فضای داخلی مدرنیستی یک ساختمان پستی در دهه 1930 در ساحل ونیز ، لس آنجلس را به فضایی برای خلاقیت های همفکر تبدیل کرد.
در دوره ای از فناوری به سرعت در حال تحول ، قوانین مربوط به آنچه را تشکیل می دهد فضای کاری خلاق بازنویسی می شوند این چیزی است که ناتان وارکنتین ، مدیر LA Studio همکاران Warkentin، وقتی که توسط جان گاس ، بنیانگذار به او نزدیک شد ، فهمید فانوس دریایی، برای طراحی یک “دانشگاه” برای سازندگان ، “با این فرصت که یک جهان را از ابتدا طراحی کنید.” این فانوس دریایی یک پروژه پیشگام در نزدیکی Boardwalk ساحل ونیز است که در ساختمان تاریخی سابق ونیز واقع شده است ، که از سال 1939 قدمت دارد. ساختار مانند انبار ، با فضاهای بزرگ باز ، دارای یک شخصیت قوی و صنعتی است که در ابتدا توسط یک برنامه هنرهای جامعه تکمیل شده است. وارکنتین توضیح می دهد: “نقاشی های دیواری و هنرهای عمومی بخشی جدایی ناپذیر از ابتکار عمل بودند.” “هدف این بود که هنر را در زندگی عمومی روزمره ، نه فقط در فضاهایی که برای نخبگان محفوظ است ، جاسازی شود. این رویکردی است که واقعاً با من طنین انداز است و با مفهوم فانوس دریایی هماهنگ است.”
Yoshihiro Makino
ناتان وارکنتینآنا آرنت
هنگامی که Warkentin برای اولین بار در هیئت مدیره آمد ، صاحب ساختمان ترمیم کامل لابی را به پایان رسانده بود و نقاشی دیواری رنگارنگ 1941 توسط هنرمند ادوارد بیرمن را که در ابتدا بر آن حاکم بود ، دوباره نصب کرد. نقاشی یادبود ، تحت عنوان ابوت کینی و داستان ونیز، 19 را به تصویر می کشددومینتوسعه دهنده مرکز ونیز ، که به دنبال بازآفرینی جذابیت دریایی شهر ایتالیا در سواحل کالیفرنیا بود. این آثار هنری نشان می دهد که Kinney از یک طرف در کنار جمعیت استخر و از طرف دیگر توسط زحمتکشان صنعت سنگین ، از یک طرف کنار هم قرار گرفته است. در اطراف این قطعه ، لوازم جانبی لابی از چوب و سنگ مرمر غنی ، اعتبار طراحی بی عیب و نقص آن را نشان می دهد. Warkentin که به دنبال الهام بخش در فضای داخلی مدرنیستی بود ، می گوید: “بقیه ساختمان بسیار خام بود ، که من به آن کشیده شده بود – بسیاری از نور طبیعی ، بتن و فولاد در معرض دید.” “این کاملاً باز بود ، که امکان برنامه ریزی فضایی خلاق را فراهم می کرد.”
Yoshihiro Makino
طراح مجبور بود بزرگ فکر کند ، زیرا دید گاس از نوع آسمان آبی بود. “این دانشگاه هم به عنوان یک زمین بازی خلاق و هم یک ماشین تولید تصور می شد – بیان معماری از روح مشترک که در حرکاتی مانند آن یافت می شود باسوس گاس توضیح می دهد: “این فقط یک فضای کاری نیست. این یک محیط با دقت طراحی شده است که ایده ها ، آزمایش و اجرای آن می تواند روان و بدون اصطکاک اتفاق بیفتد. ” این مکان قرار بود توسط ترکیب متنوعی از خلاقان ، از عکاسان و طراحان گرافیک گرفته تا نوازندگان ، فیلمسازان ، هنرمندان تجسمی و کارآفرینان اشغال شود.
