دسترسی به مراقبت های بهداشتی برای زنان افغانستان به طور فزاینده ای دشوار شده است زیرا از زمان تصاحب طالبان ، ترس ، محدودیت تحرک ، ممنوعیت آموزش و تبعیض سیستمیک ، زنان و دختران را از مراقبت مورد نیاز خود باز می دارد.
آب و هوای ترس ، بسیاری از زنان را از ترک خانه های خود باز می دارد. کسانی که این کار را می کنند ، ممکن است مجبور شوند مایل به یک کلینیک سفر کنند ، فقط به این دلیل که زن هستند.
در برخی از استانها ، زنان نمی توانند توسط پزشکان مرد رفتار شوند – و تعداد کمتری از کارکنان بهداشت زن وجود دارد. ممنوعیت دسامبر سال 2024 توسط DFA زنان را از مطالعه پزشکی یا مامایی مسدود کرد و یکی از آخرین مسیرهای آنها را برای تبدیل شدن به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی بست.
نتایج نگران کننده است. زنان زندگی کوتاه و کمتری دارند. خطرات مرگ و میر مادران در حال افزایش است ، به ویژه با میزان زیاد تولد در بزرگسالان به دلیل ازدواج کودک. و بیشتر زنان حتی نمی توانند در مورد سلامت خود تصمیم بگیرند – این اغلب در اختیار اقوام مرد قرار می گیرد.
محدود به خانه نیز عواقب عمیقی از سلامت روانی دارد. دسترسی محدود به فعالیت های بدنی ، جامعه و حمایت عاطفی باعث ایجاد بحران سلامت روان در بین زنان و دختران شده است ، که گزارش افزایش اضطراب ، ناامیدی و ناامیدی را گزارش می کنند.
مانند زنان در همه جا ، زنان افغان نیز به احتمال زیاد سلامت خود را به پایان می رسانند – اولویت بندی فرزندان و خانواده های خود در زمان سختی های اقتصادی.
