بحران اقتصادی ، تحریم های ایالات متحده و انزوا جهانی

توسط تلویزیون مطبوعاتی میز آسیای جنوبی

افغانستان چهارمین سالگرد بازگشت طالبان به قدرت روز جمعه است-لحظه ای که با فروپاشی دولت تحت حمایت ایالات متحده و پایان دو دهه اشغال نظامی خارجی.

در 15 اوت سال 2021 ، مبارزان طالبان پس از یک کارزار نظامی صاعقه در سراسر استان ها وارد کابل شدند و دولت اشرف غنی را سرنگون کردند و باعث عقب نشینی سریع و پر هرج و مرج آمریکا از این کشور شدند.

بازگشت آنها نزدیک به بیست سال پس از حمله ایالات متحده و متحدینش به این کشور ، با استناد به لزوم برچیدن القاعده ، نابودی طالبان و اسیر اسامه بن لادن ، مغز متفکر حملات 11 سپتامبر در ایالات متحده.

صحنه های آن روزهای پایانی دوباره تأکید بر شهرت افغانستان به عنوان “قبرستان امپراتوری ها” – از کمپین های نظامی اسکندر بزرگ در قرن سوم قبل از میلاد گرفته تا مداخله فاجعه بار آمریکا در قرن بیست و یکم.

یک تصویر کاملاً آن نمادگرایی را به خود اختصاص داد: سرلشکر ایالات متحده کریس دوناهو ، آخرین سرباز آمریکایی که پس از عقب نشینی شدید ، افغانستان را ترک کرد ، در برابر شب شبح ، خسته و شکست خورد.

ارتش آمریكا علیرغم فن آوری پیشرفته نظامی و قدرت بسیار زیاد ، نتوانست بر یك نیروی چریکی مسلحانه كه عمدتاً با اسلحه های كالشینكوف مسلح است ، غلبه كند.

تاریخ قبلاً نشان داده بود كه ارتشهای خارجی – بدون توجه به قدرت آنها – به ندرت افغانستان را در جلال یا پیروزی ترك می كنند.

چگونه ایالات متحده طولانی ترین جنگ خود را از دست داد

آزمایش نظامی 20 ساله آمریکا در افغانستان به عنوان یکی از پرهزینه ترین شکست های استراتژیک قرن گذشته به یاد خواهد آمد. این جنگ میلیاردها دلار از تابوت های آمریکایی تخلیه کرد ، افکار عمومی را در خانه شکست و باعث نارضایتی بین افغان ها شد.

آغاز پایان در 29 فوریه 2020 ، هنگامی که دولت ترامپ ، با ضررهای عظیم و نتیجه صفر ناامید شد ، با طالبان قرارداد امضا کرد و تعهد کامل خروج کامل از افغانستان را تا اول مه 2021 انجام داد.

با این حال ، این توافق نتوانست تنش ها را آرام کند و پس از آنکه جو بایدن به مقام خود رسید ، جدول زمانی تغییر کرد. در 14 آوریل 2021 ، بایدن اعلام کرد که 2500-3،500 سرباز ایالات متحده تا 11 سپتامبر ترک می شوند.

در تابستان همان سال ، نیروهای طالبان از شهرهای کلیدی غلبه کرده بودند ، که اغلب مقاومت کمی از واحدهای امنیتی افغانستان را بدون پشتوانه بین المللی باقی می گذاشتند.

در 15 اوت 2021 ، کابل بدون درگیری سقوط کرد ، زیرا مقامات از کشور فرار کردند. در روزهای بعد ، غیرنظامیان ناامید فرودگاه پایتخت را به دنبال تخلیه کردند.

جنگ به همان اندازه آغاز شد – در هرج و مرج و خونریزی. پس از دو دهه با طالبان ، واشنگتن تسلیم شد و به همان گروه چریکی اجازه داد تا دولت را که پیش بینی کرده بود ، سرنگون کند.

سپس واشنگتن 9 میلیارد دلار در دارایی های افغانستان یخ زد و کمک های توسعه را متوقف کرد و اقتصاد کشور را بیشتر فلج کرد. در اقدامی که توسط افغان ها به طور گسترده محکوم شد ، بایدن بعداً بخشی از آن صندوق های یخ زده را به عنوان جبران خسارت برای قربانیان 11 سپتامبر منحرف کرد.

جایی که افغانستان چهار سال در آن ایستاده است

امروز چهار سال پس از بازگشت طالبان ، افغانستان با یک بحران بشردوستانه وخیم تر روبرو می شود. آژانس های سازمان ملل گزارش می دهند که تقریباً کل جمعیت زیر خط فقر زندگی می کنند.

