پس از گذشت چندین سال از خالی شدن ، روسیه به اولین کشوری در جهان تبدیل شده است که به طور رسمی تشخیص دادن دولت طالبان در افغانستان. این بیشتر یک ژست نمادین است تا اینکه به هرگونه ملاحظات تجاری یا اقتصادی بپردازد. به دنبال یک سری از مشکلات اخیر برای کرملین و شرکای آن در خاورمیانه ، روسیه در تلاش است تا تصویر خود را به عنوان یک قدرت جهانی که تعیین کننده برنامه بین المللی است ، بازگرداند و از ترسیم پیش زمینه های بحث برانگیز نمی ترسد.
روسیه مدتهاست که به سمت شناخت دولت طالبان حرکت می کند. در سال 2017 ، “قالب مسکو” را برای هماهنگی رویکردهای مربوط به حل و فصل صلح افغانستان آغاز کرد و از هر دو نماینده دولت طرفدار غربی در کابل و مخالفان آنها در طالبان و سایر کشورهای منطقه دعوت کرد.
هنگامی که شبه نظامیان طالبان در اوت 2021 به پایتخت افغانستان وارد پایتخت افغانستان شدند ، روسیه قبلاً واجد شرایط برای معالجه ویژه بود. مأموریت دیپلماتیک آن بلافاصله با امنیت فراهم شد و سفیر روسیه دیمیتری ژیرنوف اولین دیپلمات خارجی شد که با حاکمان جدید افغانستان دیدار کرد.
در همان سال ، رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین ابتدا احتمال کاهش طبقه بندی روسیه از طالبان را به عنوان یک سازمان تروریستی تصدیق کرد. اما تنها چهار سال بعد ، در آوریل 2025 ، دادگاه عالی روسیه حذف شده طالبان از لیست سازمان های تروریستی و به دنبال آن به رسمیت شناخته شده رسمی در اوایل این ماه.
دلیل این مدت طولانی این بود که هیچ اجماع مشخصی در دولت روسیه در مورد چگونگی برخورد با کسانی که مدتها پیش به عنوان تروریست تلقی می شدند ، وجود نداشت. در حالی که وزارت امور خارجه روسیه اصرار داشت که طالبان را از لیست های سیاه در هر کجا که ممکن باشد ، محروم کند ، بسیاری از خدمات امنیتی روسیه از این رویکرد سؤال کردند.
علاوه بر این ، طالبان تصریح كرد كه آنها قصد ندارند از طرف جامعه بین المللی برای به رسمیت شناخته شوند. آنها تا حد زیادی خواسته های سایر کشورهای منطقه و همچنین چین و روسیه را نادیده گرفته اند تا دولت خود را فراگیرتر کند. این امر به رسمیت شناختن دولت طالبان به یک پیشرفت یک طرفه تبدیل شد. با این وجود ، به آرامی اما مطمئناً ، استدلال “واقعیت عینی” در مسکو پیروز شد: طالبان در افغانستان در قدرت است و احتمالاً برای مدت طولانی خواهد بود ، و بنابراین باید با آنها معامله شود.
انگیزه اضافی احتمالاً سریع بود مشروعیت توسط کشورهای غربی مقامات جدید اسلامی در سوریه که رئیس جمهور پیشین ، بشار اسد را سرنگون کردند. این امر بار دیگر کرملین را متقاعد کرد که روابط بین الملل به طور قطعی به یک شکل افراطی از رئالیسم فرو رفته است که در آن هم ممکن است و هم لازم است که چشم کور به صلاحیت های اخلاقی تبدیل شود. این دو فرآیند به طور موازی پیشرفت کردند: فقط چند روز پس از آنکه مقامات روسی امارات اسلامی افغانستان ، مقامات آمریکایی را تشخیص دادند حذف شده حیات تحریر الشام ، که اکنون بر سوریه حاکم است ، از لیست خود سازمان های تروریستی.
هنگامی که طالبان به قدرت رسیدند ، همکاری های اقتصادی بین روسیه و افغانستان باعث تقویت شد که حتی برای مصرف کنندگان معمولی روسی قابل مشاهده بود: در میان عزیمت مارک های خارجی ، افغانستان کواس در قفسه های فروشگاه روسیه ظاهر شد. اما افغانستان رتبه بندی شده است دومین تاین در جهان از نظر تولید ناخالص داخلی سرانه اسمی ، و گردش مالی تجارت بین دو کشور متوسط بود 323 میلیون دلار در پایان سال 2024.
در حال حاضر شناخت رسمی دولت طالبان باعث شده است تا درباره مشترک احتمالی صحبت کند پروژه های سرمایه گذاریمهمترین آنها ساخت خط لوله گاز از ترکمنستان برای اتصال سیستم گاز روسیه با بازارهای پاکستان و هند است. همچنین ایده هایی برای کمک به افغانستان در ساخت بزرگراه ها و تونل هایی که آن را به راهروهای مختلف ترانزیت و تدارکات متصل می کنند ، شناور هستند. از جمله خوش بینانه ترین ایده ها ، دخالت روسیه در ایجاد از راه آهن ترانس افغانستان که بخشی از آن خواهد شد شمال و جنوب کریدور حمل و نقل بین المللی از آسیای جنوبی به اروپا.
