کشورهای اروپایی این هفته با احیای سازمان ملل متحد شدند تحریم ها بر ایران اگر این کار را نمی کند از سرگیری مذاکرات در مورد برنامه هسته ای آن ، در آنچه می تواند باشد یک ضربه شدید به اقتصاد در حال حاضر در کشور.
Noushin Mahjoub در ستون 17 ژوئیه نوشت: “وضعیت خصمانه سه قدرت اروپایی و رویکرد محتاطانه چین و روسیه – شرکای تاکتیکی ایران – بازگشت به دیپلماسی به طور فزاینده ای بعید به نظر می رسد.”
مهژوب نقش پکن را به عنوان یک واسطه بالقوه رد کرد و اظهار داشت که اقدامات خود تهران – همکاری با همکاری با آژانس بین المللی انرژی هسته ای و چسبیدن به خطوط قرمز سخت – دیپلماسی را با “چشم اندازهای اندک” باقی مانده است.
رئیس سابق روابط خارجی پارلمان هشماتوله فلافاتپیشه این دیدگاه را تکرار کرد.
وی گفت: “فعال سازی مکانیسم ماشه به معنای پایان دادن به روابط دیپلماتیک بین ایران و اروپا است.” “و کشورهایی مانند چین و روسیه ، که با ایالات متحده با ایالات متحده روبرو هستند ، نمی توانند واسطه های مؤثر باشند.”
وی در طول جنگ 12 روزه اخیر با اسرائیل به انفعال آنها اشاره کرد و عمان یا قطر را به عنوان گزینه های واقع بینانه تر پیشنهاد کرد-اگر ایران به پیمان منع گسترش گسترش (NPT) کمک کند.
در جستجوی راه بیرون رفتن
اما با توجه به اینکه مقامات آمریکایی اصرار داشتند که فقط تعامل مستقیم قابل قبول است ، ممکن است مسئله واسطه گری منسوخ شود.
مسیر ایران از بحران فعلی به احتمال زیاد نه به پیدا کردن مسیر مناسب ، بلکه به تمایل خود برای تغییر اساسی در مسیر است.
تحلیلگر سیاسی ، حسن بهشتپور ، چارچوبی احتمالی را ارائه داد و اظهار داشت كه تهران باید استراتژی را در بر بگیرد كه باعث بازدارندگی ، اعتماد به نفس و پاسخگویی به قدرتهای بزرگ شود.
وی در روز متوسط آرمن مللی نوشت: “وضعیت ایران به دنبال اتهامات سه کشور اروپایی مبنی بر تضعیف حفاظت هسته ای ، بسیار ناچیزتر شده است.”
بهشتپور پیشنهاد داد: “ایران غنی سازی را به مدت یک سال مکث می کند ، در حالی که طرف دیگر به تدریج تحریم ها را بالا می برد و دارایی های یخ زده را آزاد می کند. پس از آن ، ایران غنی سازی را با 67.3 ٪ در حالی که توانایی فنی را برای سطوح بالاتر حفظ می کند ، می کند.”
ایران تنها دولت غیر هسته ای است که اورانیوم را به 60 ٪ افزایش می دهد-سطح نزدیک به درجه سلاح. اما واشنگتن به نظر می رسد که هیچ غنی سازی در داخل ایران قابل قبول نیست.
بسته شدن پنجره
تهران در یک چهارراه آشنا اما به طور فزاینده خطرناک باقی مانده است.
جمهوری اسلامی یا باید از آموزه های انقلابی خود چشم پوشی کند تا از مجازات ها جلوگیری کند – یا برای انزوا عمیق تر که حتی چین و روسیه قادر به تعادل نخواهند بود.
رها کردن هویت ایدئولوژیک آن ، سیستم حاکم را فراتر از شناخت قرار می دهد. اما انتخاب مقاومت بدون سازش با هزینه ای شدید خواهد بود: مشکلات بیشتر برای ایرانیان معمولی و فرسایش بیشتر مشروعیت دولت.
گزینه سوم مورد علاقه Tehran-نصب ، پرچین و ابهام تاکتیکی-دیگر ممکن است پایدار نباشد. اقتصاد ممکن است خیلی شکننده باشد ، صبر جهانی بسیار نازک باشد.
دفاع از رهبر
راه حل پیشنهادی رئیس جمهور پشکیان – بازپرداخت تجارت با همسایگان منتخب – در راه تسکین واقعی اندک است. این یک سیستم مورخ و غیر عملی است که بعید است به منافع بلند مدت هر حزب خدمت کند.
با این حال ، رهبر عالی علی خامنه هیچ نشانه ای از چشمک زدن را نشان نمی دهد. این هفته ، وی مجدداً تأکید کرد که ایران برای اقدامات نظامی و دیپلماتیک آماده است اما هیچ تأیید دیپلماسی با مخالفان ارائه نمی دهد.
بی اعتمادی عمیق است و وفاداران خامنه هیچ فرصتی برای تقویت آن از دست نمی دهند.
معاون رئیس جمهور پیشین و مسعود زاریبافان ، معاون رئیس جمهور پیشین و هاردلینر به خبر آنلاین گفت: “دهه های تجربه و استکبار ایالات متحده ، به کمک اسرائیل لاکی خود ، نشان می دهد که آنها می خواهند بدبختی را به ما بیاورند و تاریخ شکوه ما را پاک کنند.”
