خورَم روز: جشن نور و شادی در آیین زرتشت
خورَم روز، یکی از جشنهای باشکوه و نمادین در آیین زرتشت، به عنوان روز نور و شادی شناخته میشود. این جشن ریشه در تاریخ کهن ایران دارد و با مفاهیم عمیق معنوی، فرهنگی و اجتماعی همراه است. خورَم روز نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان توسط جوامع زرتشتی و ایرانیتبار گرامی داشته میشود و نقش مهمی در حفظ هویت ایرانی و ترویج فرهنگ کهن این سرزمین ایفا میکند.
ریشههای تاریخی و معنای خورَم روز
خورَم روز به معنای «روز خورشید» است و به عنوان یکی از روزهای ماه در تقویم زرتشتی شناخته میشود. این جشن نماد پیروزی نور بر تاریکی و تجدید حیات است. در آیین زرتشت، خورشید به عنوان نماد روشنایی، دانایی و نیکی تلقی میشود و این جشن فرصتی است برای تقدیر از این عناصر مقدس.
رسوم و آداب جشن
در روز خورَم، زرتشتیان با پوشیدن لباسهای سفید و روشن، به معابد زرتشتی (آتشکدهها) میروند و به نیایش میپردازند. روشن کردن شمع و آتش، خواندن سرودهای مقدس و تقدیم نذورات از جمله رسوم این جشن است. غذاهای سنتی مانند شیرینیهای مخصوص، نان سنگک و آش رشته نیز در این روز تهیه و بین خانوادهها و نیازمندان تقسیم میشود.
خورَم روز در سطح جهانی
ایرانیان و زرتشتیان مقیم خارج از کشور نیز این جشن را با شکوه خاصی برگزار میکنند. در کشورهایی مانند هند، آمریکا، کانادا و اروپا، مراسمی شامل موسیقی سنتی، رقصهای محلی و نمایشهای فرهنگی برگزار میشود. این جشنها نه تنها به حفظ فرهنگ ایرانی کمک میکنند، بلکه فرصتی برای معرفی این آیین کهن به دیگر فرهنگها فراهم میآورند.
تکنولوژی و چالشهای حفظ فرهنگ
با پیشرفت تکنولوژی، برگزاری جشنهایی مانند خورَم روز نیز دستخوش تغییراتی شده است. شبکههای اجتماعی و پلتفرمهای دیجیتال به ابزاری قدرتمند برای اطلاعرسانی و برگزاری مجازی این مراسم تبدیل شدهاند. با این حال، چالشهایی مانند از دست رفتن برخی رسوم سنتی و کاهش مشارکت نسل جوان در این جشنها وجود دارد.
نقش خورَم روز در وحدت و تنوع فرهنگی
خورَم روز به عنوان نماد نور و شادی، پیامآور صلح، دوستی و وحدت است. این جشن نه تنها هویت ایرانی را تقویت میکند، بلکه به غنای فرهنگی جهانی نیز کمک مینماید. در دنیای امروز، جشنهایی مانند خورَم روز به عنوان پلی بین فرهنگها عمل میکنند و درک متقابل بین ملتها را افزایش میدهند.
تأثیر ادبی و فرهنگی
جشنهای زرتشتی مانند خورَم روز الهامبخش بسیاری از شاعران و نویسندگان ایرانی بودهاند. برای مثال، فردوسی در شاهنامه به مفاهیم نور و تاریکی و نقش آنها در زندگی انسان پرداخته است. اشعار او به عنوان میراثی ادبی، این جشنها را جاودانه کردهاند.
با ما در مرشدی همراه شوید
تصویر بالا تزئینی است.