در مقابل ، در زمان رئیس جمهور ایلهام علیف ، آذربایجان به استبداد بی نظیر تبدیل شده است. قدرت در باکو در یک خانواده متمرکز است. مخالفان خرد شده ، روزنامه نگاران زندانی ، انتخابات یک تشریفات. در فوریه 2024 ، Aliyev دوره پنجم را تضمین کرد با 92 درصد آرا – ناظران انتخاباتی که به عنوان شرم توصیف شده است. رژیم او حتی معاون رئیس جمهور همسرش را منصوب کردبشر
در همین حال ، در صحنه بین المللی ، باکو بی نظیر تهاجمی بوده است. در سال 2020 ، جنگ علیه ارمنی های قومی در ناگورنو-کرباخ را آغاز کرد و آتش بس شکننده را نقض کرد. بعداً ، نیروهای آذربایجان محاصره و حمله به منطقه کردند و به اوج خود رسیدند یک توهین آمیز نظامی صاعقه که مجبور شده است بیش از 100000 غیرنظامی ارمنی برای فرار خانه های اجدادی آنها – یک فاجعه بشردوستانه که در زمان واقعی در حالی که اروپا تماشا می کرد ، آشکار شد.
و تا به امروز ، جمهوری آذربایجان به طور غیرقانونی زندانیان جنگ ارمنی و غیرنظامیان را به عنوان گروگان بازداشت می کند.
با وجود همه اینها ، از زمانی که اروپا به دنبال از بین بردن گاز روسیه بود ، با آذربایجان به عنوان یک شریک آرزو رفتار کرده است. اتحادیه اروپا امضا کرد یک یادداشت بزرگ انرژی با باکو در سال 2022 ، با هدف دو برابر واردات گاز. و در کنار علیف ، رئیس جمهور کمیسیون اروپا ، اورسولا فون در لین ، مشهور این کشور را به عنوان مورد استقبال قرار داد یک تأمین کننده “قابل اعتماد”بشر
به نظر می رسد وقتی اروپا به قفقاز نگاه می کند ، چاه های نفت و گاز آذربایجان را می بیند اما دموکراسی و امنیت ارمنستان را نادیده می گیرد.
به عنوان نماینده مجلس فرانسوی و وزیر پیشین امور اروپا ناتالی لوئیزو مشاهده شده: “رفتن به یک استبداد که باعث تهدید همسایه خود بدون رفتن به ارمنستان در همان سفر می شود ، یک اشتباه است … باکو هنگامی که ارمنستان دموکراتیک به سمت اروپا نگاه می کند ، یک کشور عضو اتحادیه اروپا را با مداخله بدخیم و طرفین با روسیه هدف قرار می دهد.”
سخنان او بر واقعیت پوچ تأکید می کند. به نظر می رسد که RealPolitik دارای اصل گرفتگی است و اتحادیه اروپا وقتی در حالی که در قفقاز جنوبی به آن می پردازد ، ریاکارانه را دفع می کند ، ریاکارانه به نظر می رسد.
پاسخ بین المللی به پرخاشگری آذربایجان بیش از مدت طولانی است که از معاملات انرژی و احتیاط ژئوپلیتیکی خسته شده است. اما امنیت و ارزش های اروپا غیرقابل تفکیک است ، و این بلوک بدون تضعیف اقتدار اخلاقی آن نمی تواند استثنائات را حک کند. حمایت از ارمنستان ، یک دموکراسی تازه کار تحت محاصره ، نه تنها کار درستی است ، بلکه در خدمت علاقه بلند مدت اروپا به یک نظم بین المللی پایدار و مبتنی بر قوانین است.
