تغییر رژیم ترامپ فانتزی مستلزم بازگرداندن شاه است

محمد رضا پهلوی متولد شد تا یک تاج و تخت را به ارث ببرد ، داماد برای حاکمیت یک ملت ، اما به پایان رسید که تقریباً تمام زندگی بزرگسالان خود را به عنوان یک مدعی سپری کرد ، یک سلطنت احتمالی در جاه طلبی های پرستاری تبعید. اگر اهداف سیاسی وی چندان ناپسند نباشد ، سرنوشت پهلوی ممکن است دلهره آور باشد. بیش از یک قرن ، خانواده وی در ضخامت فتنه امپریالیستی و اقدامات کودتایی که برای محروم کردن سرزمین مادری خود از دموکراسی و حقوق بشر تلاش کرده اند ، بوده اند. توطئه های فعلی پهلوی برای اینکه وی حاکم ایران را با یک خدمه ناشایست اقتدارگرایان به سرپرستی رئیس جمهور ایالات متحده ، دونالد ترامپ ، ولیعهد سعودی ، محمد بن سلمان و نخست وزیر اسرائیل ، بنیامین نتانیاهو ، او را به اتحاد رساند. این اتحاد است که پهلوی را از یک ونابه حساس به تهدید صلح در خاورمیانه و امیدهای برای یک انقلاب دموکراتیک در ایران منتقل می کند.

با گذشت سلسله های سلطنتی ، پهلوی ها Parvenus هستند. پدر بنیانگذار ، رضا شاه پهلوی (1944-1878) ، یک افسر نظامی بود که یک جنبش دموکراتیک را ربوده تا سلسله مطلق گرایان را به هم بزند و کشور را به یک جمهوری قانون اساسی تبدیل کند. پدرسالار پهلوی در سال 1925 با تثبیت قدرت متمرکز به عنوان شاه تازه تاج ، این رویا را خاموش کرد. وی مجبور شد در سال 1941 هنگامی که همدردی های طرفدار آلمانی خود باعث عصبانیت متفقین شد ، ربوده شود. پسرش ، محمد رضا پهلوی ، آن سال قدرت را به دست گرفت.

در سال 1951 ، جنبش دیگری برای دموکراتیک کردن ایران ، به سرپرستی نخست وزیر محمد موتدغ ، دوباره سعی کرد تا قدرت سلطنت را محدود کند. موضه نیز به دنبال ملی سازی صنعت نفت بود تا سود می تواند به نفع مردم ایران باشد. این برای مراجعان امپریال محمد رضا پهلوی ، انگلستان و ایالات متحده غیرقابل قبول بود. در سال 1953 ، موزدغ در کودتای ارکستر سیا سرنگون شد. که تأثیر مطلوب از حکومت پهلوی را به عنوان یک دیکتاتوری سازگار داشت. تاریخ داخلی CIA از کودتای ، که در سال 1954 نوشته شده است ، کودتا را توصیف کرد با یک متن سمی که معمولاً برای احترام نوستالژیک در مورد موفقیت عاشقانه محفوظ است: “روزی بود که هرگز نباید به پایان برسد. زیرا با آن چنین حس هیجان ، رضایت و شادی را به همراه داشت که تردید دارد که آیا دیگری می تواند به آن برسد.”

برنامه ریزان سیاست خارجی ایالات متحده در سال 1953 در سال 1979 به گال تلخ روی آوردند ، هنگامی که دیکتاتوری وحشیانه خانواده پهلوی در انقلابی که در نهایت توسط تئوکرات های اسلامی ربوده شد ، از بین رفت. این انقلاب به دهه های سلطه غربی بر ایران پایان داد. به همین دلیل ، حتی ایرانی هایی که از قاعده آیت الله ها تحقیر می کنند و برای یک رژیم دموکراتیک تر آرزو می کنند ، با پروژه پهلوی ترمیم سلطنتی ، که به درستی فقط توسط اقتدارگرایی بلکه با سابقه ای از قدرتهای خارجی ، رنگ آمیزی می شوند ، می توانند علت مشترکی را ایجاد کنند.

رضا پهلوی متولد 1960 ، هنگامی که انقلاب ایران آغاز شد ، در ایالات متحده زندگی می کرد. او از سال 1978 در ایران زندگی نکرده است. با وجود این مسئولیت ، وی از دهه 1980 خود را به عنوان ناجی کشور خود معرفی کرده است.

به دلیل حمله اسرائیل به ایران در ماه ژوئن ، که توسط دولت ترامپ روشن شد ، باید ادعاهای پهلوی به رهبری را جدی تر مورد جدی قرار دهند. با وجود صریح ترامپ رد تغییر رژیم در ایران و مکرر او نادیده گرفتن یک سیاست خارجی مداخله گر، در عمل ، دولت رئیس جمهور از خیال مجدد مرمت پهلوی حمایت کرده است.

نوشتن در بررسی بوستون، انسان شناس الکس شمس اسناد به طول حمایت نهادی پروژه ترمیم کننده پهلوی از ایالات متحده و متحدین آن در خاورمیانه دریافت کرده است:

دولت های اسرائیل ، عربستان سعودی و ایالات متحده ، در کنار بازیگران خصوصی ، میلیون ها نفر را صرف ساختن احساسات پهلوی و تغییر رژیم در حین ارتقاء حملات به کسانی که مخالف او یا ما و حملات اسرائیل به ایران هستند ، صرف کرده اند. تلاش تبلیغاتی دو شکل می گیرد. اول ، پشتیبانان پهلوی بودجه خود را در مورد رسانه های تلویزیونی پادشاهی فارسی ، که به طور مرتب ظاهر می شود ، هجوم آورده اند. دوم ، آنها یک شبکه دیجیتالی از حساب های رسانه های اجتماعی ایجاد کرده اند تا اطلاعاتی را در رسانه های اجتماعی گسترش دهند-آنرانی ها ، در داخل و خارج از کشور ، که مخالف رژیم هستند ، اما پادشاهان و کودتای تحت حمایت خارجی را نیز رد می کنند. هواداران پهلوی در درجه اول تبعید ، پشتیبانان شاه یا فرزندان آنها هستند ، اما با کمک پخش کننده های سلطنتی ، اندیشکده های دی سی و ترول های آنلاین ، وی در بین ایرانیان ناامید شده است که برای جایگزینی برای جمهوری اسلامی ناامید شده اند.

