پیامدهای جدیدترین جنگ بین ایران ، آمریکا و اسرائیل هنوز موضوع اخبار تیتر است که هنوز همه مناطق مشخص نشده است. دولت ایران ادعا می کند که به اسرائیل و آمریکا ضربات خرد کرده است و ادعای پیروزی دارد. چرا رهبری ایران نمی تواند به راحتی شکست را تصدیق کند؟ چرا آنها روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان را که سعی در اطلاع رسانی به مردم در مورد آنچه در جنگ است ، بازداشت می کنند؟
آیا مردم ایران در جنگ 12 روزه در پشت دولت ایران بودند؟ همه شواهد برعکس است. گزارش های آژانس های خبری و حساب های شاهدان عینی تأیید می کند که ایرانیان هرگز ابراز پشیمانی از دست دادن هیچ یک از مقامات یا فرماندهان نظامی که در طول جنگ کشته شده اند. جهان شاهد این بود که چگونه این جنگ به نام مردم ایران جنگیده نشده است.
پس چه انگیزه واقعی این جنگ بود؟
همه می دانند که مهمترین مسئله این جنگ ، پیگیری رژیم ایران از سلاح های هسته ای بود. در اصل آن ، مسئله اصلی رژیم زنده ماندن است. این رژیم به رغم مقاومت مردمی ، تحریم های جهانی و هزینه عظیم که توسط مردم ایران به وجود می آید ، در پیگیری دوره هسته ای خود ادامه داده است. بنا بر گزارش ها ، علی خمنی ، رهبر عالی ، بیش از 2 تریلیون دلار از بودجه این کشور را صرف این برنامه کرده است و آن را برای بقای بسیار رژیم تئوریک بسیار مهم می داند.
این بعد از اقدامات گذشته رژیم – مانند سرکوب وحشیانه آیت الله خمینی ، از جمله تیراندازی در تظاهرات مسالمت آمیز نیم میلیون نفر در تهران در 20 ژوئن 1981 ، همه به عنوان یک تمرین در حفظ رژیم است. درست همانطور که او به جنگ فاجعه بار با عراق پایان نداد ، رهبران امروز برنامه هسته ای را ابزاری برای تأمین بقای رژیم ، نفوذ در منطقه و توانایی سرکوب داخلی می دانند.
مدتها قبل از 7 اکتبر 2023 ، دو جبهه مخالف سالها در ایران سخت شد. پس از انقلاب سال 1979 که دیکتاتوری شاه را سرنگون کرد ، آیت الله خمینی قول داد که بر دموکراسی و اصلاحات پیروز شود. اما امروز ، این رژیم هزاران زندانی سیاسی از هر طبقه از جامعه را در اختیار دارد – فرزندان ، دانش آموزان ، معلمان ، کارگران ، بازنشستگان ، حتی زنان خانه دار. شکنجه در زندان های ایران راز نیست و اعدام ها به طرز وحشتناکی رایج است.
در همین حال ، در میان فاجعه اقتصادی ، رژیم مبالغ چشمگیری را برای شبه نظامیان پروکسی در لبنان ، سوریه ، عراق و یمن خرج می کند. اعتراضات ملی در سالهای 2022 و 2023 علیه قتل ماهسا امینی نارضایتی گسترده ای را نشان داد – به ویژه زنان و جوانان. فریادهای “مرگ به دیکتاتور” و “مرگ به خامنه” مستقیماً رژیم را هدف قرار داد.
خانم مریم رجاوی ، رئیس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) ، که شامل جنبش مخالف سازمان یافته MEK بود ، در ژوئن گذشته با پارلمان اروپا صحبت کرد. او اظهار داشت:
“مسئله ایران بسیار فراتر از جاه طلبی های هسته ای رژیم است. در قلب آن مبارزه بین مردم و مقاومت ایران از یک طرف و دیکتاتوری مذهبی حاکم از طرف دیگر است.”
آیت اللهای ایران از ترس جامعه ای که در حال انفجار است ، گرفتار می شوند. یکی از قانونگذاران سابق اخیراً هشدار داد:
“امروز ایران مانند یک آتشفشان خفته است. هر جرقه ای می تواند باعث انفجار شود. دولت باید فوراً برای دستیابی به رضایت مردم تلاش کند – در غیر این صورت ، ما در راه فاجعه هستیم.” (روزنامه طرفدار دولت ، Didar Information ، 30 ژوئن)
افزایش قیمت کالاهای اساسی – ناشی از فساد نهادینه شده و غارت – بیشتر باعث خشم مردمی می شود. شبح یک قیام مردمی رژیم را تهدید می کند.
خانم رجوی در حین سخنرانی با پارلمان اروپا ، تأکید کرد:
“بیست و یک سال پیش ، من در این پارلمان بودم و گفتم که راه حل برای ایران جذابیت یا جنگ نیست. این یک گزینه سوم جایگزین است: تغییر رژیم توسط مردم ایران و نیروهای مقاومت.”
بلافاصله پس از پایان جنگ 12 روزه ، روزنامه دولتی آرمن-مولی در 2 ژوئیه تحریریه شد:
“با توجه به وضعیت فعلی جهان ، احتمال جنگ تمام عیار دیگر کم است. هر جنگی که از بین برود ، نسبت های محدودی خواهد داشت. خطر واقعی در خارج نیست بلکه در داخل-انفجار اجتماعی و سیاسی است.”
اعتراضات در سالهای اخیر به ما نشان داده است که درگیری واقعی ایران یکی از داخلی است: بین افراد سرکوب شده و یک رژیم سرکوبگر.
به عنوان یک نکته بیشتر ، حتی در سال 1988 هنگامی که رژیم 30،000 زندانی سیاسی قتل عام شد ، نتوانست مخالفت اصلی این کشور ، Mojahedin را از بین ببرد. آیا جنجال اخیر اعدام ها 1،370 – در زمان سلطنت رئیس جمهور پشکیان – قادر به از بین بردن تهدید قیام جدید و سرنگونی رژیم است؟
