در یک پژواک خطرناک از محاسبات اشتباه گذشته، E3 – فرانسه ، آلمان و انگلستان – بار دیگر تنش ها را افزایش می دهند ایران، این بار توسط تهدید کننده در صورت فروپاشی مذاکرات هسته ای ایالات متحده و ایران ، برای بازگرداندن تحریم های شورای امنیت سازمان ملل (به اصطلاح “Snapback”).
E3 چنین گامی را به دست می آورد که به کارگیری اهرم برای مجبور کردن امتیازات از ایران در برنامه هسته ای خود است. با این حال ، این باعث می شود که دیپلماسی را به طور کامل و فروکش کند خاورمیانه به بحران عمیق تر.
رهبری این اتهام فرانسه است و نقش خود را به عنوان E3 بازگو می کند صدای هولناک، یادآور خط سخت خود در مذاکرات JCPOA در سال 2015. در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد گسترش در پایان ماه آوریل ، ژان نوئل باروت ، وزیر امور خارجه فرانسه ، وزیر امور خارجه فرانسه نمونه این چرخش مبارز ، با بیان اینکه اگر مذاکرات ایالات متحده – ایران میوه ای نداشته باشد ، فرانسه و شرکای اروپایی آن “برای یک ثانیه دریغ نخواهند کرد تا دوباره تمام تحریم هایی را که 10 سال پیش برداشته شده است ، دوباره اعلام کند.”
هفته ها بعد ، پس از آنکه کارگردان مخالف ایرانی جعفر پاندی جایزه جشنواره کن ، باروت را دریافت کرد مورد ستایش این تمجید به عنوان سمبل “مقاومت در برابر ظلم رژیم ایران”. در حالی که هیچ مشکلی در ستایش پیروزی یک کارگردان ایرانی وجود ندارد ، قاب بندی سیاسی و زمان بندی – در میان مذاکرات ظریف هسته ای – از نظر دیپلماتیک ناتوان بود و بی نیاز به تهران بود.
چنین لفاظی ها با الگوهای گسترده تر فرانسه و سایر کشورهای اروپایی درگیری سیاست های داخلی ایران با تعهدات هسته ای آن ، رویکردی است که فقط موضع تهران را سخت می کند. بنابراین ، تعجب چندانی که اظهارات باروت در تهران ضعیف دریافت شد ، با فرستاده فرانسوی احضار شده به وزارت امور خارجه و وزیر امور خارجه ایران عباس آراگچی شلاق زدن در ریاکاری درک شده فرانسه بر حقوق بشر.
اما فرانسه تنها نیست. سفیر تأثیرگذار و صریح انگلیس در ایالات متحده ، پیتر ماندلسون ، ظاهر شد طرف با کسانی که در واشنگتن هستند و خواستار پایان هرگونه غنی سازی اورانیوم خانگی در ایران هستند – ضخیم ترین خطوط قرمز ایران و استخوان اصلی بحث در مذاکرات مداوم با ایالات متحده این پیشنهادات با واکنش فوری از تهران ، با آراگچی روبرو شد. هشدار در مورد پایان هرگونه مذاکره با E3 در صورتی که “غنی سازی صفر” در واقع به عنوان مقام رسمی اروپا تبدیل شود.
در یک چهره قابل توجه ، E3 ، که در اوایل دهه 2000 پیشگام روندی بود که سرانجام به JCPOA منجر شد ، اکنون به طور فزاینده ای با واشنگتن هاوکس هماهنگ می شوند ، که مانند وزیر امور خارجه مارکو روبیو ، از ابتدا با JCPOA مخالف بودند. در حقیقت ، به نظر می رسد در حال حاضر دو مسیر رقیب در حال حرکت است: یکی آهنگ Trump-Witkoff است که به نظر می رسد یک تلاش واقعی برای اعتراض به معامله با تهران است ، تا حدی رئیس جمهور ترامپ پذیرش آشکارا او هشدار داد نخست وزیر اسرائیل ، بینی آمین نتانیاهو در مورد هرگونه اقدامی که ممکن است توافق کند. و آهنگ دیگر توسط روبیو و اجبار امتیاز E3 بر دیپلماسی هدایت می شود. از آنجا که ایالات متحده دیگر نمی تواند از Snapback استفاده کند زیرا بخشی از JCPOA نیست ، Rubio دلگرم کننده E3 برای انجام همین کار.
در آن زمینه ، باروت ادعا این که “هیچ راه حل نظامی برای برنامه هسته ای ایران وجود ندارد ، اما مسیر دیپلماسی باریک است”. این با نماها هماهنگ است ابراز شده توسط برت مک گورک ، مقام ارشد سابق بایدن در خاورمیانه که برای مذاکرات دیپلماتیک “مهلت” را تحت فشار قرار داده بود ، که از “تهدید نظامی معتبر” حمایت می شود.
با این حال تاریخ نشان می دهد که فشار فقط باعث می شود که تهران حفر شود ، نه برابر. از نظر عینی ، هیچ دلیلی برای آن وجود ندارد: بله ، سطح غنی سازی ایران به 60 ٪ رسیده است که بسیار فراتر از 3.67 ٪ مجاز تحت JCPOA است. اما تهران نیز به طور مداوم اعلام كرد كه مذاكره برای “همه چیز” باز است به شرط آنكه حقوق غنی سازی داخلی آن رعایت شود. این فضای کافی برای مذاکره در مورد جزئیات فنی ، مانند کلاه های غنی سازی ، مقررات غروب آفتاب ، سرنوشت انبار اورانیوم غنی شده و تأیید وجود دارد.
