در حالی که بسیاری از ایرانیان برای جشن گرفتن پایان جنگ کوتاه اما چشمگیر 12 روزه با اسرائیل در ماه ژوئن به خیابان ها رفتند ، عبدولاتیف 23 ساله نتوانست به جمعیت شاد بپیوندد. او به عنوان یک افغانستان بدون مستند در ایران ، او نتوانست خطر ورود به نیروهای امنیتی ایران را داشته باشد ، که حضور آنها سنگین تر از حد معمول بود.
وی گفت: “من می ترسم که آنها مرا به عنوان جاسوسی دستگیر کنند. من نمی توانم خانه را ترک کنم.” سیاست خارجی در آن زمان عبدولاطیف به این ادعای رایج مبنی بر همکاری افغان ها با موساد ، آژانس اطلاعاتی اسرائیل اشاره داشت. در 12 روز پس از حمله بزرگ اسرائیل به تأسیسات هسته ای و نظامی ایران در تاریخ 13 ژوئن ، بیش از 700 نفر بودند دستگیر شده برای جاسوسی و خرابکاری. رسانه های دولتی پخش شدند اعترافات استخراج شده از افغان ها در میان آنها ، ایجاد زمین حاصلخیز برای تسریع آنچه به یکی از بزرگترین کمپین های تبعید جمعی در تاریخ مدرن تبدیل شده است.
برای بیش از چهار دهه ، ایران به میلیون ها نفر از افغان ها که درگیری و فقر کشور خود را فرار می کردند ، پناه آورد و بزرگترین دیاسپورای افغانستان و یکی از بزرگترین جمعیت پناهندگان جهان را ایجاد کرد. تعداد تخمین زده شده پناهندگان که در حال حاضر در ایران ساکن هستند 4 میلیون به 6 میلیونبه گفته مقامات ایران – اکثریت قریب به اتفاق آنها از افغانستان.
در 24 ژوئن ، عبدولاطیف یکی از بیش از آن شد نیم میلیون افغان ها از زمان شروع جنگ تبعید کردند. بسیاری بودند بی رحمانه گرفته شده– که توسط نیروهای امنیتی در خانه ، گاهی اوقات هنگام خواب ، در محل کار یا مساجد با خانواده ها قرار گرفته است پاره کردن در روند
عبدولاطیف در خارج از نانوایی که در آنجا نان خریداری می کرد دستگیر شد. وی به یاد می آورد: “پلیس ایران با ما بسیار بد رفتار کرد.” سیاست خارجی از خانه خانواده اش در کابل. “آنها مرا به اردوگاه پناهندگان بردند و در آنجا ما را مورد ضرب و شتم قرار دادند و ما را گرسنه و تشنه نگه داشتند. کسانی که به پلیس ایران پول دادند توانستند به راحتی ترک کنند. پس از ضرب و شتم زیاد ، من 3 میلیون توماس پرداخت کردم و تبعید شدم. (گفته می شود که 3 میلیون تومن ، تقریباً 70 دلار ، “هزینه شهرداری” است که از افغان ها خواسته شده است که قبل از تبعید بپردازند.)
داستان عبدولاتیف غیر طبیعی نیست. به گفته عرفات جمال ، نماینده عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان (UNHCR) در افغانستان ، پناهندگان به افغانستان به طرز باورنکردنی متزلزل می شوند. جمال گفت: “در هر مرحله ، بیشتر و بیشتر اتفاقات برای آنها اتفاق می افتد.” “همه چیز از خواب بیدار شدن در نیمه شب تا ترک وسایل خود ، داشتن کارفرمایان حقوق و دستمزد ، صاحبان زمین بازپرداخت سپرده را بازپرداخت می کنند.”
