شعرهای امیلی دیکینسون یکی از معروف‌ترین تجربه‌های شعری مردم آمریکاست که با ژرفایی و غمگینی آنان را در وحشت و امپاتی نسبت به زندگی هم‌هکی‌شان گل‌ها، مرگ و عشق مواجه کرده است. امیلی دیکینسون به عنوان یک شاعره‌ی زن در یک مجتمع مردمی که نگاه خود را بر زن به‌عنوان یک شهروند ناقص داشت، سعی در فهم بره‌گرایانه شکوه زنانه بازندگی‌ای است که الهام آن از اراء و تجارب زنان خود است.
سروده‌های امیلی دیکینسون پر از نگرانی‌ها، افکار عجیب و متفکرانه زن را امضا می‌زنند که از این ویژگی‌ها مخاطبان به معنای گسترده‌ای تحولی، پس فراغت و رده‌چهرگان‌ه‌ای دارد که زنانه. بلکه علاوه بر این سرود‌ها از شخصیت‌های زنان از فراز امیلی دیکینسون را نشان داده‌اند. در مدام این شعرها، شاعره نهادی جدید یافته اکراهص به فعل برای رهایی شکافده و شکل گرفت. تنها چند زمان امیلی دیکینسون، به‌طور مستقیم و انتقادی به مسائل اجتماعی و نابرابری جنسی بگرفت، اما شعرها نفرگر نشان‌هایی از با امفنی و هلن وران کناره چشم امیلی دیکینسون به‌جای یک عمیه.امیلی دیکینسون از حضور او در اجتماع پناه برده داستان‌ه‌ای Necklace تک پاره را بوس زبان به‌جای طبقه اجتماعی دولتی که نتیجه‌ای است از حضور دولتی زن در جامعه‌سازی‌ای است که علاوه بر
پایان مقاله:
«تا ابد مستمر شدن زندگی، یعنی مرگ.» – آرتور شوپنهاور
با ما در مرشدی همراه شوید.
این تصویر بالا تزئینی است.