در طول انجمن گفتگوی تهران، که هفته گذشته در آن شرکت کردم ، بسیاری از ایده ها در این رابطه در حال شناور بودند. یک غیررسمی-که از یک منبع رسمی ناشی نمی شود-تعلیق موقت غنی سازی را به عنوان یک اقدام اعتماد به نفس پیشنهاد داد ، با صادر کردن ذخایر به روسیه پس از تجدید غنی سازی. ایده یک کنسرسیوم غنی سازی منطقه ای – مشروط بر اینکه حقوق غنی سازی ایران از آن محافظت شود – در حال دستیابی به زمین است
مقامات ایرانی نیز به طور خصوصی از احتمال مکث برخی از سانتریفیوژهای پیشرفته خود اظهار داشتند. و در حالی که تهران در اصل با محدودیت های دائمی در برخی از جنبه های برنامه هسته ای خود مخالف است ، مذاکره در مورد تجدید مقررات غروب خورشید برای 5 یا 10 سال دیگر نباید غیرممکن باشد. این امر به ترامپ این امکان را می دهد تا در مورد مذاکره اوباما ، یک معامله برتر را مطرح کند. در مورد تأیید ، ایران دارد علامت دار، در یک تغییر مهم ، که برای پذیرش بازرسان آمریکایی در سایت های هسته ای خود در بازرسی های آژانس بین المللی انرژی هسته ای باز است.
این پویایی ها نشان می دهد که فضایی برای دیپلماسی وجود دارد. اصرار هاوکس و E3 بر مهلت های مصنوعی غیرقابل توجیه است – مسائل پیچیده بین دو مخالف دیرینه در چند جلسه در مسقط و رم قابل حل نیست. اعتماد به نفس نیاز به زمان دارد. اما آنچه به نظر می رسد بیشترین اهمیت برای E3 را دارد ، حل و فصل حالت هسته ای نیست بلکه استفاده از اهرم آن به عنوان یک هدف به خودی خود است. به نظر می رسد “از آن استفاده کنید یا آن را گم کنید” مانترا جدید در پاریس ، لندن و برلین است.
آنچه توضیح می دهد که این دوره ، تمایل ظاهری E3 برای مجازات ایران برای موضوعات غیر مرتبط با پرونده هسته ای ، مانند روابط نظامی آن با روسیه یا نقض حقوق بشر داخلی است.
این نگرانی ها معتبر هستند. اروپا جنگ روسیه در اوکراین را یک تهدید وجودی می داند. اروپایی ها که از طریق این لنز دیده می شوند ، دید کمتری از ایران دارند. تقویت برداشت های منفی موضوعات مربوط به فعالیت های ادعا شده خدمات اطلاعاتی ایران در خاک اروپا و دستگیری از شهروندان اروپایی در ایران به دلایل ظاهری مبهم ، که اتحادیه اروپا به عنوان گروگان گیری می داند.
با این حال این شکایات سنگین و مشروع ، ادغام آنها با دیپلماسی هسته ای ، دستور العمل شکست است. JCPOA هرگز برای رفع همه مشکلات ایران در نظر گرفته نشده بود. این یک توافقنامه منع گسترش سلاح های محدود بود. نگه داشتن معامله هسته ای گروگان به خواسته های بیرونی ، فروپاشی آن را تضمین می کند – و با آن ، هرگونه امید به شامل برنامه هسته ای ایران یا سایر سیاست های آن ، E3/EU قابل اعتراض است ، مانند روابط نظامی با روسیه.
تهران هشدار داده شده “عواقب شدید” اگر E3 از Snapback فراخوانی کند. در میان این موارد می تواند از پیمان منع گسترش سناریو هسته ای خارج شود ، سناریویی که نظارت بین المللی برنامه ایران را از بین می برد. دولت معتدل فعلی تضعیف می شود – و در حال حاضر با انتقاداتی از سوی هاردینرها روبرو می شود که ظاهراً خیلی سریع برای بارگیری امتیازات ایران ، مانند یک آمادگی برای بازگشت به طور موقت به سطح JCPOA غنی سازی. در یک déjà vu به دنبال سقوط JCPOA در انتهای دم ریاست جمهوری روحانی معنوی (2017-2021) ، هاردلین ها می توانند دوباره خود را مجدداً مجدداً خود را مجدداً انجام دهند ، به طرز عجیبی هر سیاستی را که E3 را از بین نمی برد-با تشدید شتاب ، اتصالات عمیق با روسیه و محکم کردن پیچ و تاب را محکم می کند.
به همین دلیل است که تهدید E3 از Snapback فقط غیر منطقی نیست-بلکه خودکشی است. اروپا ، در حال حاضر با جنگ اوکراین، می تواند یک بحران قابل اجتناب دیگر را تحمل کند. اگر E3 نتواند به مذاکرات ایالات متحده و ایران کمک کند ، حداقل باید از تضعیف فعال آنها خودداری کند.