جمال اوضاع را در گذرگاه مرزی اسلام قلا در استان هرات هرات غرب افغانستان ، جایی که هزاران نفر از افغان ها به زور برگشت می دهند ، نظارت می کند. تبعیدات اخیر نه تنها در بی سابقه است اندازه– پیش 1.6 میلیون افغان ها در سال 2025 به تنهایی از ایران به افغانستان بازگردانده شده اند – اما همچنین شدت دارند. جمال گفت: “این همان چیزی است که آن را به یک بحران بشردوستانه تبدیل می کند.” “به طور معمول ، مرز اسلام قلا حدود 5000 تا 7000 گذرگاه در روز می بیند ، اما ما قله های بیش از 50،000 را دیده ایم. در حالی که تا حدودی در حدود 20،000 تثبیت شده است ، اما هنوز هم چهار برابر ظرفیت عادی است.”
تهران همواره محدودیت های بی شماری را حتی به افغان ها با وضعیت تنظیم شده اعمال کرده است: به آنها اجازه داده می شود فقط در استان های خاص مستقر شوند ، در بخش های خاص کار کنند-عمدتا کار با مهارت کم و کم درآمد-و به دست آوردن مشکلات به دست آوردن کارتهای بانکی یا سیم کارت ، استفاده از حمل و نقل عمومی و سوق دادن افراد بیشتر به اقتصاد زیرزمینی را به طور قابل توجهی سخت تر می کند. اکثریت کسانی که پس از اوت سال 2021 به ایران گریختند ، هنگامی که طالبان به قدرت بازگشتند ، فقط یک لغز سرشماری امکان اقامت موقت و دسترسی محدود به خدمات اساسی مانند آموزش و مراقبت های بهداشتی. در نتیجه ، بسیاری از خانواده ها قادر به قانونی کردن اقامت خود نیستند و آنها را بدون دسترسی به خدمات ضروری ، در حاشیه جامعه قرار می دهند.
در میان ایران اقتصادی بحران، احساسات ضد تبعیض آمیز و زنوفوبیک طولانی مدت ، شیوع بیشتری پیدا کرده است ، که توسط مقامات دولتی دامن زده شده است لفاظی و توسط بسیاری از ایرانیان معمولی ، از نفرت پست های رسانه های اجتماعی به نانوایی امتناع از فروش نان به افغان ها.
Arash Azizi ، نویسنده و مورخ که روی ایران تمرکز دارد ، گفت: تبدیل سرزنش به بیرون ، یک خروجی مناسب برای عصبانیت عمومی و انحراف رسمی است. عزیزی گفت: “این جایگزینی برای مشکلات مردم است.” “مردم برق ، آب ، دستمزد کافی ندارند. آنها در کالاها کمبود دارند و دولت می گوید این به دلیل افغان ها است.”
بدتر شدن شرایط اقتصادی آسیب پذیرترین جمعیت ، از جمله پناهندگان ، به ویژه سخت است. “کار ما سخت است ، اما دستمزد کم است. با افزایش هزینه های مسکن ، فکر می کنید ما وقت داشتیم نفرت یا جاسوسی کنیم؟” سهار ، یک زن 24 ساله افغان که به همراه مادر و خواهرش در ایران زندگی می کند ، از طریق واتس اپ سؤال کرد.
اگر تبعید های گسترده در این مقیاس ادامه یابد ، آنها می توانند از اقتصاد آتش سوزی کنند. افغان ها آرایش کردن 65-75 درصد از نیروی کار کشاورزی ، ساخت و کار در ایران. اعزام های ناگهانی باعث افزایش هزینه های کار ، مختل کردن زنجیره های عرضه و کاهش اقتصاد غیررسمی ایران می شود – بدون پرداختن به بیکاری در بین ایرانیان تحصیل کرده ، که به طور معمول از کار دستی جلوگیری می کنند.
