Shibar ، 17 اوت – در یک روستای دورافتاده افغانستان ، زنان قوطی های پلاستیکی زرد جری را به الاغ می بندند و هر روز به پایین یک دره گرد و غبار سفر می کنند تا هرچه بیشتر آب جمع می شود.
ظروف به سختی برای نوشیدن به اندازه کافی نگه داشته می شوند ، چه رسد به نیازهای بهداشتی تقریباً 30 نفر که در قاویریاک ، استان مرکزی بامیان زندگی می کنند.
Masooma Darweshi 26 ساله گفت: “آب کافی برای تمیز کردن یا دوش گرفتن روزانه وجود ندارد و ما توالت های بهداشتی نداریم.”
این مبارزاتی است که در بسیاری از کشور با شهرکهای مسکونی روبرو است.
سازمان های بین المللی هشدار می دهند که افغان ها از طریق آب بحران آب و هوا را از طریق آب تجربه می کنند ، تأکید می کنند که زنان به ویژه در معرض خطر هستند.
زنان و دختران به طور سنتی سفرهای فزاینده ای را برای جمع آوری آب انجام می دهند ، از آنجا که دولت طالبان به قدرت رسیدند و محدودیت هایی را برای جنبش ، آموزش و کار زنان تحمیل کردند.
زنان مراقبان اصلی خانواده های افغانستان هستند و به کودکان ، بیمار و سالمندان و همچنین کارهای خانگی تمایل دارند.
شوکریا آتای ، مدرس مدرسه در روستایی بالاتر از داروشی ، گفت: “آب تجارت زنان است.”
“پخت و پز ، تمیز کردن ظروف ، واکشی آب ، شستشوی لباس ، مراقبت از بچه ها ، حمام کردن آنها – این همه در مورد زنان است.”
یک زن هازارا افغان در نزدیکی خانه خود در روستایی در منطقه شیبر ، استان بامیان ، 18 ژوئن 2025 قدم می زند. – عکس AFP
“غافل از بهداشت مناسب”
در بالای دره با طرفین رنگ آمیزی شده توسط یک جریان خشک در حال حاضر ، ثروت دهکده آتای هنگامی که سازمان غیر دولتی Solidarites Worldwide توالت و منبع آب تمیز را فراهم می کرد ، تغییر کرد.
آتای گفت: “زنان قبلاً گالن های بزرگی را بر روی پشت خود حمل می کردند و باعث ایجاد مشکلات کمر می شدند” زیرا در هر راه سی دقیقه برای جمع آوری آب یا گرفتن ظروف و لباس برای شستشو در این زمینه پیاده روی می کردند.
بچه ها اغلب از آب آلوده به زباله های انسانی و حیوانات بیمار می شدند و به یکی از بالاترین میزان سوء تغذیه در جهان ، به ویژه در بین کودکان و مادران کمک می کردند.
آژانس کودکان سازمان ملل متحد یونیسف گفت در ماه مه تقریباً 31 درصد از افغان ها به آب آشامیدنی اساسی دسترسی ندارند و 42 درصد به خدمات بهداشتی اساسی دسترسی ندارند ، با این وزن که وزن آن “به شدت بر دختران و زنان” است.
سخنگوی وزارت آب ، موتی الله عابید به AFP گفت: مقامات طالبان با ارقام سازمان ملل اختلاف نظر دارند اما پروژه های خود را در زمینه مدیریت آب و بهداشت اجرا کرده اند.
عزیزا شوجا ، که سالها در زمینه بهداشت زنان در سراسر بومیان خود کار کرده و صدها جلسه آموزش بهداشت را با همبستگی بین المللی انجام می دهد ، گفت:
شوجا ، که در زمینه زنان و زایمان آموزش دیده بود ، گفت: “بسیاری از خانمها گفتند که قبلاً از بهداشت مناسب آگاه نبودند.”
اما عدم تمایل فرهنگی برای پرداختن به سلامت زنان و ممنوعیت آموزش دختران فراتر از دبستان ، به عدم آگاهی و دسترسی ضعیف به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی زنان کمک کرده است.
Masooma Darweshi ، یک زن هازارا افغانستان ، در مصاحبه ای با AFP در داخل محل اقامت خود در روستایی در منطقه شیبر ، استان بامیان ، 18 ژوئن 2025 صحبت می کند – AFP PIC
“مشکلات بیشتر از مردان”
داروشی گفت: زنان در روستای خود اغلب بیمار می شوند ، اما این یک سوار طولانی و پررنگ به نزدیکترین کلینیک است – سفری که اغلب توسط خر یا موتور سیکلت انجام می شود.
داروشی گفت: “گاهی اوقات ، هنگامی که زنان دوره خود را دریافت می کنند ، از درد در کلیه ها یا شکم خود شکایت می کنند.”
لنت های یکبار مصرف برای خانواده فقیر از دسترس نیست ، که امسال آب کافی برای رشد محصولات زراعی ندارند.
خط خوب بسیاری از خانواده ها بین رسیدن و ناامیدی در کشوری که پس از چندین دهه جنگ با یکی از بدترین بحران های بشردوستانه جهان روبرو است ، قدم می زنند ، در مواجهه با افزایش خطرات آب و هوا مانند خشکسالی و سیل ، کاملاً واضح است.
در استان همسایه مایدان ورداک ، گل بابو و دخترش گفتند که آنها باید هنگام استفاده از قاعدگی پس از یک فلاش ، که منبع آب محدود روستای Chinzai را گرفتند ، لباس های کثیف را به نوارهایی برش دهند.
وی به خبرگزاری فرانسه گفت: “البته زنان نسبت به مردان مشکلات بیشتری دارند.” “فقط آب کافی برای نوشیدن وجود دارد … همه چیز در خارج کثیف است ، آب برای تمیز کردن چیزی وجود ندارد.” – AFP
