کارشناسان با وجود چالش های حقوق بشر ، هشدار را نسبت به پیوندهای تروریستی افزایش می دهند.
(اسلام آباد) طالبان افغانستان از ایالات متحده خواست تا کنترل سفارت افغانستان در واشنگتن را به دولت خود منتقل کنند.
تقاضای قابل توجه توسط زابی الله مجاهد ، سخنگوی دولت موقت افغانستان ، در طی مصاحبه با تلویزیون ملی افغانستان روز یکشنبه بیان شد. “بیش از حد دیپلماتیک” جسورانه طالبان بیانگر تلاش های مداوم کابل برای تأمین شناخت رسمی از ایالات متحده ، یک بازیگر اصلی در دیپلماسی جهانی است.
مجاهد در طول مصاحبه ، با استناد به درگیری مستقیم با ایالات متحده ، گفت: “ما ارتباط دوره ای با ایالات متحده را حفظ می کنیم. همانطور که اخیراً دیدید ، یک نماینده آمریکایی از کابل بازدید کرد و به همین ترتیب ، وقتی نمایندگان ما به قطر یا مقصد های دیگر سفر می کنند ، آنها با مقامات ما ملاقات می کنند.”
وی افزود: “ما از آنها به رسمیت شناخته شده ایم و همچنین مسئله انتقال سفارت افغانستان در ایالات متحده را به ما مطرح کرده ایم. اگرچه ما پاسخ مثبتی دریافت نکرده ایم ، اما مردم افغانستان حقوق خود را می خواهند.”
مجاهد تأکید کرد: “افغانستان هیچ اختلاف نظر با هیچ کشوری ندارد و قصد دارد روابط خوبی با همه ملل حفظ کند. روسیه اهداف افغانستان را به رسمیت می شناسد ، ابتکار عمل را گرفت و این فرصت را به دست گرفت. ما از سایر کشورها می خواهیم که اقدامات جسورانه ای مشابه را انجام دهند و با افغانستان روابط برقرار کنند.”
سفارت افغانستان در واشنگتن ، که از زمان فروپاشی دولت تحت حمایت اشرف غنی در ایالات متحده ، در وضعیت ناچیزی قرار گرفته است ، بیانگر پیوند نمادین و عملی با جامعه بین المللی است.
طالبان با به دست آوردن کنترل سفارت ، قصد دارد اقتدار خود را به عنوان دولت مشروع افغانستان ادعا کند و تعامل دیپلماتیک با ایالات متحده و سایر ملل را تسهیل کند.
تصدیق مجاهد مبنی بر اینکه ایالات متحده هنوز “پاسخ مثبت” به این درخواست ارائه نداده است ، بر چالش هایی که طالبان در غلبه بر شک و تردید بین المللی در مورد حاکمیت و سابقه حقوق بشر با آن روبرو هستند ، تأکید می کند.
طالبان در صدد است تا انزوای دیپلماتیک خود را بشکند و خود را به عنوان یک بازیگر مشروع در صحنه جهانی مستقر کند. مبادله زندانیان اخیر بین کابل و واشنگتن ، که توسط مجاهد ذکر شده است ، نمونه بارز همکاری عملی بین دو طرف است.
محیط امنیتی افغانستان با گروه های شبه نظامی مانند داس-قراسان (is-k) و تهریک-تالبان پاکستان (TTP) تهدیدهای قابل توجهی را ایجاد می کنند. همکاری های پیشرفته ایالات متحده و افغانستان می تواند تلاش های ضد تروریستی را تقویت کند و هماهنگی بهتری را برای مهار خشونت های مرزی و از بین بردن شبکه های افراطی که در منطقه فعالیت می کنند ، فراهم می کند.
تمایل طالبان برای درگیری با ایالات متحده در مورد مسائل امنیتی همچنین می تواند یک رویکرد معقول برای حاکمیت را نشان دهد و ثبات بر استحکام ایدئولوژیک را اولویت بندی کند.
روابط افغانستان با همسایگان خود – به ویژه پاکستان ، ایران و ایالت های آسیای میانه – از موضوعاتی مانند اختلافات مرزی مورد بحث ، حقوق آب و جنبش های پناهندگان مورد توجه قرار گرفته است. طالبان با تقویت گفتگو از طریق شناخت بین المللی ، می توانند اصطکاک را با این کشورها کاهش داده و ثبات منطقه ای را ترویج کنند.
ایالات متحده هنوز موضع رسمی در شناخت دولت تحت رهبری طالبان را اتخاذ نکرده است و منعکس کننده نگرانی های گسترده تر در مورد شیوه های حاکمیت این گروه ، به ویژه محدودیت های آن در حقوق و آموزش زنان است.
جامعه بین المللی ، از جمله ایالات متحده ، به رسمیت شناختن از طالبان به تعهدات مربوط به حقوق بشر ، حكومت و ضد تروریسم گره خورده است. عدم پاسخ مثبت به درخواست انتقال سفارت نشان می دهد که واشنگتن محتاط است و احتمالاً در انتظار پیشرفت ملموس در این جبهه ها است.
