تهران – قلب انسان هوس می کند. این برای بهزیستی ما ، تأمین گرما ، امنیت و حس تعلق بسیار مهم است. اما برای یک گروه تروریستی که بیش از 2000 نفر را در یک جامعه مخفی در قلب اروپا جدا کرده است ، پیوندهای خانوادگی منبع قدرت نیستند بلکه تهدیدی برای اطاعت هستند.
در اردوگاه اشرف در آلبانی ، تمام آنچه مهم است این است که اعضا چگونه به رهبری مجاهدین-خالق (MEK) خدمت می کنند. خانواده حواس پرتی از دستورالعمل های رهبران محسوب می شوند. این گروه اطمینان حاصل کردند که این اعتقاد در دهه 1990 و 2000 با مجبور کردن همه زوجین در اردوگاه اصلی اشرف در عراق برای طلاق و سپس ارسال فرزندان خود در قلب و ذهن اعضای خود حک شده است. حداقل 800 کودک از والدین خود جدا شده و بدون اتحاد مجدد بعدی به اروپا نقل مکان کردند.
MEK همچنین به طور فعال برای جلوگیری از تماس اعضای خانواده باقی مانده اعضای خود در ایران از تماس با افراد داخل اردوگاه تلاش کرده است. در آنجا ، افراد MEK به تلفن ، اینترنت یا هر چیز دیگری دسترسی ندارند که می تواند به آنها در ارتباط با عزیزان خود در ایران کمک کند. هنگامی که آنها از تلفن یا هر دستگاه دیگری استفاده می کنند که می تواند به عنوان وسیله ارتباطی عمل کند ، هرگز از آنها بی توجه نیستند. طبق گفته ابراهیم خووداباند ، عضو سابق MEK و مدیرعامل فعلی انجمن Nejat ، یک نهاد مستقر در تهران با دفاتر در سراسر ایران و اروپا که به خانواده هایی که به دنبال تماس با عزیزان در MEK هستند ، هر حرکت آنها توسط یک عضو بالاتر از سازمان کنترل می شود.
وی توضیح داد: “من به عنوان یک عضو سابق گروه تروریستی ، می دانم که برای کسانی که در اردوگاه اشرف برای تماس با عزیزانشان غیرممکن است ، غیرممکن است.” “این فرض بر این است که آنها حتی بر شستشوی مغزی سازمان غلبه کرده اند ، که به آنها می گوید خانواده هایشان از آنها تحقیر می کنند و به راحتی آنها را به نیروهای ایرانی تحویل می دهند.” وی افزود: “اما این نمی تواند از حقیقت دور باشد. خانواده ها در سراسر ایران به طرز ناامیدی به دنبال ارتباط با عزیزان خود در اردوگاه اشرف هستند. برای دو دهه گذشته ، من هر روز از مردم گریه می کردم و از من التماس می کردم تا به آنها کمک کنم تا یک خواهر ، برادر ، پدر ، مادر ، پسر یا دختری را که از سالها نشنیده اند ، پیدا کنم.”
خدابند توضیح داد که امیدهای این خانواده ها اغلب ساده بودند. بیشتر آنها چیزی بیش از این نمی خواستند که بدانند آیا کسی که سالها پیش آنها را ترک کرده بود هنوز زنده است. وی اظهار داشت: “کمیته بین المللی صلیب سرخ (ICRC) باید سازمانی باشد که این امکان را فراهم می کند.” “این با ابراز پشیمانی است که باید بگویم که آنها نتوانسته اند در این زمینه کمک های کافی ارائه دهند.”
ابراهیم خووداباند ، مدیرعامل انجمن نجت
صلیب سرخ دارای یک دستورالعمل و سابقه طولانی در کمک به اعضای خانواده است که عزیزان خود را پیدا می کنند ، به ویژه در شرایط درگیری مسلحانه ، سایر موقعیت های خشونت ، بلایای طبیعی و مهاجرت. این اثر بخش اصلی مأموریت بشردوستانه آنها است و به عنوان بازگرداندن پیوندهای خانوادگی (RFL) شناخته می شود.
