مقدمه
در تاریخ 1 اوت 1975 ، پس از نتیجه گیری کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا در هلسینکی در سال 1975 ، عمل نهایی آن ، احترام متقابل ملل اروپایی را برای مصونیت مرزها و حمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی تأیید کرد.
در تلگرام به ما بپیوندید
پوشش ما از جنگ را دنبال کنید kyivpost_officialبشر
این یک پیشرفت در شرایط جنگ سرد آن زمان بود زیرا چارچوبی جدید را برای مبارزان حقوق بشر فراهم می کرد تا بتوانند در آن و گفتگوی بین المللی در مورد این موضوعات حساس انجام دهند.
توسعه فرایند هلسینکی تحت تأثیر تلاش فعالان حقوق بشر در اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی و هواداران متعهد آنها در غرب و با معامله سخت و معامله در حوزه RealPolitik بین دو اردوگاه دشمن-غربی و بلوک کمونیستی تحت تأثیر مسکو قرار گرفت.
سابقه و هدف – سلطه شوروی بر اروپای شرقی و پاسخهای غربی
کنترل اتحاد جماهیر شوروی بر اروپای شرقی از طریق توافق نامه Yalta در سال 1945 توسط متحدین پیروزمند (استالین ، روزولت ، چرچیل) تأیید شده بود و با مداخلات مسلحانه بعدی در آلمان شرقی (1953) ، مجارستان (1956) ، چچوسلوواکی (1968) ، و به صورت هندی Poland (1981) تقویت شد. اعتراضات از غرب هیچ تاثیری نداشت.
بدون توافق رسمی صلح پس از جنگ جهانی دوم ، اتحاد جماهیر شوروی یک کنفرانس امنیتی اروپا را برای تأمین شناخت دیپلماتیک از وضع موجود سیاسی پس از جنگ و دستاوردهای آن در اروپای شرقی دنبال کرد.
موضوعات دیگر مورد علاقه
آزادی مطبوعاتی در ایالات متحده که توسط دولت ترامپ تضعیف شده است
مشاهدات از یک تحلیلگر بین المللی
توافق نامه هلسینکی و حقوق بشر
سرانجام ، یک تجارت در هلسینکی در سال 1975 به دست آمد. اتحاد جماهیر شوروی در ازای توافق برای حمایت از حقوق اساسی بشر ، دیپلماتیک وضع موجود را به دست آورد.
در حالی که رهبران اتحاد جماهیر شوروی ممکن است به قابلیت اجرای این تعهدات شک داشته باشند ، برای فعالان حقوق بشر در اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی ، قانون نهایی هلسینکی یک پیشرفت قابل توجه بود. با پیوند دادن حقوق بشر به توافق نامه های امنیتی و همکاری گسترده تر ، فعالان ابزاری جدید برای به چالش کشیدن دولت های خود به دست آوردند و به دنبال حمایت از سایر کشورهای امضا کننده بودند.
اولویت های رقابتی در غرب
اگرچه کشورهای غربی به طور علنی از حقوق بشر حمایت می کردند ، اولویت های آنها غالباً در جای دیگر قرار می گرفت. ایالات متحده بر استقرار موشکی ناتو و مقابله با نفوذ شوروی متمرکز شده است ، در حالی که هلموت کوهل صدراعظم آلمان غربی به طور علنی از اتحاد آلمان حمایت می کرد.
منافع اقتصادی همچنین سیاست هایی را شکل داد ، همانطور که در اختلاف نظر دولت ریگان مشاهده می شود ، که خواستار تحریم خط لوله یورو سیبری و نخست وزیر انگلیس مارگارت تاچر ، که در اولویت مشاغل و قراردادهای انگلیس قرار دارد ، قرار گرفت.
استراتژی های تغییر و حمایت مداوم
در حالی که دولت ریگان دموکراتیک سازی تدریجی در اتحاد جماهیر شوروی را ترویج می کرد ، رهبران اروپای غربی خود را از این رویکرد فاصله گرفتند و آن را به عنوان “دیپلماسی مگافون” رد کردند.
کشته شدن سه رهبر اتحاد جماهیر شوروی بین سالهای 1982 و 1985 روابط بین الملل پیچیده تر. علیرغم تردید و استانداردهای مضاعف در بین مقامات غربی ، حمایت مداوم از فعالان و سازمان های مردم نهاد حقوق بشر را در جلسات بررسی هلسینکی در دستور کار قرار می داد. برخی از مخالفان ، آزاد شده و اجازه مهاجرت می کنند ، به کمک روند هلسینکی به صداهای قدرتمندی برای تغییر تبدیل شدند.
اجماع ، پیوند و اصلاحات
فرآیند هلسینکی ، که بر اساس اجماع و موضوعات بهم پیوسته ساخته شده است ، مشارکت مداوم اتحاد جماهیر شوروی و متحدین آن را تضمین می کند. برای پیشبرد منافع خود ، این کشورها مجبور بودند نگرانی های حقوق بشر را برطرف کنند. در نیمه دوم دهه 1980 ، سیاست میخائیل گورباچف در مورد گلاسنوست باعث آزادسازی سیاسی غیر منتظره ، آزادی زندانیان سیاسی و تحمل فزاینده برای کثرت گرایی شد. از آنجا که مباحث مربوط به حقوق بشر فروکش کرد ، تمرکز اتحاد جماهیر شوروی به سمت خلع سلاح حرکت کرد و چشم انداز سیاسی اروپای شرقی شروع به تغییر کرد.
پایان تقسیم و تولد سازمان امنیت و همکاری اروپا
با فروپاشی بلوک کمونیستی و سقوط دیوار برلین در سال 1989 ، اصولی که در قانون نهایی هلسینکی وجود دارد سرانجام تحقق یافت.
در اجلاس پاریس نوامبر 1990 ، منشور پاریس برای یک اروپا جدید به تصویب رسید ، مجدداً تأیید و گسترش در مورد تعهدات اولیه و شناخت نقش حیاتی سازمان های مردم نهاد و گروه های مذهبی.
کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا (CSCE) در سازمان امنیت و همکاری در اروپا (سازمان امنیت و همکاری اروپا) تکامل یافت ، که برای پرداختن به چالش های یک دوره جدید – مهمترین آنها ، انحلال اتحاد جماهیر شوروی و ظهور 15 کشور مستقل است.
میراث فرآیند هلسینکی
روند هلسینکی به دموکراتیک سازی اروپای شرقی و پایان بخش سیاسی قاره کمک کرد. فداکاری و توانمندی فعالان ، سازمان های مردم نهاد و مخالفان در این تحول بسیار مهم بودند و تلاشهای آنها به عنوان گواهی بر قدرت حمایت مداوم برای حقوق بشر و تغییر سیاسی است.
وضعیت اکنون
After Russia’s violation of worldwide legislation from 2014 onwards by its disregard for the inviolability of acknowledged worldwide borders, seizure of Ukrainian territory, and launch of a full-scale conflict towards its neigbor in 2022, in addition to its reliance on extreme repression at residence and in allied Belarus, the Helsinki course of and the OSCE itself seem to have been made largely defunct.
این توضیح دهنده بر اساس پیشگفتار نویسنده برای کریستینا اسحجی است: مذاکره در مورد حقوق بشر. در دفاع از مخالفان در دوران شوروی. یک خاطره (مؤسسه مطالعات اوکراین کانادا ، ادمونتون ، تورنتو ، 2014).