بخش بانکی این کشور به سختی کاربردی است ، بیمارستان ها مجهز هستند و بیکاری گسترده است ، از جمله در بین فارغ التحصیلان دانشگاه ، بسیاری از ناظران آن را به فلج کردن تحریم های ایالات متحده و یخ زدگی دارایی های افغانستان نسبت می دهند.

بسیاری از افغان ها که پس از تصاحب طالبان گریختند ، در خارج از کشور باقی مانده اند ، برخی هنوز منتظر پناهندگی وعده داده شده توسط دولت های غربی هستند و در اسکان موقت از اسلام آباد تا لندن زندگی می کنند.

در همین حال ، سالگرد امسال دوباره با وقایع رسمی در شهرهایی مانند کابل ، خوست ، ننگرهار و قندهار مشخص شده است.

بنا بر گزارش ها ، مبارزان طالبان در نزدیکی سفارت سابق ایالات متحده در کابل جمع شدند و پرچم ها و آتش بازی های روشنایی را تکان دادند. نکته قابل توجه ، یک رژه نظامی که زمانی در پایگاه هوایی باگرام ، قطب سابق عملیات ناتو به رهبری ایالات متحده برگزار شد ، از این برنامه حذف شده است.

رهبر طالبان ، هیبت الله آخوندزادا ، در بیانیه ای ، دستور داد كه عنوان “بازیگری” از مواضع مقامات دولتی برداشته شود و اعلام كرد كه اکنون شرایط برای بازسازی ملت و ادعای كشور عاری از اختلافات قومی ، زبانی و سیاسی است.

چه کسی دولت طالبان را به رسمیت شناخته و به رسمیت نداده است

دولت طالبان تا حدودی به دلیل سیاست های رگرسیون در مورد حقوق زنان و محرومیت از اقلیت های قومی و مذهبی از دولت فعلی ، تا حد زیادی در سطح بین المللی شناخته نشده است.

دختران هنوز از مدارس و دانشگاه های متوسطه منع شده اند ، یک نکته اصلی برای شناخت خارجی. بسیاری از گروه های حقوق بین الملل بارها و بارها این نگرانی را مطرح کرده اند.

کارشناسان مستقل منصوب شده توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در گزارشی روز پنجشنبه از جامعه جهانی خواستند تا روابط خود را با مقامات طالبان عادی نکنند و “حاکمیت خشونت آمیز و اقتدارگرا” خود را رد کنند.

متخصصان در بیانیه ای گفتند: “عملیات بدون مشروعیت ، طالبان یک سیستم نهادینه شده از ظلم و ستم جنسیتی را اعمال می کند ، مخالفان را خرد می کند ، مورد انتقام جویی قرار می دهد و رسانه های مستقل را در حالی که نشان می دهد تحقیر آشکار برای حقوق بشر ، برابری و عدم تبعیض است ، انجام می دهد.”

با این وجود ، جریان های دیپلماتیک به آرامی تغییر کرده اند. ماه گذشته ، روسیه اولین ملتی شد که به طور رسمی دولت طالبان را به رسمیت می شناسد ، که به آرامی به چین ، قطر و امارات نیز گرم شده است.

تغییر در حاکمیت و سیاست طالبان چیست؟

علیرغم سابقه اقتدارگرا ، دولت طالبان شاهد کاهش چشمگیر فساد گسترده ای بود که سالهاست که دولت های تحت حمایت آمریکا را در کابل گرفتار می کند.

این کشور همچنین ممنوعیت پتو در سراسر کشور برای کشت خشخاش تریاک و تجارت انواع مواد مخدر را تحمیل کرده است و باعث کاهش 95 درصدی کشت تریاک در کشور شده است. این به عنوان یک گام بزرگ در کمپین جهانی ضد مواد مخدر دیده می شود.

مقامات دولت ایران به طور مداوم از تأسیس حكم در كابل خواستند كه همکاری در مبارزه با قاچاق مواد مخدر را تقویت كند ، كه این امر بر ایران نیز تأثیر می گذارد.

تا سال 2021 ، افغانستان بیش از 80 درصد از تریاک های جهان را تولید کرد و تقریباً تمام هروئین اروپا را تأمین کرد که باعث جرم و بحران در کشور جنوب آسیا شد.

ناظران خاطرنشان می کنند که طی دو دهه گذشته (2001-2021) تا بازگشت طالبان ، نیروهای خارجی به رهبری ایالات متحده نه تنها اجازه تجارت مواد مخدر را دادند ، بلکه از آن نیز بهره مند شدند.