شمس به طرز قانع کننده ای بین جنبش های ارگانیک طرفدار دموکراسی در داخل ایران ، که از نارضایتی های قانونی علیه اقتدارگرایی و سوء رفتار جمهوری اسلامی ، و پروژه پهلوی ، که تمام علائم برنامه تولیدی دستکاری را به خود اختصاص داده است ، تفاوت قائل است. با تکیه بر کمک های دولت های خارجی برای ایجاد یک اتاق اکو رسانه ای ، علت سلطنت طلب یک جنبش انبوه پوتمکین است. همانطور که شمس خاطرنشان می کند ، داشتن پادشاهان به عنوان چهره عمومی جنبش دموکراسی فقط دست جمهوری اسلامی را تقویت می کند.

یک راه آسان برای قضاوت در مورد حسن نیت سلطنت طلبان ، کیفیت حامیان مالی آنها است. ایالات متحده ، عربستان سعودی و اسرائیل در مورد دموکراسی هیچ اعتبار ندارند. ایالات متحده برای ده ها سال از استبدادی در منطقه حمایت کرده و آنها را بسیار زیر مجموعه تر از دموکراسی ها می داند. عربستان سعودی خود یک سلطنت الهی است که از حرکات جمعی می ترسد. اسرائیل یک است هرینولک دموکراسی که بارها و بارها با بی ثبات کردن همسایگان خود به دنبال این بود که موقعیت خود را در منطقه به وجود آورد. در حال حاضر ، این کشتار وحشیانه غیرنظامیان در غزه را انجام می دهد که با حملات بسیاری از کشورهای همسایه (از جمله یمن ، لبنان ، سوریه و ایران) تقویت می شود. با توجه به خشونت هایی که ایالات متحده و متحدین آن در حال حاضر در منطقه گسترش یافته اند ، فشار جدید برای تغییر رژیم در ایران فقط سوخت را به آتش می بخشد.

پروژه پهلوی دور از اولین مورد یک جنبش تبعیدی با پشتیبانی محدود مردمی است که خود را به عنوان عامل تغییر رژیم و رهایی رژیم معرفی می کند. شمس نمونه ای از تبعید عراقی احمد چالابی را که آن را ذکر می کند ساختگی کمک می کند پس از آن – کمپین تبلیغاتی جورج دبلیو بوش برای حمله به عراق. نقش مشابهی توسط تبعیدان کوبا در هنگام حمله به خلیج خوک و تبعید های چینی در تایوان که گفته می شد نماینده دولت معتبر سرزمین اصلی چین است ، ایفا کرد.

در کار کلاسیک او تاریخ انگلیس از الحاق جیمز دوم (1848) ، مورخ ویکتوریا توماس بابینگتون ماکائولی برخی از افکار روشن کننده در مورد توهماتی که جوامع تبعید مستعد هستند. Macaulay در حال نوشتن در مورد گروهی از ویگ ها بود که در زمان سلطنت چارلز دوم از انگلیس گریختند و این را ناسازگار ترسیم کرد طرح خانه چاودار از سال 1683 برای ترور پادشاه و برادرش. به گفته ماکائولی:

این پناهندگان به طور کلی مردان با خلق و خوی آتشین و قضاوت ضعیف بودند. آنها همچنین تحت تأثیر آن توهم عجیب و غریب بودند که به نظر می رسد متعلق به وضعیت آنها است. یک سیاستمدار که توسط یک جناح خصمانه به تبعید شده است ، جامعه ای را که از طریق یک رسانه دروغین کنار گذاشته است ، می بیند. هر شیء با پشیمانی ، آرزوها و نارضایتی های او تحریف و تغییر رنگ می شود. هر نارضایتی کمی برای او به نظر می رسد که یک انقلاب را به وجود آورد. هر شورش یک شورش است. او را نمی توان متقاعد کرد که کشورش به همان اندازه که برای کشورش گودال می کند ، برای او گودال نمی کند. او تصور می کند که همه همکاران قدیمی خود ، که هنوز در خانه های خود ساکن هستند و از املاک خود لذت می برند ، با همان احساساتی که زندگی را برای خود سنگین می کند ، عذاب می یابند. هرچه مهاجرت او طولانی تر باشد ، این توهم بیشتر می شود.

البته الگویی که ماکائولی توصیف می کند جهانی نیست. تعداد زیادی تبعید وجود داشته است ، از ولادیمیر لنین گرفته تا آیت الله خمینی ، که هنگام زندگی در خارج از کشور با موفقیت انقلابهایی را ترسیم کرده اند. با این وجود ، حساب ماکائولی برای نوع خاصی از ماجراجو بی پروا صادق است: کسی که از تجربه افراد عادی جدا شده و به حمایت از متفقین امپریالیستی متکی است. فاجعه این است که وقتی از امپراتوری و دیکتاتوری حمایت می شود ، توهم مردان ضعیف منجر به ترورها و بمب ها می شود.