ساکنان بلخاب که در شهر مزار-شیرف ، استان بلخ آواره شده اند. ژوئیه 2022.
سازمان ملل متحد ابتکار عمل مشترک 23 میلیون دلاری را برای حمایت از بازنشستگان ، آوارگان داخلی (IDP) و جوامع تحت تأثیر جابجایی در استان های کوندوز و بغلان آغاز کرده است ، زیرا افغانستان در میان بازده های مقیاس بزرگ و جابجایی داخلی همچنان با افزایش نیازهای بشردوستانه روبرو می شود.
این پروژه ، معروف به PayAar (اقدام مشارکتی برای کمک های توسعه یکپارچه به مناطق بازده) ، روز یکشنبه توسط ایندریکا راتاته ، معاون ویژه دبیرکل و هماهنگ کننده انسانی و هماهنگ کننده بشردوستانه برای افغانستان ، در طی مراسمی در کوندوز که توسط مقامات سازمان ملل متحد ، رهبران جامعه مدنی و نمایندگان جامعه برگزار شد ، رسماً آغاز شد.
Ratwatte گفت: “این ابتکار عمل مشترک برای اطمینان از ادغام مجدد پایدار از بازگشت کنندگان و برآورده کردن نیازهای بهبودی مردم در سراسر کشور ضروری است.” “این به گونه ای طراحی شده است که پیشرفت های واقعی و ماندگار در زندگی بازگشت کنندگان و جوامعی که از آنها استقبال می کنند به وجود آورد.”
Payaar یک تلاش مشترک به رهبری سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) ، UNDP ، UN-HABITAT و UNHCR با بودجه صندوق اعتماد ویژه افغانستان (STFA) است. STFA به لطف بودجه اضافی آژانس های شرکت کننده در سازمان ملل ، 15.8 میلیون دلار کمک کرده است که کل بودجه پروژه به 23.01 میلیون دلار رسیده است.
طی 24 ماه آینده ، این پروژه در 11 اجتماع در کوندوز و بغلان فعالیت خواهد کرد و با تمرکز بر اولویت های کلیدی از جمله مسکن و خدمات اساسی ، زیرساخت های مقاوم در برابر حوادث ، معیشت و بازیابی اقتصادی ، گنجاندن جامعه و حاکمیت ، هویت قانونی و حقوق زمین و آموزش ریسک مین.
از طریق برنامه ریزی و اجرای جامعه به رهبری جامعه ، این پروژه با هدف تقویت مقاومت طولانی مدت با تشکیل کمیته های اجرای محلی و توسعه برنامه های اقدام جامعه انجام می شود. این سیستم عامل های محلی برای اطمینان از شفافیت ، مالکیت و تصمیم گیری فراگیر در نظر گرفته شده است.
این ابتکار در شرایطی صورت می گیرد که شمال افغانستان ده ها هزار نفر از افراد برگشت دهنده از ایران و پاکستان را جذب می کند ، ضمن اینکه با جابجایی داخلی طولانی مدت و سرمایه گذاری مزمن در خدمات ضروری نیز مقابله می کند.
Ratwatte گفت: “بازگشت کنندگان مهارت ها ، تجربیات و شبکه های ارزشمندی را به همراه دارند.” “با حمایت از مسکن ، ایجاد اشتغال و اشتغال طولانی مدت ، این پروژه مجدداً ادغام می شود که به بازگشت کنندگان این امکان را می دهد تا محرک تغییر مثبت شوند.”
یکی از ذینفعان پروژه ، حبیب الله خان ، از کوندوز ، از ابتکار عمل ستود: “ما از معرفی راه حل های بادوام که زندگی را تغییر می دهد ، سپاسگزاریم.”
سازمان ملل و شرکای آن می گویند که این پروژه با تمرکز بر ارتقاء عزت ، ثبات و امید در جوامع سخت ترین بحران مداوم بشردوستانه افغانستان ، تعهد فزاینده ای به بهبود محلی ، بهبودی پایدار را نشان می دهد.
