فقط چند ثانیه طول کشید تا زندگی ناصیب الله را برای همیشه تغییر دهد. در سال 2021 ، این هشت ساله آن زمان در محل کار پدرش در روستای نیازی ، منطقه قلات ، افغانستان هنگام قدم زدن به یک مین زمین ، قدم می زد. این انفجار پای راست خود را در زیر زانو پاره کرد و او را به طور دائم غیرفعال کرد.
قبل از حادثه ، ناصیب الله یک کودک فعال بود. Nasibullah ، اکنون 12 ساله ، گفت: “من توانستم به مدرسه بروم و می توانستم همه کارها را انجام دهم.”
پس از انفجار ، تحرک وی به شدت محدود بود و او به خانواده اش ، به ویژه دو برادر و سه خواهر خود وابسته شد. حتی در حالی که زخمهای وی پس از قطع عضو شروع به بهبودی کردند ، ناصیب الله نتوانست به مدرسه برگردد. چندی نگذشت که پدرش درگذشت و ناصیب الله شروع به از دست دادن امید کرد.
استان زابل ، جایی که ناصیب الله در آن زندگی می کند ، یکی از مناطقی است که بیشترین آلوده به مواد منفجره است. زیرساخت های این کشور از جمله خدمات ضروری با 40 سال درگیری به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است و دسترسی افغان ها به خدمات درمانی و توانبخشی را محروم می کند. افرادی که دارای معلولیت هستند ، اغلب به حمایت اعضای خانواده کاملاً وابسته می شوند ، قادر به شرکت در زندگی اجتماعی یا انجام فعالیت های روزانه خود نیستند.