علی رغم سختی های موجود ، سحر بیشتر نگران این است که چگونه خانواده همه زن وی در صورت مجبور شدن به افغانستان زنده بماند. “اگر مردم دریابند که سه زن در یک خانه بدون پدر یا برادر زندگی می کنند ، چگونه ایمن خواهیم ماند؟” او پرسید ، با اشاره به محدودیت های شدید طالبان در مورد زنان و حرکت آنها.
کارشناسان سازمان ملل متحد دارند به شدت محکوم شد تبعید گسترده افغان ها ، که با “خطرات بسیار واقعی آزار و اذیت ، تهدید و انتقام های خشونت آمیز” روبرو هستند. عواقب احتمالی می تواند شامل بازداشت خودسرانه ، بازداشت ، شکنجه و درمان غیر انسانی باشد “که با محدودیت طالبان برای زنان کارگران بشردوستانه تشدید می شود.”
تبعید این مقیاس همچنین تهدیدی برای ثبات منطقه ای است.
دولت واقعی طالبان ، که فقط توسط روسیه به عنوان دولت مشروع افغانستان به رسمیت شناخته شده است ، با فروپاشی اقتصادی روبرو می شود و یک بحران بشردوستانه توسط تحریم های غربی و دولت ترامپ بدتر شد کاهش کمکبشر سوهیل شاهین ، رئیس دفتر سیاسی طالبان در دوحه ، گفت: دریافت هزاران نفر از افراد برگشت دهنده – که اغلب با ورود به چیزی جز لباس های پشت آنها – یک چالش بزرگ است.
وی گفت: “دولت حدود 13 کمیته را برای رفع کلیه نیازهای اساسی ، از حمل و نقل و ثبت نام گرفته تا خدمات درمانی ، آموزش و پناهگاه موقت در اردوگاه ها برای چند روز پس از ورود آنها تأسیس کرده است.” سیاست خارجیبشر
با کشش منابع طالبان – کاهش هزینه های اخیراً مجبور به 20 درصد کاهش کارکنان در بخش دولتی – کمک های بشردوستانه بین المللی بسیار مهم است. به گفته شاهین ، طالبان در حال لابی کردن دولت ایران هستند تا به افغان ها اجازه دهند داوطلبانه برگردند ، نه آنها را مجبور کنند.
کاهش بودجه ، آژانس های اصلی مانند UNHCR را وادار کرده است تا به طور چشمگیری عملیات خود را کاهش دهند. عدم وجود سازمان های بین المللی که به طور معمول در مرز حضور دارند ، قابل توجه است. “به طور معمول ، در مواقع اضطراری ، شما می بینید که سازمان هایی در حال راه اندازی اردوگاه ها ، تهیه پناهگاه ، غذا ، مواد غذایی غیر غذایی ، آب و کمک های اولیه اضطراری هستند. اما این بار ، هیچ یک از این موارد وجود نداشت. فقط چند سازمان در زمین حضور داشتند.”
این فقط ایران نیست این در حال تبعید افغان ها است. حتی کشورهای اروپایی نیز در حال بررسی این امکان هستند که اخیراً آلمان اجازه دو مقام طالبان برای هماهنگی پروازهای تبعید به کشور. یکی از این پروازهای حامل 81 مرد افغان ، که بسیاری از آنها بودند متهم از جنایات خشونت آمیز ، زمین دار در کابل در 18 ژوئیه.
برای بدتر شدن اوضاع ، پاکستان نیز در حال تسریع در برنامه تبعید خود است که در سال 2023 راه اندازی شده است تا همه افغان ها را اخراج کند. این تلاش شدید-با فشار آوردن به کابل بر ناتوانی آن در کنترل تهییک-طالبان پاکستان ، یک گروه شبه نظامی پاکستانی که از افغانستان فعالیت می کند-خطرات سوخت بیشتر شورشیان مرزی.
شاهین گفت: “ما آماده پذیرش شهروندان خود هستیم ، اما این باید تحت یک چارچوب مناسب انجام شود.” “بازگشت کنندگان نیاز به اسکان مجدد ، فرصت های شغلی و در برخی موارد معالجه پزشکی دارند.”
