هسته ای در 27 کشور اتحادیه اروپا. وضعیت از 31 ژوئیه 2025.
Qimeng Yang ؛ Taurus Xu ؛ آنا بروگل
در ژوئیه سال 2025 ، دولت ترامپ و کمیسیون اروپا رونمایی کردند توافق نامه برای تقویت همکاری های فراتر از اقیانوس اطلس به عنوان اتحادیه اروپا برای کاهش اعتماد به نفس خود به گاز و سوخت هسته ای روسیه کار می کند. معامله تنظیم می کند تعرفه 15 ٪ در بیشتر واردات اروپایی به ایالات متحده ، از تعرفه 30 ٪ تهدید شده ، پایین می آید و شامل یک تعهد اتحادیه اروپا برای سرمایه گذاری است 600 میلیارد دلار در اقتصاد ایالات متحده تا سال 2028. مهمترین آنها ، اروپا موافقت کرد که 750 میلیارد دلار صادرات انرژی آمریکا از جمله گاز طبیعی ، نفت و فناوری هسته ای و سوخت ها را خریداری کند. در حالی که توافق نامه دستی اولیه حجم دقیق یا زمان خرید انرژی را مشخص نمی کند ، قابل توجه است که فناوری هسته ای و سوخت ها در این معامله گنجانده شده است.
این مقررات مطابق با دولت ترامپ “تسلط انرژی“Paradigm ، که هدف آن استحکام رهبری ایالات متحده در بازارهای جهانی انرژی از طریق سوخت فسیلی و صادرات هسته ای است. این بند هسته ای همچنین نشانگر اعتماد به نفس واشنگتن به فروشندگان هسته ای آمریکایی (Nuscale ، GE Hitachi ، Westinghouse) و تلاش های آن برای بازسازی اورانیوم داخلی است که به عنوان یک جایگزین طولانی مدت به عنوان یک جایگزین طولانی مدت برای سوخت روسیه وجود دارد. در عوض ، این نشان دهنده یک تراز فرصت طلب با اتحادیه اروپا است که برای اولین بار در دهه ها ، به سرعت در حال گرم شدن به انرژی هسته ای در بخش های گسترده ای از قاره است.
اروپا نیروهای هسته ای را بازنویسی می کنند
از نظر تاریخی ، نگرش اروپا نسبت به انرژی هسته ای تکه تکه شده است و اغلب اوقات صداهای ضد هسته ای با صدای بلند به نظر می رسد. اتریش هرگز به دلیل همه پرسی در سال 1978 که در آن جمعیت علیه راه اندازی راکتور قبلاً ساخته شده در نزدیکی وین رای دادند ، تنها راکتور هسته ای خود را راه اندازی نکرد. اگرچه سوئیس بخشی از اتحادیه اروپا نیست ، اما کشوری با ناوگان هسته ای قابل توجهی است که در یک همه پرسی 2017 رای داد تا به تدریج از قدرت هسته ای خارج شود. مالت ، قبرس و ایرلند نیز سیاست های بدون هسته ای را حفظ کرده اند. آلمان مرحله نهایی خود را در سال 2023 به پایان رساند و فصل آخر یک پروژه سیاسی را که پس از فاجعه فوکوشیما آغاز شد ، پایان داد. با این حال ، نهایی بودن موضع ضد هسته ای کشور توسط اخیر به طور لفاظی به چالش کشیده شده است اعلامیه این امر SMR ها و همجوشی هسته ای را در دستور کار قرار داد. هیچ تغییر قانونی ایجاد نشده است و نیروگاه های هسته ای بازنشسته بازگشایی نمی شوند.
علی رغم لفاظی ضد هسته ای ، هسته ای 22.8 ٪ از تولید برق اتحادیه اروپا را در سال 2023 به خود اختصاص داده است. 619،000 گیگاوات ساعتبشر تجدید نظر قاره ای از هسته ای تسریع شده است ، زیرا اتحادیه اروپا به دنبال کاهش اعتماد به سوخت های روسی ، حفظ پایگاه صنعتی و استاندارد زندگی خود است و اهداف آب و هوایی را تحت توافق سبز اروپا و توافق نامه پاریس برآورده می کند ، در حالی که فن آوری های پیشرفته راکتور بالغ و خطرات ژئوپلیتیکی رشد می کنند. هسته ای اکنون به عنوان بخشی از راه حل دیده می شود و برق قابل اعزام و کم کربن را با یک ردپای فضایی جمع و جور و تراز با تأمین کنندگان پایدار ژئوپولیتیک فراهم می کند. دولت ها به طور فزاینده ای می دانند که سرمایه گذاری هسته ای نه تنها از تأمین انرژی بلکه ایجاد اشتغال ، رشد تولید و توسعه منطقه ای پشتیبانی می کند.
