“کاهش کابل های زیرساخت اخیر ترافیک را به مسیرهای جایگزین طولانی تر مجبور کرده است ، و باعث ایجاد سنبله های تأخیر قابل توجه برای برنامه های کاربردی ابر بومی حساس به زمان های سفر به دور ، از جمله API های زمان واقعی ، سیستم عامل های تجاری ، کنفرانس های ویدئویی و ERP می شود. شرکت ها ممکن است با برنامه های وب آهسته تر ، پرس و جوهای تأخیر در مورد فناوری های تأخیر ، ترانزیت های طولانی تر و ترانزیت در Multi-Regation ، با تأخیر وی به مشاغل عملیاتی و وابسته به ابر ، از جمله تدارکات ، تجارت الکترونیکی و SaaS افزود ، می تواند اختلال در خدمات موقت را که بر درآمد ، SLA ها و تجربه مشتری تأثیر می گذارد ، مشاهده کند.
چنین اختلالات ، وابستگی شکننده بنگاه های جهانی به کابل های زیرزمینی را برجسته می کند ، جایی که یک وقفه در یک منطقه چوکی می تواند به خدمات تأخیر و تعهدات تجاری از دست رفته در سراسر جهان بپردازد.
“تأخیر و تغییر مجدد هزینه های هر دو طرف ، ارائه دهندگان و شرکت ها را افزایش می دهد. ارائه دهندگان از خرید ترانزیت متناوب ، مدیریت سربار ترافیک و اضافه کردن ظرفیت مسیر طولانی مدت ، با OPEX بالاتر روبرو می شوند ، در حالی که شرکت ها هزینه های غیرمستقیم را از کاربردهای آهسته تر ، از دست دادن بهره وری ، خسارت های بدهی و ضررهای معامله را جذب می کنند.”
فراتر از هزینه های تاخیر فوری ، قطع این مقیاس باعث واکنش زنجیره ای از هزینه های مالی پنهان نیز می شود.
سانچیت ویرو گوگیا ، تحلیلگر و مدیرعامل تحقیقات Greyhound گفت: “هزینه تعمیر شیب دار و آهسته است: میلیون ها دلار و هفته خرابی برای هر کابل.” “هزینه های پنهان نیز جمع می شود. بیمه گذاران حق بیمه زیرساخت های آبهای مستعد درگیری را افزایش می دهند. تنظیم کننده ها کفایت برنامه ریزی تاب آوری را زیر سوال می برند.”
علاوه بر این ، هنگامی که خدمات غیرقابل اعتماد به نظر می رسند ، آسیب های شهرتی باقی می ماند.
