توسط رابین لیر
در اواخر سال 2020 ، من و موریل Delaporte و من کتاب خود را با عنوان: بازگشت دفاع مستقیم در اروپا: برآورده کردن چالش قدرتهای اقتدارگرا قرن XXISTبشر تأکید عمده در آن کتاب این بود که این چالش گسترده شامل زیرساخت های اروپایی و نیاز واضح اتحادیه اروپا برای تمرکز بر دفاع از زیرساخت ها به عنوان یک مأموریت اصلی است نه اینکه برنامه ریزان نیروی نظامی آینده باشند.
اخیراً ، ژورنال وال استریت یک قطعه روشنگری در اروپا و سؤال از بنادر دریایی آنها در عصری منتشر کرد که قدرتهای اقتدارگرا در همان زمان آن بنادر درگیر و تهدید می شوند.
بنابراین اگر تحلیل قبلی ما را با این تحلیل WSJ از وضعیت فعلی ترکیب کنید ، چه می کنید؟
من تصمیم گرفتم فقط این کار را انجام دهم و این نتیجه انجام یک ترکیب از دو تلاش تحلیلی است.
چگونه این قاره برای تأمین امنیت بنادر ، زنجیره های عرضه و دارایی های استراتژیک در برابر چالش های دوگانه از قدرت های اقتدارگرایانه مسابقه می دهد
اروپا خود را با یک چالش دوگانه بی سابقه برای زیرساخت های مهم خود روبرو می کند: تهدیدهای فوری نظامی از روسیه که نیاز به ارتقاء فوری و ارتقاء حمل و نقل دارد ، در حالی که همزمان با آسیب پذیری های استراتژیک بلند مدت ایجاد شده توسط چندین دهه سرمایه گذاری چینی و روسیه در زیرساخت های اروپایی.
بحران فوری: بنادر نظامی اروپا
فوریت چالش زیرساخت اروپا در بحث های اخیر برنامه ریزی ناتو کاملاً آشکار شد. در اجلاس آینده ناتو ، اعضای اتحاد در حال افزایش چشمگیر در هزینه های نظامی از 2 ٪ به 5 ٪ تولید ناخالص داخلی هستند ، با 1.5 ٪ به طور خاص به آنچه مقامات می گویند “حوزه های غیرقانونی” – امنیت سایبری ، زیرساخت ها ، جاده ها ، راه آهن و به طور جدی بنادر.
اتحادیه اروپا طی 5 سال سرمایه گذاری بی سابقه ای 75 میلیارد یورو (86 میلیارد دلار) برای به روزرسانی زیرساخت های حمل و نقل برای مصارف نظامی ارائه داده است که نمایانگر یک جهش گسترده از بودجه فعلی 1.7 میلیارد یورویی است. این نشان دهنده یک شناخت ترسناک است که بنادر اروپا در هرگونه درگیری آینده با روسیه به نقطهای بالقوه تبدیل شده اند.
مقامات اروپایی و برنامه ریزان ناتو 500 مکان مهم را در سراسر قاره شناسایی کرده اند که نیاز به ارتقاء فوری برای اطمینان از حرکت سریع سربازان به مرزهای شرقی دارند. این چالش فراتر از تدارکات صرف است – این سؤال اساسی را در بر می گیرد که آیا زیرساخت های تجاری اروپا می تواند بدون به خطر انداختن هر یک از عملکرد ، در خدمت اهداف غیرنظامی و نظامی دوگانه باشد.
همانطور که Apostolos Tzitzikostas ، کمیسر حمل و نقل اتحادیه اروپا ، توضیح می دهد: “توانایی جابجایی سربازان و تجهیزات نظامی به سرعت در سراسر اروپا یک اولویت نظامی است ، اما این فقط همین نیست. همچنین برای پاسخ به بحران نیز ضروری است بلکه برای ایجاد سیستم های حمل و نقل ما باهوش تر و قوی تر است.”
چالش همگرایی
بحران زیرساخت ها آنچه را که تحلیلگران دفاعی همگرایی آسیب پذیری های سایبری و جسمی می نامند ، نشان می دهد. همانطور که یکی از متخصصان خاطرنشان کرد ، “زیرساخت های بحرانی منطقه ای است که دنیای سایبری و فیزیکی در حال همگرا هستند – عملکرد سیستم های دیجیتالی بر دنیای فیزیکی ما تأثیر می گذارد ، بنابراین یک حادثه سایبری می تواند اثرات جسمی مستقیم و جدی بر املاک و افراد داشته باشد.”
این همگرایی در ابتکارات فعلی امنیت بندر اروپا مشهود است. آژانس ایمنی دریایی اروپا در تلاش است تا آسیب پذیری های سایبری را در سیستم های بندری شناسایی کند ، در حالی که مرکز تاب آوری سایبری دریایی نوردیک به طور خاص هکرهای روسی را به عنوان تهدیدی برای زیرساخت های اروپایی و توانایی های دفاعی معرفی کرده است.
مقامات اروپایی گمان می کنند که روسیه در پشت حوادث متعدد درگیر کابل ها و خطوط لوله آسیب دیده یا جدا شده در زیر دریای بالتیک است ، بخشی از آنچه که آنها به عنوان یک کمپین گسترده تر برای آزمایش و به طور بالقوه سازش مقاومت در برابر زیرساخت های اروپا می دانند.
آسیب پذیری بلند مدت: سرمایه گذاری خارجی در دارایی های استراتژیک
در حالی که اروپا برای رفع نیازهای فوری زیرساخت های نظامی مسابقه می دهد ، بیش از یک دهه است که یک چالش موازی از طریق بهره برداری چینی و روسی از مکانیسم های بازار آزاد اروپا ایجاد شده است. کشورهای استبدادی به طور سیستماتیک سرمایه گذاری و کنترل زیرساخت های کلیدی اروپا را به دست آورده اند و وابستگی هایی را ایجاد می کنند که می توانند در طول بحران های آینده اعمال شوند.