اوبید الله باهیر ، مدرس عدالت انتقالی در دانشگاه آمریکایی افغانستان ، خاطرنشان کرد: با تبعید در این مقیاس ، به درستی بررسی افرادی که از مرز عبور می کنند تقریباً غیرممکن است. بیشتر افراد بازپرداخت احتمالاً در مراکز شهری بیش از حد پر ازدحام مستقر هستند.
بدرفتاری همراه با تبعید و وضعیت شدید اقتصادی در خانه ممکن است باعث شود که بازگشت کنندگان ، به ویژه مردان جوان ، به جناح های مسلح و گروه های شبه نظامی که در افغانستان فعالیت می کنند و حملات به کشورهای همسایه انجام می دهند ، سوق دهد. بایر گفت: “کشورهایی که افغان ها در حال تبعید هستند ، سعی در حل یک مشکل کوتاه مدت بدون در نظر گرفتن پیامدهای بلند مدت دارند.” “این باعث نارضایتی می شود ، و حتی اگر کسی خود را به خود جلب نکند ، اگر دیگران به دنبال آسیب رساندن به یک کشور همسایه باشند ، ممکن است بی تفاوت باشند. این برای کل منطقه بسیار خطرناک است.”
علاوه بر این ، شوک جمعیت شناختی می تواند ثبات شکننده افغانستان را مختل کند و اخیراً به دست آورد. در کشوری تقریباً 40 میلیون نفر ، 75 درصد جمعیت در سطح معیشت زندگی می کند.
بسیاری از بازگشت کنندگان افغان از ایران و پاکستان در خارج از کشور متولد شده اند و قبلاً هرگز پا در کشور قرار نگرفته اند و محیط زیست را برای آنها تقریباً بیگانه کرده است. قاچاقچیان در طول جنگ اخیر اسرائیل و ایران از این بحران سوءاستفاده کردند ، گفتن افغان ها این که آنها می توانند وارد ترکیه شوند حتی اگر فقط ایرانیان با ویزای معتبر وارد شوند. ارزش بازار قاچاق افغان ها به ترکیه قبلاً بود 178.4 میلیون دلار در سال قبل از جنگ.
با وجود افزایش خصومت در کشورهای همسایه و افزایش نرخ بازپرداخت از ترکیه، انتظار می رود این روند تبعید ادامه یابد و رشد کند. برای بسیاری از افغان ها ، مهاجرت تنها راه مناسب برای اطمینان از بقای خانواده های آنها است. ابراهیم بههیس ، یک تحلیلگر ارشد افغانستان در گروه بین المللی بحران گفت: “خانواده ها در حال ارسال یک ، دو یا حتی سه عضو جوان – که هر زمان که می توانند از پس آن برآیند” می فرستند ، به امید رسیدن به اروپا و قادر به حمایت از خانواده های خود به خانه. “
این آینده عبدولاطیف است – اکنون در کابل با والدین و خواهران و برادران فقیر خود زندگی می کند. او در نظر داشته است که یک قاچاقچی را بپردازد تا او را در یک سفر خطرناک به بلاروس و سپس لهستان ، جایی که مهاجران تجربه می کنند ، ببرد فشارهای خشونت آمیز در مرز افغان ها جزو بزرگترین گروه ها تلاش برای عبور از مرز اتحادیه اروپا شرقی ، با اقدامات امنیتی شدید در این مسیر روبرو شد.
با وجود آگاهی از خطرات و کشته شدن هموطنانش در جنگل های امتداد مرز لهستان-بلوروس ، عبدولاتیف هنوز حاضر است شانس خود را به دست بگیرد. وی گفت: “من سعی می کنم به هر وسیله ممکن افغانستان را ترک کنم.” “در اینجا هیچ امید و زندگی برای ما وجود ندارد.”
