هر شب در کراچی ، یک شهر بندری شلوغ در پاکستان ، فاطمه بی بی از ترس به رختخواب می رود. صدای آژیرهای پلیس از خیابان های بیرون او را مضطرب می کند. او تعجب می کند که آیا یک ضربه به درب ممکن است خانواده اش را از هم جدا کند.
شوهرش ، شر زادا ، پناهنده افغان است. خانواده وی در سال 1992 وقتی او فقط یک پسر بود ، در افغانستان درگیری کردند و پاکستان تنها خانه ای است که او می شناسد. خانواده خانم بی بی مدتها امیدوار بودند که علی رغم وضعیت بدون مدارک آقای زادا ، روابط نزدیک وی با کشور و ازدواج با یک شهروند پاکستانی در نهایت به وی کمک کند تا در صورت عدم شهروندی ، اقامت دائم را تأمین کند.
اما برای دولت پاکستان ، رسماً زمان ترک آقای زادا است.
در 31 مارس ، مهلت تحمیل شده دولت برای بسیاری از افغان ها در پاکستان منقضی شد تا کشور دیگری از پناهگاه را پیدا کنند. کسانی که وضعیت حقوقی ندارند که در پاکستان مانند آقای زادا باقی می مانند ، اکنون با بازگشت مجدد روبرو هستند. کمتر از سه هفته پس از انقضا مهلت ، وزیر امور خارجه پاکستان ، طالال چودری ، در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که بیش از 80،000 افغانی قبلاً اخراج شده اند.
تبعیدات می تواند پناهندگان را تحت شرایط سنگین حاکم بر طالبان در افغانستان قرار دهد. و اگر آنها با پاکستانی ها ازدواج کنند ، این می تواند به معنای ترک خانواده های آنها باشد.
“اگر زادا از بین برود برای فرزندانم و من چه خواهد شد؟” خانم بی بی گفت.
کمپین اخراج افغان ها همزمان با درگیری احیا کننده با هند ، همسایه شرقی و بایگانی پاکستان است. هند دارد تقریباً به همه شهروندان پاکستانی دستور داد که ترک کنند کشور ، بخشی از پاسخ آن به یک حمله تروریستی در کشمیر که به پاکستان پیوند داده است. دولت پاکستان ، که هرگونه دخالت در این حمله را انکار می کند و خواستار تحقیقات بین المللی در مورد آن شده است ، با لغو ویزای بیشتر شهروندان هندی پاسخ داد.