در اظهارات خود به Tehran Occasions ، Khodabandeh خاطرنشان كرد كه وی از مواردی كه صلیب سرخ نامه هایی را از اعضای القاعده به خانواده های خود در عربستان سعودی تحویل می داد ، آگاه بود و این باعث شد كه كمك آنها در كمك به خانواده های اعضای MEK همه را تکان دهنده تر كند.
وی اظهار داشت: “من تعداد دفعاتی را که با مقامات ICRC در ایران ، آلبانی و ژنو صحبت کردم ، که در آن دفتر مرکزی آنها صحبت کرده ام ، از دست داده ام.” “من همچنین هر سال در روز جهانی صلیب و هلال احمر ، 8 مه برای آنها می نویسم. با این حال ، من هرگز توضیحی رضایت بخش دریافت نکردم که چرا ما نتوانسته ایم این افراد را با اعضای خانواده خود در اردوگاه اشرف متصل کنیم.
اردوگاه اشرف در آلبانی به عنوان یک کشور در یک ایالت عمل می کند. پیش از این ، کارگران امدادی که سعی در ارسال نامه از اعضای خانواده در ایران یا سایر کشورها داشتند ، در دروازه دور شده بودند و هرگونه تماس با اعضای MEK را رد می کردند. Khodabandeh بازگو کرد: “ICRC گفت که این سازمان به آنها گفت افرادی که ما سعی می کردیم به آنها برسیم ، نامه ها را نمی خواستند.” “وقتی آنها را تحت فشار قرار دادم ، پرسیدم که چگونه آنها می توانند این بهانه شلاق را توجیه کنند ، آنها چیزی برای گفتن به من نداشتند.”
رفتار MEK با اعضای آن نه تنها معیارهای حقوقی بین المللی ، از جمله سازمان ملل و قوانین بشردوستانه را نقض می کند ، بلکه از قانون اساسی آلبانی نیز برخوردار است. به طور خاص ، شیوه های این گروه در کمپ اشرف ، مقالات 16 ، 17 ، 18 ، 19 و 21 را نقض می کند ، که حقوق مانند آزادی و امنیت شخصی ، مصونیت از محل زندگی ، آزادی بیان ، آزادی ارتباط و دسترسی به اطلاعات را تضمین می کند.
مدیرعامل انجمن Nejat اظهار داشت: “ICRC باید با دولت آلبانیا تماس بگیرد و از طریق مقامات آنجا تماس را تسهیل کند. من نمی فهمم که چرا آنها در این زمینه به ما کمک نمی کنند. تنها چیزی که من می دانم این است که براساس دستورات خودشان ، این مسئولیت آنهاست.” “من امسال در 8 ماه مه دوباره به ICRC می نویسم. امیدوارم که آنها برای من بنویسند و حداقل توضیحاتی در مورد اینکه چرا قادر به انجام وظیفه خود نیستند ارائه می دهند.”
بدن دیگری که به نظر می رسد وقتی وضعیت وخیم در اردوگاه اشرف به دست می آید ، مسئولیت های خود را کم می کند ، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) است. این نهاد اعضای MEK را هنگام مستقر در عراق به عنوان پناهنده به رسمیت شناخت و این امر باعث می شود كه كارگران UNHCR اکنون شخصاً با آنها در آلبانی ملاقات كنند و اطمینان حاصل كنند كه این اعضا از حقوق اساسی بشر ، از جمله حق زندگی ، آزادی و امنیت شخص برخوردار هستند. آزادی حرکت ؛ آزادی دین ؛ آزادی بیان ؛ و حق آموزش
تهران تایمز می فهمد که اقدامات کشورهای اروپایی در مورد تروریسم بر سازمان هایی مانند ICRC و UNHCR تأثیر گذاشته است. غرب تمایل دارد تروریست ها را به گروه های “بد” و “خوب” طبقه بندی کند. با توجه به فعالیت های ضد ایران ، با توجه به اطلاعات به دست آمده توسط Tehran Occasions ، MEK یک سازمان تروریستی “خوب” در نظر گرفته می شود. در نتیجه ، سازمان های امدادی غالباً کمتر از حقوق افراد مرتبط با MEK حمایت می کنند یا در مورد نقض حقوق بشر این گروه تحقیق می کنند.