بدون شک ، حمله روسیه به اوکراین و بحران انرژی متعاقب آن به عنوان یک کارت وحشی عمل می کرد که آسیب پذیری اتحادیه اروپا را در معرض اختلال در تأمین سوخت فسیلی قرار می داد. در سال 2021 ، اتحادیه اروپا وارد کرد 45 درصد گاز طبیعی آن از روسیه. تا سال 2024 ، این رقم به 19 درصدتحت تأثیر تنوع اضطراری تحت برنامه Repowereu. توافق نامه تجاری اخیر اتحادیه اروپا و ایالات متحده ، تمایل بیشتر به کاهش این وابستگی ها را نشان می دهد و صریحاً شامل خرید فن آوری ها و سوخت های هسته ای است. امنیت انرژی به عنوان محرک اصلی احیای هسته ای اروپا ظاهر شده است.
فناوری راکتور تغییر کرده است. قابل توجهبشر سه تصادف بدنام هسته ای در تاریخ (جزیره سه مایل در سال 1979 ، چرنوبیل در سال 1986 و فوکوشیما دایچی در سال 2011) همه درگیر راکتورهای نسل دوم بودند و بین دهه 1960 و 1980 توسعه یافتند. درست همانطور که یک اتومبیل تولید شده در سال 1911 فاقد کمربند ایمنی و کیسه های هوا بود ، این طرح های هسته ای قدیمی فاقد سیستم ایمنی منفعل لایه ای بودند که اکنون در طرح های نسل III و III+ استاندارد هستند. راکتورهای مدرن ، مانند EPR (راکتور تحت فشار اروپایی) در فرانسه یا AP1000 که توسط Westinghouse در ایالات متحده ساخته شده است ، دارای سیستم های خنک کننده هسته اضافی ، ساختارهای مهار دوتایی و پروتکل های خاموش کننده اتوماتیک است که در صورت ذوب شدن به مداخله انسان متکی نیستند. با نگاهی بیشتر به جلو ، راکتورهای نسل IV نوید دهنده بهره وری بیشتر ، به حداقل رساندن زباله و ایمنی هستند. برخی از طرح های نسل IV از چرخه سوخت بسته استفاده می کنند که باعث کاهش بار ذخیره زباله های طولانی مدت می شود. علاوه بر تولید برق ، می توان از هسته ای برای تولید هیدروژن و همچنین برای کاربردهای گرمای منطقه ای و صنعتی استفاده کرد. به عبارت دیگر ، راکتورهای نسل دوم اساساً با جانشینان اخیر خود متفاوت هستند. پیشرفت های مهندسی نشان دهنده یک جهش نسلی در ایمنی عملیاتی و مقاومت در سیستم است.
ائتلاف های جدید ، دستورالعمل های جدید
چندین بلوک مجزا در پیکربندی هسته ای اروپا پدید آمده است. کشورهای سنتی طرفدار هسته ای ، مانند فرانسه و اسلواکی ، به پروژه های جدید هسته ای توصیه کرده اند. در حالی که فرانسه به طور خلاصه برنامه هایی برای کاهش ناوگان هسته ای خود داشته است ، این موارد به طرز تماشایی معکوس شده است. کاملاً برخلاف یک مرحله به پایین ، در فوریه 2022 ، فرانسه اعلام کرد ابتکار برای ساختن شش راکتور بزرگ جدید. کشور مشتق شده است 67.3 درصد برق آن از هسته ای در سال 2024.
اسلواکی حفظ کرد 60.6 درصد سهم هسته ای در مخلوط برق خود در سال 2024 ، که توسط پنج راکتور آب تحت فشار تولید شده است. مسئله اصلی این است که هر پنج این راکتورهای هسته ای اسلواکی از طراحی روسیه هستند و به سوخت هسته ای روسیه متکی هستند ، غیر مبتدی پس از حمله روسیه در سال 2022 به اوکراین. اپراتور هسته ای اسلواکی برای توسعه و تهیه سوخت هسته ای برای این راکتورها با Westinghouse (ایالات متحده) و Framatome (فرانسه) قرارداد بست.
