تعداد فزاینده ای از سرمایه گذاران خاورمیانه در حال هدایت سرمایه به آسیا هستند ، زیرا تغییر پویایی ژئوپلیتیکی و اولویت های استراتژیک باعث می شود که ملل خلیج فارس به گسترش ردپای سرمایه گذاری جهانی خود بپردازند.
بازدیدهای اخیر مقامات هنگ کنگ به عربستان سعودی ، از جمله راه اندازی شرکت های ردیابی ETF سازگار با شریعت 1.2 میلیارد دلاری که در هنگ کنگ ذکر شده است ، تأکید می کند که تمرکز فزاینده منطقه بر روی صدور ثروت خلیج فارس است.
هنگ کنگ ، سنگاپور و سایر مراکز مالی آسیا تلاش می کنند تا خود را به عنوان مقصد ترجیحی برای صندوق های ثروت حاکم از شورای همکاری خلیج فارس (GCC) ، از جمله صندوق سرمایه گذاری عمومی (PIF) عربستان سعودی ، شرکت سرمایه گذاری ابوظبی و اداره سرمایه گذاری قطر ، قرار دهند. این وجوه به یک ضرورت دوگانه پاسخ می دهند: محافظت در برابر رشد تنش های ژئوپلیتیکی-به ویژه با ایالات متحده-و تضمین قرار گرفتن در معرض رشد پویا و فناوری محور آسیا.
برای چندین دهه ، کشورهای حوزه خلیج فارس به نفع بازارهای غربی بوده اند و درآمد نفت را به دارایی های آمریکای شمالی و اروپایی منتقل می کنند. با این حال ، تغییر جزر و مد سیاسی و افزایش نظارت در غرب-که توسط بلوک انگلیس از کسب رسانه و نگرانی های رسانه ای امارات متحده عربی در اروپا از طریق سرمایه گذاری های مخابراتی-که بسیاری از سرمایه گذاران خلیج فارس را مجدداً ارزیابی می کنند ، مجدداً رویکرد خود را هدایت کردند.
آسیا اکنون یک جایگزین جذاب ارائه می دهد. این منطقه جمعیتی جوانتر ، صنایع با رشد بالا و در برخی موارد وابستگی های فرهنگی یا مذهبی را ارائه می دهد. سرمایه گذاری از خلیج فارس به آسیا در سالهای اخیر دو برابر شده است ، به تنهایی PIF 6.6 میلیارد دلار به منطقه بین سالهای 2022 و 2024 اختصاص داده است – شتاب فعالیت در مقایسه با دوره های قبلی.
فراتر از بازده ، این جریان سرمایه نیز مربوط به انتقال دانش است. سرمایه گذاران حاکم خلیج فارس به طور فزاینده ای به دنبال دسترسی به تخصص فن آوری و اکوسیستم های نوآوری در آسیا برای حمایت از تحولات اقتصادی داخلی خود هستند. به عنوان مثال ، در چین ، سرمایه گذاری ها اغلب از نظر استراتژیک روی بخش هایی مانند وسایل نقلیه برقی (EVS) متمرکز می شوند که نمونه های اخیر شامل یک سرمایه گذاری 2.2 میلیارد دلاری در NIO توسط یک شرکت مرتبط با ابوظبی است. بازی ویدیویی یکی دیگر از مناطق رشد است که علاقه خود را جلب می کند.
هند به دلیل روابط تجاری و شخصی دیرینه ، به عنوان شریک اصلی برای سرمایه گذاران خلیج فارس ، به ویژه امارات ، فعالیت می کند. در همین حال ، چین – با وجود تنگه ژئوپلیتیکی که ارائه می دهد – پتانسیل قابل توجهی برای تنوع و دسترسی به فناوری دارد. آسیای جنوب شرقی نیز در حال دستیابی به زمین است و کشورهایی مانند اندونزی و مالزی برای جذب سرمایه خاورمیانه از ارزش های مشترک و ثروت منابع استفاده می کنند. امارات متحده عربی 10 میلیارد دلار به ابتکار انرژی تجدید پذیر اندونزی از طریق صندوق ثروت جدید Sovereign این کشور قول داده است.
به موازات شرکت های آسیایی در حال گسترش به خلیج فارس هستند و اهمیت منطقه را هم به عنوان یک بازار و هم یک شریک استراتژیک می شناسند. شرکت های چینی ، به ویژه در بخش های فناوری مصرف کننده و خودرو ، حضور قوی تری را ایجاد می کنند. برخی از آنها توسط بودجه حاکم خلیج فارس برای راه اندازی دفتر مرکزی منطقه و تسهیلات تولیدی ، همانطور که در معامله 2 میلیارد دلاری لنوو با یک نهاد تحت حمایت PIF مشاهده می شود ، تحریک می شوند.
این تحولات همچنین در مقابل زمینه ای برای تحول در اتحاد جهانی بازی می کند. با وجود امارات متحده عربی که اکنون یکی از اعضای گروه BRICS است ، و عربستان سعودی ابراز علاقه ، کشورهای خلیج فارس به وضوح در حال تغییر در جهت یک استراتژی سرمایه گذاری چند قطبی هستند. با این وجود ، ارتباطات امنیتی و دیپلماتیک بسیاری از کشورهای حوزه حوزه خلیج فارس با ایالات متحده محدودیت هایی را حفظ می کنند ، همانطور که توسط بحث و جدال G42 اخیر نشان داده شده است و محوری متعاقب آن به دور از مشارکت های چینی به نفع پشتوانه آمریکایی است.
با این وجود ، این روند واضح است: سرمایه گذاران خلیج فارس در حال پذیرش آسیا به عنوان یک مؤلفه حیاتی استراتژی تنوع خود هستند. در حالی که برخی ممکن است این موضوع را پس از از دست دادن فرصت های قبلی در چین و هند ، جلب کنند ، برخی دیگر آن را به عنوان یک ارزیابی مجدد به موقع استراتژی سرمایه گذاری جهانی می دانند. به ویژه ، آسیای جنوب شرقی به عنوان مرز بعدی برای سرمایه خلیج فارس – سود سهام جمعیتی ، ثروت منابع و روابط سیاسی گرم در حال ظهور است.
از آنجا که مراکز قدرت جهانی همچنان در حال تغییر است ، جریان های مالی بین آسیا و خاورمیانه به احتمال زیاد عمیق تر و پیچیده تر می شوند و تأکید می کنند علاقه مشترک به کاهش اعتماد به مراکز سنتی غربی.
**
منبع و همه اعتبار به: نیکلاس گوردون ، سردبیر ، ثروت