دامنه این چالش حیرت انگیز است. شرکت های چینی اکنون 29 بندر و 47 پایانه را در بیش از ده ها کشور اروپایی کنترل می کنند ، از جمله 67 ٪ سهام در بندر استراتژیک مهم پیرائوس یونان. در فرانسه ، یک کنسرسیوم چینی تقریباً 50 ٪ فرودگاه تولوز را که در قلب صنعت هوافضا کشور واقع شده است ، در اختیار دارد.
شناخت تأخیر اتحادیه اروپا از این آسیب پذیری منجر به تصویب در مارس 2019 “چارچوب جدید برای غربالگری سرمایه گذاری های مستقیم خارجی در اتحادیه” شد. این مکانیسم ، قابل مقایسه با سیستم CFIUS ایالات متحده ، هدف نظارت بر سرمایه گذاری های خارجی است که می تواند بر امنیت یا نظم عمومی تأثیر بگذارد.
مدل نوردیک: زیرساخت های سخت شده به عنوان استاندارد
برخی از کشورهای اروپایی رویکردهای پیشگام هستند که هم نیازهای فوری نظامی و هم امنیت زیرساخت های بلند مدت را برطرف می کنند. بازسازی نروژ از پایگاه هوایی F-35 خود در Ørland الگویی برای چگونگی توسعه زیرساخت ها می تواند امنیت را از سطح زمین در اولویت قرار دهد.
رویکرد نروژی بر امکانات سخت شده ، زنجیره های تأمین امن و امنیت نیروی کار تأکید دارد. همانطور که سرهنگ ایریک گلدوگ توضیح می دهد: “آژانس املاک و مستغلات نیروهای مسلح اردوگاهی را برای کارگران خانه ساخته است تا کارگران را برای کار در پایگاه کار کنند. به دلیل طبقه بندی ، فقط از کارگران نروژی استفاده می شود.”
این الگوی “امنیت با طراحی” در توسعه زیرساخت ها به شدت با رویکرد موقت برای مقاوم سازی زیرساخت های تجاری موجود برای استفاده نظامی – این چالش که اکنون با اکثر بنادر اروپایی با آن روبرو است.
متعادل کردن امنیت و رقابت
تنش بین الزامات امنیتی و زنده ماندن تجاری حاد است. مدیران حمل و نقل می ترسند که بنادر نظامی کننده بتوانند رقابت خود را تضعیف کرده و از سرمایه گذاری های خصوصی جلوگیری کنند ، به ویژه در امکاناتی که ممکن است در طی هر درگیری آینده به آنها تبدیل شوند.
همانطور که Katarzyna Gruszecka-Spychala ، معاون رئیس جمهور امور مالی در بندر Gdynia لهستان ، خاطرنشان می کند: “ما می دانیم که لازم است ، اما با این وجود ، باید به رقابت بپردازیم.
این نگرانی بیانگر یک چالش گسترده تر در اروپا است: چگونه می توان بازارهای باز و رقابتی را که باعث رونق اروپا شده در ضمن محافظت در برابر استثمار اقتدارگرا از همان مکانیسم های بازار ، حفظ کنیم.
مسیر پیش رو: ادغام امنیت و تجارت
مقامات اروپایی استدلال می کنند که منافع امنیتی و تجاری می تواند مکمل باشد نه اولویت های رقابتی. برنامه ریزان ناتو و اتحادیه اروپا بر این باورند که به روزرسانی های زیرساختی که برای تدارکات نظامی طراحی شده اند می توانند همزمان جریان ترافیک غیرنظامی و کارآیی اقتصادی را بهبود بخشند.
نکته اصلی در تشخیص اینکه زیرساخت های محکم و ایمن به یک پیش نیاز برای رقابت پایدار اقتصادی تبدیل شده اند ، نه مانعی برای آن. همانطور که tzitzikostas اتحادیه اروپا تأکید می کند: “این دارایی ها باید در صلح و صلح رقابتی باشند و در هنگام اهمیت بیشتر از شهروندان اروپایی آماده باشند.”
بیداری قاره ای
بحران زیرساخت فعلی اروپا بیش از پاسخ به تهدیدات فوری نظامی است – این نشان دهنده بیداری اساسی برای تقاطع باز بودن اقتصادی و امنیت ملی است. قاره ای که پیشگام تجارت آزاد و بازارهای باز بود ، در حال یادگیری دفاع از این دستاوردها در برابر قدرتهای اقتدارگرا است که ادغام اقتصادی را به عنوان یک آسیب پذیری در بهره برداری می داند و نه یک مزیت متقابل برای حفظ.
موفقیت ابتکار امنیت زیرساخت اروپا به توانایی آن در حفظ تعادل ظریف بین باز بودن و امنیت ، رقابت و مقاومت بستگی دارد. سهام بسیار فراتر از تدارکات نظامی است – آنها این سؤال اساسی را در بر می گیرند که آیا جوامع دموکراتیک می توانند ضمن دفاع از دستکاری اقتدارگرا ، باز بودن خود را حفظ کنند.
از آنجا که رهبران اروپایی برای اجلاس ناتو آماده می شوند و سرمایه گذاری های گسترده زیرساخت های خود را نهایی می کنند ، آنها اساساً شرط بندی را برای احتمال “باز بودن امن” قرار می دهند-این ایده که ارزش های دموکراتیک و اصول بازار می توانند با واقعیت های سخت رقابت استراتژیک قرن بیست و یکم همزیستی باشند.