مشکل همه این پروژه ها تأمین مالی است. افغانستان فقط از دریافت هرگونه سرمایه گذاری روسیه بسیار خوشحال خواهد شد ، اما هیچ وسیله ای برای پرداخت آنها ندارد. به عبارت دیگر ، روسیه می تواند در آنجا بسازد – اما فقط با هزینه خودش. علاوه بر این ، این موارد به احتمال زیاد ابتکاراتی هستند که سودآوری آنها در بهترین حالت زیر سوال برانگیز است ، در حالی که در بدترین حالت پول به سادگی از بین می رود ، همانطور که در گذشته بارها اتفاق افتاده است: فقط به سرمایه گذاری روسیه در سوریه نگاه کنید.
همچنین عاقلانه نیست که از وضعیت امنیتی پیچیده منطقه غافل شویم. به طور کلی ، افغانستان امروز به مراتب پایدارتر از سالهای آخر حضور ایالات متحده است ، هنگامی که این کشور با جنگ داخلی از هم جدا شد. اما این یک آستانه کم است ، و هیچ تضمینی وجود ندارد که افغانستان الگویی از ثبات تحت طالبان باشد. علاوه بر این ، وضعیت امور آنجا تا حد زیادی به کشورهای همسایه ، از جمله ایران بستگی دارد ، جایی که حملات هوایی اسرائیل آینده رژیم را زیر سوال برده است.
کرملین احتمالاً تحت هیچ توهماتی در مورد پتانسیل اقتصادی افغانستان یا ثبات رژیم فعلی قرار ندارد. شناخت طالبان در درجه اول و مهمتر از همه یک حرکت نمادین است. این در حالی است که شرکای اصلی روسیه در خاورمیانه یک شکست پس از دیگری متحمل می شوند. در اواخر سال 2024 ، مسکو متحد را در قالب رژیم اسد در سوریه از دست داد ، جایی که ، هنگامی که اسلامگرایان قدرت را به دست گرفتند ، روسیه مجبور شد بسیار زیاد باشد کوتاه کردن حضور آن سرنوشت پایگاههای نظامی آن در آنجا در هوا باقی مانده است.
یکی دیگر از پیشرفت های ناخواسته حملات هوایی اسرائیل علیه ایران بود. در حالی که رژیم ایران در حال حاضر به پایان رسیده است ، از سرگیری خصومت ها نمی توان رد کرد. علاوه بر این ، تشدید تأیید شد محاسبات که مسکو برای دفاع از شریک ایرانی خود یا تهیه سلاح های لازم آماده نبود.
مشکلات کرملین در خاورمیانه اکنون به مراتب گسترده تر از کاهش احتمالی سوریه و فروپاشی احتمالی پروژه های سرمایه گذاری آن در ایران است. روسیه کمتر و کمتر به عنوان یک قدرت بزرگ درک می شود که نمی توان آن را نادیده گرفت. این همچنین با تنش های اخیر در روابط با اذکان، جایی که موجی از دستگیری های اتباع روسی به دنبال مرگ حضانت دو آذری قومی در روسیه بود. چنین پاسخی تا همین اواخر تصور می شد بسیار سخت بود.
مسکو باید اقداماتی را انجام دهد که تصویر خود را به عنوان یک قدرت تأثیرگذار که ابتکار عمل را در خود جای داده است ، بازگرداند و به رسمیت شناختن رژیم طالبان دقیقاً به همین هدف عمل می کند. وضعیت اولین کشور برای برقراری روابط رسمی دیپلماتیک با دولت طالبان باید اطمینان حاصل کند که روسیه نقش اصلی در بحث در مورد موضوعات امنیتی منطقه ای دارد.
علاوه بر این ، یکی از ویژگی های یک قدرت جهانی توانایی برای تعیین قوانین بازی. به رسمیت شناختن طالبان تلاشی است که روسیه برای اثبات خود به عنوان یک نیروی جهانی پیشرو است که از ترس از شکستن هنجارهای تعیین شده و تنظیمات دیگر برای سایر کشورها نمی ترسد.
پرچم طالبان که بر فراز سفارت افغانستان در مسکو پرواز می کند ، به معنای سمبل این است که روسیه دستور کار را در خاورمیانه و آسیای میانه می کند. اما این لزوماً این نیست که سایر کشورهای منطقه این حرکت را درک کنند. در عوض ، این یک سیگنال واضح را برای مخاطبان متفاوت ارسال می کند. همراه با تصمیم دولت ترامپ برای حذف حاکمان جدید سوریه از لیست سازمان های تروریستی ایالات متحده ، شناخت روسیه از طالبان ، گروه های اسلامی در سراسر جهان را نشان می دهد که اگر قدرت را به دست بگیرند ، به ناچار به رسمیت شناخته می شوند.
