افغانستان | 2024 | CBPF
افغانستان ، منطقه قلاتبشر فقط چند ثانیه طول کشید تا زندگی ناصیب الله وارونه شود. در سال 2021 ، این 8 ساله هنگام قدم زدن در یک معدن کنار جاده ، در محل کار پدرش در روستای نیازی ، منطقه قلات قرار داشت. این انفجار پای راست خود را در زیر زانو منفجر کرد و او را برای بقیه عمر به شدت مجروح و به شدت معلول کرد.
قبل از حادثه ، ناصیب الله پسر فعال بود. او اکنون در سن 12 سالگی می گوید ، “من توانستم به مدرسه بروم و می توانستم همه چیز را برای خودم انجام دهم.” با این حال ، از روز انفجار ، او مجبور شد به خانواده خود ، به ویژه برادران و خواهرانش بستگی داشته باشد. به دلیل تحرک محدود ، او حتی پس از بهبود قطع عضو ، نتوانست به مدرسه برگردد.
استان زابل در جنوب افغانستان یکی از مناطقی است که بدترین حالت آلوده به مواد منفجره است. بیست سال جنگ تأثیر عمیقی بر زیرساخت ها از جمله سیستم بهداشت عمومی داشت و بیشتر بزرگسالان و کودکان را بدون دسترسی مناسب به خدمات درمانی و توانبخشی رها می کند. در نتیجه ، افرادی که دارای معلولیت هستند ، اغلب به اعضای خانواده کاملاً وابسته هستند و قادر به شرکت در زندگی اجتماعی نیستند یا فعالیت های روزانه خود را انجام می دهند.
سازمان ناتوانی و توسعه بهداشت سازمان افغانستان (HDDO) خدمات توانبخشی جسمی مانند فیزیوتراپی و مشاوره روانی و اجتماعی را ارائه می دهد ، پروتزهای جدید و ارتوتیک تولید می کند و در چهار مرکز توانبخشی در سراسر کشور ، صندلی های چرخدار و سایر دستگاه های کمکی را توزیع می کند.
اذعان به وضعیت شدید بسیاری از قربانیان جنگ در افغانستان و اهمیت توانبخشی جسمی و حمایت روانی و اجتماعی ، صندوق بشردوستانه افغانستان بودجه اولویت بندی برای یک پروژه “کمک به قربانیان مین” که توسط HDDO در استان های بغلان ، غزنی ، تاکار و زابل اجرا شده است.
از طریق این پروژه ، Nasibullah توانست اولین پروتئین خود را در فوریه 2024 دریافت کند. پس از HDDO بودجه پذیرش بیماران جدید ، خانواده وی از یک مرکز اجتماع که مرتباً بازدید می کنند ، مراجعه کردند. آنها در ابتدا آن را باور نکردند.
تیم های پزشکی و فنی در مرکز توانبخشی فیزیکی ، ناصیب الله و مادرش را از طریق مراحل بعدی با همدلی و تخصص حرفه ای راهنمایی می کردند. ناسیب الله هنوز هم نتوانست تغییر مثبتی را که او در حال تجربه بود درک کند. تنها شش روز پس از مشاوره اولیه ، تیم پزشکی پروتز جدید خود را تنظیم کرده بود و او آماده بود تا فیزیوتراپی را برای تقویت پاهای خود شروع کند. در ابتدا ناصیب الله با پروتز مبارزه کرد زیرا “این مانند راه رفتن واقعی نیست” ، اما او تمرینات را انجام داد و توانایی تازه به دست آمده خود را در آغوش گرفت.
چند ماه پس از آن ، Nasibullah توانایی و قدرت را برای حضور در مدرسه به دست آورد و بدون نیاز به حمایت از مادر یا خواهر و برادر خود ، بسیاری از فعالیت های روزمره را انجام داد. تیم HDDO او را با روحیه بالا مرخص کرد و ناصیب الله اطمینان دارد که او می تواند با معلولیت خود بسیار مثبت تر زندگی کند.
برای اطلاعات بیشتر: به وب سایت صندوق بشردوستانه افغانستان، و برای اطلاعات و تخصیص در زمان واقعی به مرکز داده صندوق های جمع شدهبشر
این داستان برای اولین بار در گزارش سالانه AHF 2024 منتشر شد.
ارسال شده در مه 2025.
داستان های تأثیرگذاری صندوق جمع شده
