اسرائیل در طول جنگ داخلی از سال 2011 صدها حمله هوایی در سوریه انجام داد و هدف آن مختل کردن حمل و نقل سلاح های پیشرفته از سپاه گارد انقلابی ایران (IRGC) به حزب الله در لبنان و سایر گروه های متفقین بود.
در آن زمان ، ناظران در ایران این سؤال را مطرح كردند كه چرا متحدین روسی آنها كه بخش اعظم فضای هوایی سوریه را كنترل می كردند ، برای محافظت از نیروها و پروكس های تهران مداخله نکردند.
اکنون ، یوسی کوهن در کتاب جدید خود فاش می کند که وی پس از سفر به مسکو ، چراغ سبز پوتین را تضمین کرده است تا شخصاً پرونده را برای اعتصاب ها ایجاد کند.
وی نوشت: “من از کرملین بازدید کردم تا به تفصیل توضیح دهم که چگونه و چرا ما مجبور شدیم به دلیل سلاح هایی که راه خود را برای نگهبانان انقلابی ایران ، در سوریه و حزب الله در لبنان پیدا کردند ، به آن مسیر برخورد کنیم.”
به گفته کوهن ، پوتین منطق موضع اسرائیل را پذیرفت و پیشنهاد کرد تا یک کانال مستقیم بین نظامیان ایجاد کنید تا از سوء تفاهم جلوگیری شود.
وی گفت: “پوتین منطق من را دنبال کرد ، پیشنهاد کرد که معاون روسای مربوطه ما هر بار که قصد حمله را داشتیم ، خط قرمز را باز می کنند و نعمت او را می داد.”
رئیس سابق جاسوسی تأکید کرد که تعهد مسکو صرفاً نمادین نیست ، بلکه برای آزادی عمل اسرائیل در سوریه ضروری است.
کوهن توضیح داد: “این مجوز ، برای اعتصاب به نفع شرکای خود در عراق و همچنین سوریه ، ضروری بود ، زیرا روس ها سیستم های دفاع هوایی S300 و S400 را اداره می کنند که می توانند در هواپیما پرواز کنند تا سی و سی کیلومتر یا 98،000 پا بالایی داشته باشند.”
“ما نمی توانیم F-35 های زیبایی را که آمریکایی ها به ما می دهند خطر کنیم ، بنابراین نمی توانیم از بهترین منافع خود خجالتی باشیم.”
روسیه در سال 2015 برای حمایت از رئیس جمهور اسد وارد درگیری سوریه شد و خود را با ایران ، حزب الله لبنان و سایر شبه نظامیان شیعه که در مبارزه با دولت اسلامی و جناح های مختلف شورشی سنی حمایت می کردند ، تراز کرد.
اعتصابات اسرائیلی تحت دولت تجاوز به اسد ، که به شدت به تهران و شبه نظامیان متفقین آن برای بقا اعتماد داشت ، شدت گرفت. در آن زمان ، روسیه سیستم های دفاعی هوایی پیشرفته S-300 و S-400 را مستقر کرده بود و کنترل قابل توجهی را بر فضای هوایی سوریه اعمال کرده بود و رضایت مسکو را برای عملیات اسرائیل بسیار مهم می کرد.
پس از اسد سوریه
پس از آنکه اسد در دسامبر سال 2024 توسط نیروهای ابو محمد الالانی سرنگون شد ، ایران و روسیه با ضررهای شدید نفوذ در سوریه روبرو شدند. سرمایه گذاری های عمیق تهران در شبه نظامیان و زیرساخت ها تا حد زیادی پرده برداشت ، در حالی که مسکو شاهد شل شدن دمشق بود.
پس از حرکت مقامات سوریه برای خاتمه اجاره نامه ، جایگاه دریایی با ارزش روسیه در تارتوس تحت فشار قرار گرفت و مسکو را وادار کرد تا عملیات را به عقب برگرداند و چندین کشتی جنگی را پس بگیرد. در همین زمان ، تجهیزات از پایگاه هوایی Khmeimim منتقل شد ، جایی که اکنون دسترسی به محدودیت هایی که توسط جناح های شورشی کنترل می کنند کنترل می کنند.
آشفتگی فقط در ماههای پس از آن عمیق تر شده است. درگیری بین حاکمان جدید اسلامی سوریه و اقلیت دروزی تحت حمایت اسرائیل در استان جنوبی سوئیدا-که توسط اعتصابات اسرائیلی به نیروهای دولت سوریه ترکیب شده است-دمشق را به یک مجوز ناخوشایند از روابط خود با مسکو سوق داد.
در اوایل سال ، مقامات سوریه به طور جدی به دنبال کنار گذاشتن روسیه بودند ، اما تهدیدی که اسرائیل از آن زمان به وجود آورد ، آنها را مجبور کرده است که درگیری نظامی روسیه را به عنوان یک تعادل در نظر بگیرند.