به طور کلی ، اروپای شرقی و مرکزی به هسته یک موج جدید ساخت ، از جمله راکتورهای هسته ای در مقیاس بزرگ و کوچک ماژولار (SMR) تبدیل شده اند. لهستان برنامه هایی را برای استقرار SMR های BWRX-300 GE Hitachi در کنار پروژه های هسته ای در مقیاس بزرگ برنامه ریزی شده اعلام کرده است. رومانی با Nuscale برای استقرار اولین SMR های خود در Doicești ، با پشتیبانی از تأمین مالی ایالات متحده و مشارکتهای فناوری. بلغارستان در حال ارزیابی SMR های NUSCALE به عنوان یک روش بالقوه برای فاز زغال سنگ است. کشورهای بالتیک نیز در حال بررسی SMR ها هستند: استونی فرمی با هدف استقرار BWRX-300 ، لتونی در نظر دارد همکاری با استونی را در نظر بگیرد و لیتوانی در حال بررسی امکان سنجی یک است نوکلئو راکتور سریع با سرب در سایت Decommissioned Ignalina.
سن وارونهای هسته ای
فراتر از بلوک های اروپای شرقی و مرکزی ، موج دوم حرکت هسته ای در بین کشورهایی شکل می گیرد که یا تعهدات دیرینه فاز را معکوس کرده اند و یا نشان از باز بودن برای این کار دارند.
در هیچ کجا بعد سیاسی این تغییر قابل مشاهده تر از بلژیک نیست. پس از گذشت چندین دهه از دوگانگی و تعهدات قانونی برای جلوگیری از انرژی هسته ای ، دولت بلژیک در سال 2023 دوره معکوس کرد. برای یک دهه دیگر کار کنیدبشر قانون فاز هسته ای کشور ، به طور رسمی در ماه مه 2025 لغو شد. این وارونگی به دنبال تغییر در ائتلاف حاکم بود که حزب سبز را مستثنی کرد و به دلایل امنیت تأمین و مقاومت در برابر آب و هوا توجیه شد.
اسپانیا به همین ترتیب سوال هسته ای را دوباره بازگشایی کرده است. در اوایل سال 2025 ، حرکات پارلمان از دولت خواست تا برنامه خود را برای خاموش کردن کل ناوگان هسته ای کشور تا سال 2035 تجدید نظر کند. بحث در مادرید نشان دهنده افزایش نگرانی های مربوط به قیمت برق ، قابلیت اطمینان انرژی و شدت کربن ظرفیت جایگزینی است. پس از خاموشی ایبری در اوایل سال ، حمایت در حال رشد است برای پیشنهادی برای گسترش عمر عملیاتی راکتورهای موجود ، اگرچه هیچ تصمیم نهایی اتخاذ نشده است.
ایتالیا ، که قدرت هسته ای غیرنظامی را پس از همه پرسی سال 1987 رها کرد ، اکنون در حال بررسی بازگشت است نوکلذیت، مشارکت عمومی و خصوصی به رهبری Enel. این کنسرسیوم برای ارزیابی فن آوری های SMR تحت قانون تصویب شده در سال 2025 ایجاد شده است. این همکاری بر روی ایجاد زمینه برای تغییر بالقوه در استراتژی انرژی ملی ایتالیا متمرکز شده است. در کشوری که هسته ای مدتهاست که یک تابو سیاسی بوده است ، بازگشت گفتمان جدی سیاست نشانگر تغییر چشمگیر در لحن است.
یونان نیز شروع به تغییر مجدد خود کرده است. در سال 2025 ، نخست وزیر Kyriakos Mitsotakis علناً اذعان كرد كه انرژی هسته ای ممكن است در ترکیب انرژی آینده این كشور نقش داشته باشد. گرچه هنوز هیچ سیاست رسمی پدیدار نشده است ، اما تغییر بلاغی نشان دهنده شکاف قابل توجهی از ارتدوکسی گذشته است و نشانگر باز بودن جدید در بالاترین سطح دولت است.
حتی دانمارک ، کشوری با یکی از مواضع ضد هسته ای در اروپا ، در حال شروع به تجدید نظر در موقعیت خود است. از سال 1985 ، دانمارک ممنوعیت قانونگذاری انرژی هسته ای را داشته است. این ممنوعیت همچنان در محل است ، اما در سال 2026 ، انتظار می رود دولت رسمی را انجام دهد مطالعه SMRبشر این تغییر با افزایش تقاضای برق ، به ویژه با توجه به اهداف صنعتی سبز و افزایش نیازهای قدرت برای زیرساخت های دیجیتال ، برانگیخته شد.
تغییر اروپا به سمت انرژی هسته ای در خلاء رخ نداده است. برای شکستن اینرسی سیاسی و مجبور کردن ارزیابی مجدد سیاست های هسته ای ، بحرانی از مقیاس بی سابقه به طول انجامید. آنچه که مدتهاست از نظر سیاسی دست نخورده تلقی می شد ، به مرکز برنامه ریزی استراتژیک منتقل شده است. حتی اگر برخی از کشورها به دوره ضد هسته ای خود متعهد باشند ، اکنون آنها اقلیت در اتحادیه اروپا هستند