از زمان به دست آوردن قدرت در اوت سال 2021 ، طالبان محدودیت های گسترده ای را برای حقوق زنان تحمیل کرده است و دو دهه پیشرفت را پشت سر می گذارد. زنان و دختران از آموزش متوسطه و عالی منع شده اند ، و آنها را به طور مؤثر از یادگیری رسمی فراتر از کلاس ششم مستثنی کرده است.
اشتغال زنان در بیشتر دفاتر دولتی و بسیاری از بخش های خصوصی محدود شده است و تنها استثنائات محدود در بهداشت و آموزش ابتدایی است. کدهای سخت لباس اجرا شده است ، و آزادی حرکت زنان به شدت محدود شده است و برای سفرهای از راه دور نیاز به یک سرپرست مرد (مهرام) دارد. اعتراضات عمومی زنانی که خواستار حقوق خود هستند با ارعاب ، آزار و اذیت و بازداشت خودسرانه روبرو شده است.
این سیاست ها ، که توسط گروه های حقوق بشر به عنوان نوعی “آپارتاید جنسیتی” توصیف شده است ، نه تنها عزت و استقلال اساسی زنان افغان را تضعیف کرده است بلکه با محرومیت نیمی از جمعیت از زندگی عمومی ، بحران های بشردوستانه و اقتصادی این کشور را نیز عمیق تر کرده است.
با این حال ، خط رسانه برای ارزیابی اوضاع با برخی از کارشناسان جهانی صحبت کرد.
در حال چرخاندن سفارت در دی سی اساساً به یک مرکز فرماندهی القاعده و طالبان اجازه می دهد تا فقط مایل از پنتاگون باز شود
آدریان کالامل ، همکار ارشد موسسه شبه جزیره عربستان مستقر در واشنگتن و یک متخصص در امور امنیتی جهانی ، به Media Line گفت که “دولت ترامپ باید درک کند که چرخاندن سفارت در دی سی اساساً اجازه خواهد داد که یک مرکز فرماندهی القاعده و طالبان فقط مایل از پنتاگون را باز کند.”
به معنای سنتی چیزی به عنوان دیپلماسی با طالبان وجود ندارد. در عوض ، از آن به عنوان ابزاری علیه کشورهای غربی استفاده می شود
وی خاطرنشان کرد: “به معنای سنتی چیزی به عنوان دیپلماسی با طالبان وجود ندارد ؛ در عوض ، از آن به عنوان ابزاری علیه کشورهای غربی استفاده می شود و بنابراین سفارت هرگز نباید در واشنگتن مجاز باشد.”
Calamel تأکید کرد که این تصور که طالبان می تواند یک شریک ضد تروریسم باشد ، پس از سقوط کابل به جهان فروخته می شود. وی افزود که آنها با TTP هماهنگ می شوند ، در حالی که Isis-Okay به عنوان یک شریک جوان عمل می کند و قابلیت اطمینان قابل قبول را ارائه می دهد. وی تأکید کرد که روایت طالبان-که داعش-Okay بزرگترین تهدید برای جهان است و آنها توانایی مقابله با آن را به طور مؤثر دارند-در واقع ، تلاش برای جلب توجه جهانی از شبکه گسترش القاعده در کشور و حضور پسران اسامه بن لادن است.
کالامل هشدار داد که “ایالات متحده از حمایت مالی دولت ترور در اجرای یک تبلیغات تبلیغاتی موفق استفاده می کند که خود را به عنوان یک ملت شکننده تحت قانون طالبان با نقض حقوق بشر جزئی به عنوان اختلافات فرهنگی به تصویر می کشد ، و چنین اقدامی باعث تضعیف حمایت می شود در حالی که حمایت از متقاضیان سریال نسبت به حقوق زنان و تصدیق اساسی است.”
کنترل یک سفارت معمولاً از شناخت دولت پیروی می کند
دکتر عبدالنیم آسااس ، که به امور مربوط به افغانستان توجه می کند و مدیر گروه مطالعه و تحقیق در مورد موسسات و سیستم های استراتژیک (GERISS) است ، به خط رسانه گفت که “کنترل سفارت معمولاً از شناخت دولت پیروی می کند.”
واگذاری سفارت یا شناخت طالبان یک شوک استراتژیک است-ارائه سودهای احتمالی علیه Isis-Okay و خطرات مرزی ، اما حمل هزینه های سیاسی بالا
ASAS تأکید کرد که “واگذاری سفارت یا شناخت طالبان یک شوک استراتژیک خواهد بود-ارائه سودهای بالقوه علیه Isis-Okay و خطرات مرزی ، اما حمل هزینه های سیاسی بالا بدون چارچوب سختگیرانه و قابل اجرا.”
