محمدعلی جعفری روز شنبه در گفت‌وگوی آنلاینی که در یوتیوب منتشر شد، گفت: ایران از لیبی و کره شمالی در زمینه فناوری موشکی کمک دریافت کرد، اما از روسیه نه.
وی افزود، در طول سال‌های اولیه پس از انقلاب، ایران اجازه داشت سیستم‌های خاصی را مهندسی معکوس کند و اطلاعات فنی محدودی را با طرابلس و پیونگ یانگ مبادله کند.
او گفت: «روس‌ها هیچ کمک واقعی ارائه نکردند. برعکس، آنها اکنون کسانی هستند که به موشک‌ها و پهپادهای ما نیاز دارند.»
هواپیماهای بدون سرنشین طراحی شده ایران کلید تلاش روسیه در جنگ علیه اوکراین بوده اند، هرچند تهران ارائه چنین تسلیحاتی به مسکو را انکار می کند.
با این حال، مسکو در طول جنگ کوتاه تابستانی ایران با اسراییل، حمایت اندکی را ارائه کرد.
دو کشور یک چارچوب امنیتی بلندمدت را امضا کرده اند، اما خویشتن داری روسیه بر محدودیت های حمایت این کشور تاکید دارد.
سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در اوایل این ماه گفت که کشورش حتی پس از اعمال مجدد تحریم‌های سازمان ملل در ماه گذشته، «درگیر تأمین تجهیزات مورد نیاز جمهوری اسلامی ایران است».
روسیه به دنبال فناوری ایرانی است
جعفری در مصاحبه آنلاین خود با بیان اینکه اتکای مسکو به سامانه‌های ایرانی نشان می‌دهد که چگونه توازن توانایی‌ها تغییر کرده است، گفت: ایران «هرگز برای توانایی‌های (نظامی) خود به روسیه اعتماد نکرده است، آنها هستند که به موشک‌ها و پهپادهای ما نیاز دارند.
جعفری این تصور را رد کرد فناوری مسکو از تهران پیشی گرفته است، با این استدلال که پیشرفت های ایران در سیستم های دقیق و هدایت از روسیه پیشی گرفته است.
او گفت: “بعید است که روس ها دقت دقیق موشک های ما را داشته باشند. از نظر دقت و فناوری، ما با آنها تفاوت داریم.”
فرمانده اسبق سپاه گفت: قدرت ایران در سیستم‌های توسعه‌یافته داخلی است و قابلیت‌های موشکی و پهپادی کشور را محصول «دهه‌ها تلاش بومی» توصیف کرد.
ورودی‌های خارجی در مراحل اولیه مفید بودند، اما مهندسان ما به سرعت از مدل‌هایی که ما مطالعه کردیم، پیشی گرفتند.»
جعفری گفت که ایران از دهه 1990 برای درگیری احتمالی با اسرائیل آماده شده بود که تصمیم به تمرکز بر نیروهای موشکی و پهپادی بر روی جت های جنگنده را هدایت کرد.
در آن زمان تصمیم بر این شد که نیروی هوایی ارتش بر روی هواپیما و پدافند متمرکز شود و سپاه پاسداران در حوزه هوافضا، موشک و پهپاد فعالیت کند.
وی خاطرنشان کرد، این تصمیم، از نگرانی های هزینه و بقا ناشی می شودبا توجه به شکاف تکنولوژیک با قدرت های غربی.
اوایل ماه جاری اسناد دفاعی فاش شده روسیه حاکی از آن بود که ایران قراردادی 6 میلیارد یورویی برای خرید 48 فروند جنگنده سو-35 از مسکو امضا کرده است که انتظار می رود بین سال های 2026 تا 2028 تحویل داده شود.
ماه گذشته، یک قانونگذار ایرانی گفت که جت های جنگنده میگ-29 روسیه به عنوان بخشی از یک طرح کوتاه مدت برای تقویت نیروی هوایی این کشور وارد ایران شده اند و هواپیماهای پیشرفته تر سوخو سو-35 نیز به تدریج دنبال خواهند شد.
ایران مدت‌هاست که به دنبال مدرنیزه کردن نیروی هوایی پیر خود است که به شدت به جت‌های ساخت ایالات متحده خریداری شده قبل از انقلاب 1979 و تعداد کمی از هواپیماهای روسی و ارتقا یافته داخلی متکی است.
تحلیلگران غربی می گویند که درخواست ایران برای 50 فروند هواپیما تنها تا حدی محقق شده است و تحویل آن به دلیل نیازهای خود روسیه در اوکراین کاهش یافته است.
تهران همچنین با آسیب‌پذیری در دفاع هوایی پس از حملات اسرائیل در اوایل سال جاری که آخرین سامانه‌های اس-300 توسط روسیه را نابود کرد، مواجه است. ایران چهار گردان اس-300 را در سال 2016 از روسیه خریداری کرده بود.
