بررسی از فرار از کابل: داوران زنان افغان که از طالبان گریختند و کسانی که پشت سر گذاشتند توسط کارن بارتلت.
در صبح یکشنبه سرد در ژانویه سال 2021 ، قدیا یاسینی ، قاضی دیوان عالی افغانستان در کابل ، برای همکاری با همکار خود ، زکیا هوراوی اقدام کرد. در حالی که آنها در صندلی عقب یک ماشین ارائه شده توسط دولت سوار شدند ، آنها توسط سه قاتل که پس از آن با پای پیاده و با موتور سیکلت فرار کردند ، در نور روز به قتل رسیدند. هنگامی که اموال یاسینی به خانواده وی بازگردانده شد ، روز مادر با سلام و احوالپرسی از دو پسر نوجوانش در کیف دستی وی پیدا شد که توسط گلوله ها کنار گذاشته شد.
افغانستان اولین قاضی زن خود را در سال 1969 تحت سلطنت آخرین پادشاه این کشور منصوب کرده بود. دولت های مترقی در دهه 1970 و 80 فرصت های بیشتری را برای آموزش زنان و حقوق پیشرفته زنان گسترش دادند. در این دوره از اصلاحات اجتماعی ، یاسینی قانون را مطالعه کرد و سرانجام قاضی شد.
این دوره به طور ناگهانی به پایان رسید که طالبان برای اولین بار در سال 1996 قدرت را به دست گرفتند. یاسینی به پاکستان گریخت ، با یک پزشک ازدواج کرد و فرزندان داشت. این خانواده پس از حمله متفقین در سال 2001 به خانه بازگشتند و حضور 20 ساله ناتو ، نیروهای آمریکایی و پیمانکاران غیرنظامی به تحقق دوباره آرزوهای زنان تحصیل کرده افغان کمک کردند.
حضور متفقین همچنین واکنش شدید را به نمایش گذاشت. قضات زن مانند یاسینی و هراوی نمایانگر همه چیزهایی بودند که طالبان از آنها تحقیر و ترسیده بودند ، و آنها به یک هدف ویژه برای اصولگرایان تبدیل شدند که آنها را به عنوان استوژ دولت های غربی می دیدند.
این داستان دلهره آور ، کتاب روزنامه نگار بریتانیایی ، کارن بارتلت ، کتاب عمیق و نگران کننده را باز می کند. اما روایت بارتلت همچنین یک داستان الهام بخش از مقاومت را فراهم می کند. اخبار مربوط به قتل های بی رحمانه قضات به سرعت از جنجال محکم این کشور از حدود 270 فقهای زن به یک جامعه جهانی به نام این کشور سفر کرد انجمن بین المللی قضات زنان.
شبکه IAWJ به عنوان عمل کرد تهدیدات علیه زنان افغان در پی توافق نامه دوحه که رئیس جمهور دونالد ترامپ در سال 2020 با طالبان امضا کرد ، افزایش یافت و قول عقب نشینی ما و ناتو را طی یک سال داد.
تصمیم رئیس جمهور جو بایدن مبنی بر حمایت از این پیمان ، هرج و مرج را که هنگام ورود طالبان کابل را درگیر کرد و دولت افغانستان در اوت سال 2021 فرار کرد ، به حرکت درآورد. ایالات متحده و ناتو به نسلی از زنانی که تحت اشغال سن و سال به سر می برند خیانت کردند و خدمات آنها در سازمان های دولتی ، دادگاه ها ، رسانه ها و موسسات آموزشی آنها را در معرض خطر افراطی قرار دادند. با این وجود ، آمریكایی ها یا سایر گروههای كمك نظامی یا دولت برای تخلیه این زنان با خیال راحت در پروازهای خارج از افغانستان ، مقررات اندكی تهیه شده است.
نکته قابل توجه ، اعضای IAWJ به همان اندازه کانادا ، ایالات متحده ، استرالیا ، نیوزیلند ، اسپانیا ، کنیا و جاهای دیگر قدم برداشتند تا به پر کردن خلاء کمک کنند ، در طول و بعد از خروج ایالات متحده خستگی ناپذیر کار کنند تا بتوانند هرچه بیشتر زنان را به همراه خانواده های گسترده خود تخلیه کنند. آنها با استفاده از WhatsApp و سایر خدمات پیام رسانی ، آنها توانستند با زنان افغان در مخفیگاه در تماس باشند و پوشش ایمن را برای فرودگاه فراهم کنند ، سپس به پروازهای نزدیک به کشورهای به اصطلاح لیلی که پناهگاه موقت را فراهم می کردند تا زمان تنظیم مجدد دائمی.
این کار ادامه دارد ، با این که حدود 40 قاضی زن هنوز از سپتامبر 2024 در افغانستان به دام افتاده اند ، حتی وقتی توجه جهان اکنون بین اوکراین ، غزه ، سودان و سایر مناطق جنگ و درگیری تقسیم شده است.
در همین حال ، دولت دوم ترامپ دارد برنامه ویزای وضعیت محافظت شده موقت را خاتمه داد به پناهندگان افغان که موفق به رسیدن به ایالات متحده شدند – در 14 ژوئیه.
بارتلت داستانهای غالباً مبهم از تعداد معدودی از زنان قوی ، تحصیل کرده و قدرتمند افغان را که مجبور به فرار از میهن خود بودند و زندگی خود را در خارج از کشور بازسازی می کنند ، بافته می کند. آنها در حالی که با فرهنگ های جدید سازگار هستند ، زبان های جدید را می آموزند و برای حمایت از خانواده های خود ، اغلب در مشاغل شغلی ، با موانع عظیمی روبرو می شوند ، که هنوز هم می تواند برای زنان افغانستان سخت باشد. آنها همانطور که زنان مهاجر برای نسل های قبل از آنها انجام داده اند ، ادامه می دهند تا آینده ای امیدوارتر را برای فرزندان خود فراهم کنند – و اغلب اوقات ، با رویاهای خود به تعویق افتادند.
دولت آمریكا به همراه داوطلبان غیرنظامی موفق به تخلیه بیش از 120،000 افغانی در اوت 2021 شدند ، با توجه به ناگهانی كشش ، دستاورد قابل تحسین. فرار از کابل ، با این حال ، یک داستان هشدار دهنده از عوارض است که جابجایی و انکار همچنان در کشورهایی مانند افغانستان به پیشرفت خود ادامه می دهد. پیام بارتلت این است که ما باید همچنان به حمایت از این زنان نجیب و شجاع ادامه دهیم ، و دیگر هرگز از نگاه خود جلوگیری نمی کنیم.
این مقاله در شماره تابستان 2025 از ام‌اسبشر به ام‌اسبشر امروز جامعه و مواردی را که مستقیماً به صندوق پستی خود تحویل داده می شود دریافت خواهید کرد– یا یک نسخه از شماره تابستان را سفارش دهید به عنوان یک مستقل فقط با 5 دلاربشر