آسااس خاطرنشان كرد: “ایالات متحده می تواند عدم شناخت را حفظ كند اما از یك آرایش سرپرست استفاده كند ، برای كارهای کنسولی به رسمیت شناخته شود یا آن را به طور كامل تشخیص دهد.” وی تأکید کرد که “بدون امتیازات حقوق روشن در طی چند ماه ، چنین اقدامی به عنوان شناخت بدون متقابل تلقی می شود.”
به گفته ASAS ، یک تغییر ایالات متحده به شرکای ناتو و اتحادیه اروپا فشار می آورد – برخی هماهنگ ، برخی دیگر مقاومت بدون پیشرفت در آموزش زنان و آزادی های مدنی – و مباحث معتبر را تشدید می کند. وی توصیه کرد که واشنگتن باید به تدریج اقدام کند ، معیارهای عمومی را در مورد آموزش و ستیزه جویی تنظیم کند ، از تأیید مستقل اطمینان حاصل کند و شامل بندهای فوری برای محافظت از امنیت و عزت باشد.
وی در ادامه اظهار داشت كه پاکستان از اهرم های مدیریت مرزی استقبال می كند اما می ترسد از كاهش یابد ، كه این امر اقدامات علیه TTP را انجام می دهد. ASAS افزود: برخی از رهبران طالبان با TTP گره خورده اند ، بنابراین تعامل ایالات متحده با مشوق ها و نظارت می تواند کمک کند ، اما انطباق کامل بدون مکانیسم سه جانبه با اهداف قابل اندازه گیری بعید است.
علی میسام نظری ، رئیس روابط خارجی برای مقاومت ملی جبهه افغانستان ، به رسانه ها گفت که پیامدهای انتقال سفارت به گروه طالبان هزینه های جدی خواهد داشت.
وی تأکید کرد که طالبان نباید به این میزان آرام شود و خاطرنشان کرد که چنین امتیازاتی در چهار سال گذشته رفتار این گروه را تغییر نداده است. وی هشدار داد که این امر طالبان را عادی می کند و سایر گروه های تروریستی را تحت حمایت طالبان تقویت می کند ، و همچنین طالبان را ترغیب می کند تا دستور کار خود را برای هدف قرار دادن مردم افغانستان ، به ویژه زنان انجام دهد.
نظری تأکید کرد که هر کشوری که به طالبان کمک کند و یک رابطه برقرار کند ، به طور غیرمستقیم گروه های شبه نظامی-از جمله TTP ، IS-KP و القاعده-را در افغانستان توانمند می کند. با این حال ، وی ابراز خوش بینی کرد که دولت ترامپ ، بر اساس پیام رسانی خود ، سیاست بهتر و واقع بینانه تری را نسبت به طالبان اتخاذ می کند ، به جای اینکه آنها را مانند دیگران بخواهد ، آنها را منزوی و تضعیف می کند.
انتقال سفارت افغانستان در واشنگتن به نمایندگان حق کابل فقط نمادین نیست – این امر می تواند پس از سالها تنش و سوء تفاهم ، پایه و اساس دیپلماسی معنی دار را ایجاد کند
Najeeb Ullah Zadran یک تحلیلگر سیاسی مستقر در کابل است. وی ، برخلاف سایر تحلیلگران ، دیدگاه مشخصی را ارائه داد و به خط رسانه گفت: “تحویل سفارت افغانستان در واشنگتن به نمایندگان حق کابل فقط نمادین نیست – این می تواند پس از سالها تنش و سوء تفاهم ، پایه و اساس دیپلماسی معنی دار را فراهم کند.”
زادران خاطرنشان کرد: “با افتتاح کانال های مستقیم بین دو دولت با منافع مشترک ، از مقابله با داعش-Okay تا تضمین امنیت منطقه ای ، این مرحله می تواند جایگزین مبادلات آهسته و بی اعتمادی از طریق واسطه ها با گفتگوی کارآمدتر و سازنده شود.”
در حالی که منتقدین خطر را می بینند ، در حقیقت ، خطر واقعی انزوا است
وی تأکید کرد که “در حالی که منتقدین خطر را می بینند ، در حقیقت ، خطر واقعی انزوا است. به رسمیت شناختن محدود ،” وی تأکید کرد: “می تواند همکاری اقتصادی را تحریک کند ، سهولت تحریم ها را جذب کند ، سرمایه گذاری کند و سیگنال دهد که واشنگتن به جای سیاستی که به افغان های عادی آسیب می رساند ، برای تعامل عملی آماده است.”
علاوه بر این ، زادران تأکید کرد که وحدت اهمیت دارد. برای مدت طولانی ، به اصطلاح “صداهای جایگزین افغان” در خارج از کشور ادعا کرده اند که برای ملت صحبت می کنند ، اما در واقعیت ، آنها نماینده هیچ کس جز خودشان نیستند. وی تصریح کرد: “واگذاری سفارت تضمین می کند که افغانستان با یک صدا در مجامع بین المللی صحبت می کند و موقعیت خود را در مورد تجارت ، کمک و امنیت تقویت می کند.”
