزی برای سرمایه گذاری استراتژیک و سرمایه داری منطقه ای.
در ابتدا در سال 1916 امضا شد ، توافق نامه پیمان مخفی بین انگلیس و فرانسه ، با رضایت روسیه ، با هدف تقسیم سرزمین های امپراتوری عثمانی در صورت شکست آن در جنگ جهانی اول بود. این توافق نامه زمینه را برای بسیاری از مرزهای سرزمینی مدرن خاورمیانه ، غالباً با هزینه آرزوهای جمعیت محلی برای حاکمیت فراهم می کند. از جمله جوامعی که بیشتر تحت تأثیر قرار گرفتند ، کردها بودند که بین چهار ایالت ملت-تورکی ، ایران ، عراق و سوریه-بدون هرگونه وضعیت ملی شناخته شده تقسیم شدند.
این بی تابعیت بعداً توسط پیمان لوزان در سال 1923 ، که جایگزین آن شد پیمان Sèvres و به یک چارچوب قانونی بنیادی جمهوری مدرن ترکیه تبدیل شد.
در پیمان لوزان، نکته ای از ادامه بحث سیاسی در ترکیه ، تعهدات بین المللی قبلی به استقلال کرد را پاک کرد. در این زمینه تاریخی است که محکومیت پادگان از مرزهای تحمیل شده خارجی و فرآیندهای ایجاد ملت محروم ، طنین کامل خود را به دست می آورد-هم به عنوان یک انتقاد از گذشته و هم به عنوان یک نشانگر بالقوه تغییر سیاست.
