بیش از سه سال و نیم از زمان زنان افغانستان از همه جنبه های زندگی برای اولین بار به خیابانهایی رفتند که “نان ، کار ، آزادی” را شعار می داد ، ادعای شدید از حق کار خود و عاری از ظلم و ستم سیستمی طالبان. این روز بین المللی کارگران ، تماس آنها بیش از هر زمان دیگری ضروری است.
از آنجا که طالبان در اوت سال 2021 افغانستان را به دست گرفتند ، آنها محدودیت های دراکونی را به زنان افغان اعمال کرده اند ، از جمله ممانعت از آنها بیشترین حرفه ها و به شدت محدود کردن اشتغال پرداخت شده ، از جمله در بخش کمک. سیاست های طالبان به طور موثری بیشتر مشاغل زنان را در خارج از خانه ، از جمله سالن های زیبایی ، که قبلاً تخمین زده شده بود ، تعطیل کرده است 60،000 زن.
حتی در صورت عدم ممنوعیت ورود زنان به حرفه های خاص ، طالبان اقداماتی را اعمال کرده اند که مهار کردن دسترسی آنها به مشاغل پرداخت شده. این شامل می شود موظف این که زنان گاهی اوقات با مهرام (سرپرست مرد) همراه می شوند از پیش زنان بی سرپرست از کار ، و ممنوعیت صدای زنان از شنیدن خارج از خانه هایشان. مقامات وزارت امور خارجه طالبان برای انتشار فضیلت و پیشگیری از معاون ، که به اجرای این اقدامات توانمند هستند ، اغلب زنانی را که خانه های خود را ترک می کنند آزار می دهند و گاهی اوقات آنها را بازداشت می کنند.
همراه با بحران شدید اقتصادی افغانستان ، این است تقریباً غیرممکن برای دسترسی زنان به اشتغال رسمی. از زمان عضو سازمان بین المللی کار 1934، افغانستان طبق قوانین بین المللی موظف است از همه تبعیض ها علیه زنان در محل کار جلوگیری کند.
قبل از تصاحب طالبان ، مشارکت زنان در حال حاضر بود کم با 19 درصد اکنون تخمین زده می شود که صرفاً باشد 5 درصدبشر این امر حتی بیشتر خانواده ها را به فقر شدید سوق داده است ، در کشوری که فقط 16 درصد افغان ها می گویند که آنها می توانند نیازهای روزانه خود را به راحتی برآورده کنند ، در حالی که 22 درصد دیگر بیشتر یا کمتر موفق به تأمین نیازهای اساسی خود می شوند.
با وجود همه اینها ، زنان افغان همانطور که می یابند مقاومت و نبوغ خارق العاده ای نشان داده اند راه های جدید برای رسیدن به پایان و آژانس تقاضا. خواه دویدن ریزگردها از خانه های خود ، مدیریت مشاغل آنلاین ، یا پیشرو کمپین برای تبدیل شدن به آپارتاید جنسیتی به عنوان جنایتی طبق قوانین بین المللی ، زنان افغانستان در خط مقدم مقاومت در برابر ظلم و ستم طالبان قرار دارند.
از آنجا که زنان افغان همچنان از پاک کردن خود در برابر زندگی عمومی سرپیچی می کنند ، جهان باید در مبارزه خود در کنار آنها بایستد تا حقوق خود را ادعا کند: برای نان ، کار و آزادی.
